Żużel. Niels Kristian Iversen opuszcza PGE Ekstraligę po piętnastu sezonach. Niegdyś był jej czołową postacią

Czas na zmiany. Iversen idzie ligę niżej

Niewykluczone, że angaż Niels Kristiana Iversena przez Unię Tarnów będzie uznany za najgłośniejszy w eWinner 1. Lidze. Mowa w końcu o byłym czołowym żużlowcu PGE Ekstraligi i cyklu Grand Prix, w którym ścigał się jeszcze w minionym sezonie. Perturbacje, jakie dotknęły go jednak ostatnio, były duże. Do tego dochodziły kwestie regulaminowe, które zawodnikom po słabszym okresie przysporzyłyby kłopotów w poszukiwaniu ekstraligowego pracodawcy.

Iversen zdecydował się tym samym zejść ligę niżej w celu odbudowania się i chęci "pokochania" żużla na nowo. Jak sam przekonuje, w przyszłości ma zamiar wrócić do rywalizacji z najlepszymi, bo czuje, że tam jest jego miejsce. Wrócić do miejsca, gdzie ten niezwykle doświadczony Duńczyk ścigał się nieprzerwanie od 2006 roku. Na kolejnych stronach w szybkim tempie podsumowaliśmy jego 15 sezonów jazdy w elicie.

CZYTAJ WIĘCEJ: Prezes Unii Tarnów żegna Cierniaka, mówi o transferze Iversena i zdradza, dlaczego nie przyszedł Jamróg [WYWIAD]

Trudne początki duńskiej nadziei

Do Polski trafił w 2004 roku, podpisując umowę z Atlasem Wrocław. Wiele tam nie pojeździł (3 mecze), zresztą w kolejnym roku podobnie było w RKM-ie Rybnik (6 meczów), gdzie spędził jedyny dotąd sezon poza Ekstraligą. Iversen należał wtedy obok m.in. Kennetha Bjerre do jednej z nadziei duńskiego żużla. Zdążył w świetnym stylu zadebiutować w 2004 w Grand Prix Danii w Kopenhadze, gdzie zaliczył półfinał. Był już też członkiem reprezentacji narodowej.

W 2006 sięgnął po niego mający coraz większe kłopoty finansowe KS Toruń. Wtedy był także po raz pierwszy w karierze stałym uczestnikiem cyklu GP. Wraz z Bjarne Pedersenem mieli dać Aniołom szansę na lepsze jutro, ale akurat Iversen notował przeciętne wyniki i - z uwagi na finanse - nie jeździł regularnie. Torunianie ostatecznie zdołali się utrzymać po barażu, ale trzeba szczerze przyznać, że 24-latek reklamę zrobił sobie średnią.

CZYTAJ WIĘCEJ: Paweł Przedpełski: Były inne oferty, ale dla mnie liczył się tylko Apator i Włókniarz [WYWIAD]

ZOBACZ WIDEO Żużel. PGE Ekstraliga 2020: "giętki Duzers" - żużlowa nauka jazdy

Słodko-gorzki pobyt w Zielonej Górze

W Toruniu zaczęła się era Unibaksu i zawodnik z Esbjergu mógł szukać sobie nowego klubu. Zgłosił się po niego zielonogórski ZKŻ i tam spędził już cztery sezony. Miały one słodko-gorzki smak, bo wprawdzie wraz z kolegami Iversen zdobył aż trzy medale Drużynowych Mistrzostw Polski, ale poza pierwszym rokiem w pozostałych jeździł poniżej oczekiwań, a już w 2010 roku nie był pierwszym wyborem i najczęściej odgrywał rolę rezerwowego.

W 2009 Falubaz po 18 latach zdobył mistrzostwo kraju i choć w przekroju całej kampanii Duńczyk spisywał się bardzo przeciętnie (średnia biegowa 1,256), to nie można zapominać, jak ważne punkty zdobył w rewanżowym spotkaniu finałowym przeciwko Unibaksowi. W Zielonej Górze zdobył okrągłe 0 punktów, a tymczasem w Toruniu 7 w czterech biegach. Cegiełkę do sukcesu dołożył więc niewątpliwie, sięgając po swoje pierwsze złoto w Polsce.

