Potęgi powstają i upadają. Te kluby odrodziły się jak feniks z popiołów

Krzysztof Wesoły 29 Stycznia 2017, 12:29

Falubaz Zielona Góra

Zielonogórski klub jest jednym z najbardziej zasłużonych dla polskiego żużla. Tym bardziej może dziwić fakt, że Falubaz na dobre zadomowił się w elicie dopiero u schyłku lat 70. Wcześniej w najwyższej klasie zielonogórzanie spędzili zaledwie... pięć sezonów. Kolejne dziesięciolecie było już jednak dużo bardziej udane. Wspaniałe pokolenie zawodników z Andrzejem Huszczą i Maciejem Jaworkiem na czele poprowadziło Falubaz do trzech tytułów Drużynowego Mistrza Polski.

Wydawało się, że także po zmianach ustrojowych w naszym kraju Zielona Góra będzie krainą mlekiem i miodem płynącą. Na czele klubu stanął biznesmen Zbigniew Morawski i już w pierwszym sezonie rządów (1991) mógł postawić przed swoimi zawodnikami skrzynkę z szampanem - oto klubowa gablota ugięła się pod ciężarem czwartego pucharu dla najlepszej drużyny w kraju.

Sielanka nie potrwała jednak zbyt długo. Trzy lata później drużyna Morawskiego wygrała zaledwie cztery mecze i z hukiem spadła do niższej ligi. Dwanaście sezonów - tyle trwał proces odbudowy zielonogórskiego żużla, podczas którego kibice garściami łykali gorzkie pigułki. Dopiero awans w 2006 roku zapoczątkował kolejną, złotą erę Falubazu. Do Winnego Grodu wrócili wychowankowie - Grzegorz Walasek i Piotr Protasiewicz, a kolejne młode torpedy już gotowały się do walki o najwyższe laury. Od tej pory zawodnicy z Myszką Miki na plastronach zdobyli sześć medali DMP, z czego aż trzy z najcenniejszego kruszcu.