Freddie Williams urodził się 12 marca 1926 roku w walijskim Port Talbot. Tam poznał się z Richardem Burtonem, który następnie został znanym aktorem (był sześciokrotnie nominowany do Oscara).
Wraz z nim występował w szkolnej drużynie rugby. Wydawało się, że to właśnie tą drogą podąży Williams. Stało się jednak inaczej. Po wybuchu II wojny światowej przeniósł się do Portsmouth.
Tam w 1941 roku rozpoczął praktykę w stoczni jako inżynier-monter. Pracował ponadto jako kurier na motocyklu. Coraz bardziej podobała mu się jazda, wobec czego rozpoczął karierę żużlową już po zakończeniu działań wojennych.
ZOBACZ WIDEO: Słaby sezon 2023 Patryka Dudka. Jak odbudować jego formę?
Początkowo uprawiał żużel na trawie, dopiero później zdecydował się na to, aby spróbować swoich sił w klasycznej odmianie tej dyscypliny. W 1947 roku był już zawodnikiem Wembley Lions. Z zespołem z Londynu związany był przez całą swoją karierę.
Szybko osiągnął mistrzowski poziom. Po swój pierwszy tytuł sięgnął w 1950 roku. Co więcej, był to jego debiut w światowym finale. Wywalczył wtedy 14 punktów, a obok niego na podium stanęli Wally Green i Graham Warren.
Zaledwie dwa lata później mógł powtórzyć ten sukces. Stracił jednak punkty po porażkach z Jackiem Youngiem i Danem Forsbergiem, wskutek czego zajął drugie miejsce. Na szczyt powrócił w sezonie 1953.
Został tym samym pierwszym Brytyjczykiem, który zdobył dwa tytuły mistrza świata. Później jego wyczyn powtórzyli jeszcze Peter Craven (1955, 1962) oraz Tai Woffinden (2013, 2015, 2018). Ponadto Williams był jedynym zawodnikiem z Walii, który zgarnął złoto.
Również w 1953 roku się ożenił. Jego wybranką została łyżwiarka i uczestniczka zimowych igrzysk olimpijskich Pat Devries. Na żużlu ścigali się także dwaj młodsi bracia Freddiego - Ian oraz Eric.
Freddie Williams zmarł 20 stycznia 2013 roku, w wieku 86 lat, w szpitalu Great Western w Swindon. Dzień wcześniej doznał udaru.
- Zawsze miło było go widzieć i dobrze, że mógł przyjechać i obejrzeć żużel. Był naprawdę miłym facetem i prawdziwym dżentelmenem, zawsze miał uśmiech na twarzy i chętnie rozmawiał z ludźmi. Dobrze jest pamiętać osoby, które wniosły duży wkład w nasz sport. Wiele się nauczyłem, rozmawiając z nim przez lata - wspominał go Alun Rossiter w rozmowie ze swindonadvertiser.co.uk.
Czytaj także:
- Wojciech Stępniewski: Siedem klubów PGE Ekstraligi chce wprowadzenia KSM
- Przeżył dramat. Teraz walczy o powrót do robienia tego, co kocha