CZYTAJ WIĘCEJ: Tero Aarnio dołączył do SpecHouse PSŻ-u Poznań

W Gorzowie trafili w dziesiątkę

Roszady w Falubazie wymusiły na Iversenie zmiany. Na 2011 rok przeniósł się niedaleko, bo do Gorzowa. Decyzja zarówno samego zawodnika, jak i Stali, żeby nawiązać współpracę, okazała się bardzo dobra i trwała nieprzerwanie przez siedem sezonów. Sprowadzony z zamiarem bycia solidną drugą linią reprezentant Danii od drugiego roku stał się jedną z największych gwiazd Stali i zarazem Ekstraligi. Wykonał duży progres w swojej jeździe.

W latach 2012-2013 był drugi pod względem średniej biegowej (odpowiednio: 2,362 i 2,510), potrafiąc nawet zdobywać po 18 czy... 21(!) punktów w meczu. W 2014 doznał tuż przed rundą play-off kontuzji, ale dzięki zastępstwu zawodnika Stal załatała lukę i zdobyła złoty medal. Powtórzyła to w 2016, a Iversen cały czas stanowił ważne ogniwo w zespole. W 2017 trzeci raz był w TOP10 (tym razem 9.) i zdobył swój piąty medal z żółto-niebieskimi.

CZYTAJ WIĘCEJ: Wzloty i upadki z jednym wybitnym sezonem. Kariera Krzysztofa Kasprzaka w Stali Gorzów w pigułce

W Toruniu znów było bez błysku

Na lata 2018-2019 przeniósł się do Torunia, gdzie - jak już było wspomniane - ścigał się jeszcze za czasów stadionu przy Broniewskiego. Na Motoarenie spotkał się tam z dobrze sobie znanym Jackiem Frątczakiem, z którym współpracował w Falubazie. W Grodzie Kopernika po Duńczyku spodziewano się jednak lepszej postawy. Był nieregularny w swojej jeździe, bo potrafił spisać się bardzo dobrze, ale też potem zawieść na całej linii.

W klasyfikacji indywidualnej PGE Ekstraligi dwukrotnie uplasował się w trzeciej dziesiątce, co jak na tak uznanego i doświadczonego jeźdźca, który miał być drugą po Jasonie Doyle'u lokomotywą Aniołów, było na pewno poniżej oczekiwań. W drugim sezonie Iversen też niestety dołożył cegiełkę do pierwszego w historii spadku toruńskiego zespołu do pierwszej ligi.

CZYTAJ WIĘCEJ: Vaculik: Nie chciałem odchodzić z Gorzowa. Mam do Stali duży sentyment

Zły, pechowy rok. Wszystko nie tak

Po nieudanej przygodzie z Aniołami wrócił do doskonale znanego sobie Gorzowa. Sezon 2020 to jednak pasmo pechowych zdarzeń. Pandemia, kontuzja, brak objeżdżenia, w efekcie słabsza postawa i kolejna kontuzja, a na koniec jeszcze choroba. Iversen śmiał się przez łzy, mówiąc, że jedyna pozytywna rzecz w tym roku to właśnie wynik testu na obecność koronawirusa. Na osłodę pozostał mu srebrny medal zdobyty ze Stalą w PGE Ekstralidze.

Medale zdobyte w DMP od 2006 roku: Falubaz (3): złoty 2009, srebrny 2010, brązowy 2008 Stal (6): złote 2014, 2016, srebrne 2012, 2020, brązowe 2011, 2017

Statystyki ligowe od 2006 roku*:

*wliczone dwumecze barażowe z lat 2006-2007 przeciwko KM Ostrów

CZYTAJ WIĘCEJ: Łaguta imponuje na Stadionie Olimpijskim. Niesamowite statystyki