Żużel. Przegląd kadr uczestników Drużynowego Pucharu Świata. Kto w składzie Polski? Powrót Pedersena?

Drużynowy Puchar Świata wraca, ale nie na stałe

W latach 2001-2017 Drużynowe Mistrzostwa Świata na żużlu odświeżono i utworzono Drużynowy Puchar Świata z okazałym do zdobycia trofeum im. Ove Fundina. Aż 8 razy sięgnęli po nie Polacy, których pokonać było coraz trudniej. Światowi decydenci uznali więc, że trzeba stworzyć bardziej konkurencyjne zawody i stąd powstanie Speedway of Nations. Produkt, w którym rywalizuje się w formacie parowym, na razie nie porwał, a za poprzednikiem szybko zaczęto tęsknić. Udało się natomiast zatrzymać Polaków, którzy dotąd nie wygrali "nowych" mistrzostw.

Zadecydowano za to, że DPŚ będzie wracać do kalendarza, ale raz na trzy lata. Tym samym w nadchodzącym sezonie zastąpi on SoN, który następnie powróci na kolejne dwa. Półfinały zaplanowano na 25-26 lipca, baraż na 28 lipca, a finał na 29 lipca. Wszystkie te imprezy odbędą się we Wrocławiu. Polska jako gospodarz ma już zapewniony start w decydującym turnieju. To nasza drużyna wygrała też ostatnią edycję. Miała ona miejsce w Lesznie.

Wyniki SoN 2022 wyklarowały uczestników DPŚ 2023 na podstawie rankingu. Na kolejnych stronach przyglądamy się wszystkim reprezentacjom i ich potencjalnym składom, jakie mogą desygnować do walki na Stadionie Olimpijskim. Kadra zespołu ponownie ma liczyć 5 nazwisk, w tym rezerwowego z absurdalnym zastrzeżeniem, że nie ma mieć nie więcej niż 21 lat.

CZYTAJ WIĘCEJ: Gollob ważniejszy niż Zmarzlik. Tego żaden plebiscyt nie uwzględni

Niemcy

Najniżej notowana drużyna w rankingu, który predysponował do udziału w DPŚ. Poprzedni start naszych zachodnich sąsiadów w tym turnieju to rok 2016 i etap półfinału. Niemcy nigdy nie jechali w finale, ani nawet w barażu. Teraz wreszcie chcieliby przeskoczyć tę barierę, którą już wielokrotnie próbowali sforsować. Doświadczona kadra, której liderem jest od pewnego czasu Kai Huckenbeck, składa się z jeźdźców regularnie jeżdżących w polskiej lidze, choć w barwach Landshut. Wspomóc narodowy zespół powinien m.in. wracający po poważnej kontuzji Martin Smolinski. Ponadto w Niemczech liczą na systematyczny rozwój talentu Noricka Bloedorna.

CZYTAJ WIĘCEJ: Zginął od ciosu nożem. "Całe miasto wiedziało o jego problemach"

Francja

Absolutny debiutant w DPŚ. Trójkolorowi próbowali swojego szczęścia w latach 2012-2013 i 2017, podejmując rękawice w rundzie kwalifikacyjnej. Ani razu jednak nie udało im się wskoczyć do fazy głównej mistrzostw. Tym razem awans do niej udało wywalczyć się dzięki niezłej jeździe w SoN. Siła zespołu opiera się rzecz jasna na Davidzie Bellego i Dimitrim Berge. Co ciekawe, ta dwójka, (a także Mathieu Tresarrieu) reprezentowała swój kraj we wspomnianych eliminacjach. Żużel we Francji powoli idzie do przodu, choć pewnym problemem jest w tym momencie brak młodzieżowców, którzy jakkolwiek akcentowaliby swoją pozycję na Starym Kontynencie.

CZYTAJ WIĘCEJ: Pedersen wybrał sobie asystentów. To od nich zależeć będzie przyszłość

Finlandia

Rewelacja i zarazem pechowiec ubiegłorocznego SoN. W półfinale w Vojens duet Timo Lahti - Timi Salonen sensacyjnie zajął 2. miejsce, wyprzedzając m.in. Polskę i Niemcy. Para ta świetnie się uzupełniała. Niestety, już w pierwszym biegu finału kontuzji doznał drugi z nich. Zastępujący go Jesse Mustonen nie był w stanie wspiąć się na poziom, który gwarantowałby młodszy kolega. Sam udział w decydujących zawodach to jednak dla Finów ogromny sukces. W DPŚ w latach 2001-2010 sześć razy jechali w głównej części mistrzostw, raz docierając do barażu (2003). Teraz taki wynik należałoby uznać za większą sensację niż tą, którą sprawili w SoN.

CZYTAJ WIĘCEJ: Co dalej z karierą Miedzińskiego? Zawodnik zabrał głos

Czechy

Dwukrotni finaliści DPŚ (2002, 2013), którzy w ubiegłym sezonie zdołali pokonać Polskę i mocno uprzykrzyć życie innym wyżej notowanym rywalom. W bardziej rozbudowanym formacie mistrzostw trudno będzie to Czechom powtórzyć, bo też od lat narzekają na deficyt uznanych zawodników. Vaclav Milik i Jan Kvech to solidne dwie główne lokomotywy, ale już rozwój Eduarda Krcmara hamują co jakiś czas kontuzje. Niewykluczone, że więc kolejny raz do składu załapie się niezwykle doświadczony Josef Franc. Nasi południowi sąsiedzi po cichu liczą na to, że dalsze postępy będą czynić juniorzy. Mowa tu o Petrze Chlupacu i Danielu Klimie.

