Żużlowi weterani w historii polskich lig. Dla nich młodość to stan umysłu!

Krzysztof Wesoły 02 Marca 2016, 19:00

Henryk Żyto 

Od początku swojej kariery związany z Lesznem, ale żużlową przygodę kończył Gdańsku, gdzie spędził zdecydowaną większość czasu. Ojciec znanego trenera, Piotra, także lubił łamać reguły i długo nie zamierzał odstawiać żużlowego motocykla w kąt. Żyto był jedną z największych gwiazd polskiego speedwaya przełomu lat 50. i 60. i choć w Gdańsku spisywał się wybornie, to nie nawiązał już do tak dobrych wyników, jakie prezentował w Lesznie.

Dlaczego w ogóle legendarny zawodnik musiał żegnać się z macierzystym zespołem? - Kierownictwo za odmowę startu w zaległym meczu zdyskwalifikowało dwóch liderów, Zdzisława Walińskiego i Henryka Żytę. Oficjalny komunikat głosił, że zawodnicy zostali ukarani za... "nadmierne żądania finansowe" - tłumaczy Grzegorz Drozd i przytacza jednocześnie cytat syna pana Henryka, Piotra, który wyjaśnił, że jego ojciec tak naprawdę chciał odzyskać zaległe pieniądze. - Ale jak to bywało w tamtych czasach, uznano go za jedynego winowajcę całego zamieszania.

Wychowanek leszczyńskich Byków karierę skończył w wieku 44 lat po 28 sezonach spędzonych na żużlowym motocyklu. Znaczący regres formy zaczął notować dopiero w ostatnich latach startów. Na szczególną uwagę zasługuje jednak czas spędzony w II lidze, gdzie jeździł mając już ponad 35 lat, a mimo to średnio zdobywał około 2,6 punktu na wyścig. Także gdy Wybrzeże w 1975 roku wróciło do elity (39 lat Henryka Żyty), nie schodził on poniżej bardzo wysokiego poziomu.