Ból głowy dla księgowej, czyli mistrzowie Polski, którym płacono najwięcej

Krzysztof Wesoły 28 Września 2016, 14:26

4. Atlas Wrocław (2006) - 56,55 punktu na mecz

Był to ostatni sezon, w jakim rozgrywki kończone były przez sześciokolejkową rundę finałową. Od tego czasu, w różnej formie, mistrza Polski wyłaniają play-offy. Rok 2006 pokazuje, że służy to emocjom, bo piekielnie mocna drużyna z Wrocławia już na kilka rund przed zakończeniem ligi zapewniła sobie tytuł Drużynowego Mistrza Polski, a finalnie nad drugim Złomrexem Włókniarzem Częstochowa miała aż 10 punktów przewagi.

Najwyższa zdobycz: 74 punkty

Faza zasadnicza była dla Atlasa niezwykle udana, ale przez rundę finałową wrocławianie przeszli jak burza. W 17 kolejce podejmowali Unię Tarnów i znając rozstrzygnięcie z Bydgoszczy (Polonia pokonała Włókniarza), wiedzieli, że tylko krok dzieli ich od zapewnienia sobie tytułu. Zawodnicy Marka Cieślaka nie ugięli się pod presją i zdemolowali Jaskółki 64:26. Każdy z zawodników, poza niepokonanym Jasonem Crumpem, dorzucił do swojego dorobku przynajmniej jeden bonus. Łącznie było ich 10.

Najniższa zdobycz: 45 punktów

Kroczący po swój pierwszy od 11 lat tytuł Spartanie przegrali w całym sezonie tylko cztery mecze. Najwyżej zostali pokonani 30 kwietnia przez... Unię Tarnów, 50:40. W drużynie Atlasa zawiedli właściwie wszyscy, a na dodatek z problemami sprzętowymi borykał się Jason Crump, który zanotował aż dwa defekty. Do wspólnego dorobku trzech zawodników dorzuciło jeszcze 5 bonusów.

Liderzy

Wrocławską drużynę do zwycięstw prowadziło trio liderów: Jason Crump, Hans Andersen i Jarosław Hampel, którzy sami zdobyli 65 proc. wszystkich punktów Atlasa w 2006 roku. Najwięcej zgromadził ich będący w szczycie swojej żużlowej kariery "Crumpie" - 250 i 8 bonusów, co było najlepszym wynikiem w całej Ekstralidze. Australijczyk w tym samym roku został też po raz drugi w karierze indywidualnym mistrzem świata.