CZYTAJ WIĘCEJ: Pierwszy taki mecz w historii. Wystąpią w nim Polacy

Dania

Hans Nielsen ustąpił, a nowym menadżerem została inna legendarna postać duńskiego żużla. Ba, i to czynny zawodnik, bo mowa oczywiście o Nickim Pedersenie. Od razu powstało pytanie, czy niewidziany w kadrze za czasów Nielsena trzykrotny indywidualny mistrz świata powoła się sam, uznając, że zasługuje na być może reprezentacyjny "last dance"? Trzeba pamiętać, że ma on za sobą bardzo ciężką kontuzję i jego dyspozycja mimo doświadczenia, klasy i umiejętności to zagadka. Sam zdążył powiedzieć, że jeśli uzna, że nie podoła takiemu wyzwaniu, w składzie się nie umieści. Niemniej Dania przy takim w formacie dysponuje ogromną siłą i zamierza wrócić na szczyt, a to duża pokusa. Ostatnie złoto? Rok 2014, gdy w zespole był... Pedersen.

CZYTAJ WIĘCEJ: Był pierwszym takim zawodnikiem w historii. Na wojnie został bohaterem

Szwecja

O dużym sukcesie mogła mówić reprezentacja ze Skandynawii po tym, jak zaprezentowała się w parowym czempionacie. Szwedzi byli niżej notowani niż przynajmniej cztery drużyny, a zakończyli jazdę w SoN w Vojens z brązowymi medalami na szyi. Przede wszystkim Fredrik Lindgren dostał wydatne wsparcie w osobie Olivera Berntzona i to przekuło się na utarcie nosa m.in. Duńczykom. Ta dwójka ma pewne miejsce w zespole, wydaje się, że mocnym kandydatem jest też uczestnik GP 2023 - Kim Nilsson. Znak zapytania dotyczy czwartego seniora, bo problemy ze zdrowiem ma Pontus Aspgren, a poziom jazdy obniżył ostatnio Jacob Thorssell.

CZYTAJ WIĘCEJ: Metylofenidat i deksamfetamina w organizmie. Jonasson zawieszony!

Wielka Brytania

Kto wie, czy to nie będzie najgroźniejszy rywal Polski w batalii o złoto, choć w przeciwieństwie do wspomnianej Danii skład Wyspiarzy może mieć poważną lukę. Tercet Tai Woffinden - Daniel Bewley - Robert Lambert ma rzecz jasna niepodważalne miejsce w reprezentacji i do tego uwielbia tor we Wrocławiu (dwaj pierwsi jeżdżą dla Sparty). Za to problem pojawia się z poziomem prezentowanym przez jakiegokolwiek czwartego seniora. Typujemy na obecny moment na to miejsce Adama Ellisa, lecz z uwagą trzeba przyglądać się rozwojowi talentu Toma Brennana. Aby móc zdobyć swój pierwszy złoty krążek w DPŚ, istnieje jednak spore zagrożenie, że trzy wspomniane największe gwiazdy Lwów Albionu będą musiały łatać luki.

CZYTAJ WIĘCEJ: Mistrz świata jedyny w swoim rodzaju. Lorama podziwiały i uwielbiały tłumy

Australia

Po wygranej w SoN karierę reprezentacyjną zakończył Jason Doyle, a to on w ostatnich latach w głównej mierze ciągnął australijski zespół. Na brak chętnych do zajęcia jego miejsca menadżer Mark Lemon narzekać nie może i niewykluczone, że będzie mieć on spory ból głowy przy wyborze ostatecznego składu. My proponujemy zestawienie bez m.in. Rohana Tungate'a czy Brady'ego Kurtza. Może w głównej mierze dlatego, że w przeciwieństwie do niżej wymienionej seniorskiej czwórki nie ścigają się na co dzień w PGE Ekstralidze. Tak czy owak, Kangury, które DPŚ wygrywały tylko dwukrotnie (2001-2002), będą mieć pełne prawo celować w podium.

CZYTAJ WIĘCEJ: Z australijskiej śmietanki Holder nie mógł się pochwalić takim sukcesem

Polska

Biało-Czerwoni po wpadce w SoN w Vojens, gdzie zajęli dopiero 6. miejsce, zamierzają wreszcie powrócić na szczyt i udowodnić, że to właśnie oni są najmocniejsi na świecie. Dość powiedzieć, że czekają na to właśnie od ostatniej edycji DPŚ. Wtedy czwórka Patryk Dudek - Maciej Janowski - Bartosz Zmarzlik - Piotr Pawlicki w świetnym stylu sięgnęła po trofeum. Z tego grona akcje tego ostatniego stoją na ten moment nisko, bo też nie został nawet powołany do kadry. Tyle tylko, że gdyby okazało się, że jego forma będzie wysoka to fakt, że od tego sezonu reprezentować będzie wrocławską Spartę, może działać mocno na jego korzyść.

Konkurencja jest jednak ogromna, bo drzwi do kadry chcieliby wyważyć Dominik Kubera czy Kacper Woryna. My w pierwszej czwórce umieszczamy jednak... niespełna 39-letniego Janusza Kołodzieja. Nie tylko przez wzgląd na świetną jazdę w 2022 roku czy ogromne doświadczenie. Głównie dlatego, że na Stadionie Olimpijskim niemal zawsze spisuje się wyśmienicie.

*wybory dokonane na podstawie kadry powołanej w grudniu przez Rafała Dobruckiego

CZYTAJ WIĘCEJ: Nie chciał być Rosjaninem i uciekł do Polski. Został legendą Sparty