Potęgi powstają i upadają. Te kluby odrodziły się jak feniks z popiołów

Krzysztof Wesoły 29 Stycznia 2017, 12:29

Włókniarz Częstochowa

Nieczęsto w sporcie zdarza się aby urzędujący mistrz był jedną z najsłabszych ekip w lidze. Tymczasem polski żużel pamięta taką historię - wydarzyła się ona 20 lat temu. Włókniarz-Malma Częstochowa po zdobyciu swojego trzeciego złotego medalu DMP w 1996 roku, 12 miesięcy później zajął przedostatnie miejsce w tabeli i pożegnał się z polską elitą.

Pod Jasną Górą musieli przeżyć ciężkie rozczarowanie. Wydawało się przecież, że Włókniarz właśnie ustabilizował swoją pozycję w najwyższej klasie, tuż po koszmarnych latach 80., które częstochowianie niemal w całości spędzili na zapleczu. Przedostatnie miejsce w 1997 roku było tym bardziej trudne do zaakceptowania, że trzon mistrzowskiego składu pozostał niezmieniony - wciąż na wysokim poziomie jeździli Sławomir Drabik, Sebastian Ułamek i Joe Screen. - Może wkradł się wśród nas za duży luz? Nie wiem co się wydarzyło wtedy z tym zespołem - zastanawiał się po latach legendarny żużlowiec Lwów, Drabik.

Włókniarz nie mógł pogodzić się z jazdą w niższej lidze i po dwóch sezonach wywalczył upragniony awans. Stopniowo piął się w górę aż w 2003 roku - po jednym z najbardziej emocjonujących finałów w historii polskiego żużla - pokonał Apatora Toruń i wrócił na tron.

Częstochowianie ostatnio znów borykali się z problemami, można nawet stwierdzić, że najpoważniejszymi w historii klubu. Skutkowały one roczną karencją w 2015 roku. Teraz jednak Włókniarz znów jest w elicie i mocno walczy o wstanie z kolan. Pierwszy krok został wykonany, teraz czas na następne.