Włókniarz im zaufał, oni się odwdzięczyli. Do nich częstochowianie mieli nosa

Mateusz Makuch 28 Lutego 2017, 17:30

Grigorij Łaguta - 2011 rok

Rosjanin od czasu do czasu pukał do wielkiego speedwaya, zaglądał tam otrzymując dziką kartę na zawody Grand Prix w Daugavpils (Łotwa), czy też podczas Drużynowego Pucharu Świata, ale nie było odważnego w Polsce, który zdecydowałby się postawić na niego jako na lidera w Ekstralidze. No i też Łagucie nie spieszyło się, by odchodzić z Lokomotivu Daugavpils.

Ten moment nastał w 2011 roku. Wówczas Rosjanin wraz ze swoim o sześć lat młodszym bratem Artiomem podpisali umowy we Włókniarzu. Ponoć prezesowi Maślance bardziej zależało na perspektywicznym, wtedy 21-letnim Artiomie niż na Grigoriju. To jednak "Grisza" tworzył fenomenalne widowiska, dostarczał mnóstwo emocji kibicom, a na ekstraligowych arenach czuł się jak ryba w wodzie. Po sezonie fani pozytywnie odpowiedzieli na apel klubu i dobrowolnie zrzucali się na nowy kontrakt dla Rosjanina, co miało przede wszystkim wymiar symboliczny.

Grigorij Łaguta stał się jednym z najlepszych zawodników polskiej Ekstraligi i jest nim do dzisiaj. Inaczej potoczyły się losy drugiego lidera Włókniarza z 2011 roku.