Nigdy jednak nie bronił barw ROW-u. Jakoś nie było mu z tym klubem po drodze. Z różnych względów. Związał się z Rybnikiem ponieważ stąd pochodzą członkowie jego teamu. Logistycznie takie rozwiązanie odpowiadało każdej ze stron.
Przed aktualnym sezonem wydawało się, że lepszej okazji na przejście do śląskiego zespołu Michelsen miał nie będzie. Skonfliktowany ze sztabem szkoleniowym Grupy Azoty Unii Tarnów, drugą część rozgrywek przesiedział na ławce. W ramach wolnego czasu zaglądał na Gliwicką. Na meczu z Falubazem widzieliśmy go w bluzie z kapturem, przeciwsłonecznych okularach i biletem w dłoniach. Jakby się przed kimś chował. Może przed prezesem Mrozkiem? Ale to właśnie wtedy zaczęto go łączyć z ROW-em, który po dyskwalifikacji za doping Grigorija Łaguty powoli godził się z degradacją do Nice 1 LŻ.
Do momentu poróżnienia się z trenerem Pawłem Baranem kariera Michelsena zaczęła układać się modelowo. W 2016 roku Duńczyk przekonał się na własnej skórze ile jeszcze mu brakuje by być silnym ogniwem w PGE Ekstralidze. Spadek z najlepszej ligi świata był więc Michelsenowi poniekąd na rękę. Wziął się do roboty i ku zaskoczeniu wszystkich objawił się liderem Unii, a tor w Tarnowie nie sprawiał mu już żadnych kłopotów. Zanosiło się, że po błyskawicznym powrocie tarnowian do PGE Ekstraligi Mikkel stanie się gotowym produktem za stosunkowo niewielkie pieniądze. Nikt jednak nie przewidział, że dalsze losy Duńczyka w Jaskółczym Gnieździe potoczą się tak, a nie inaczej.
Zwrócił jednak swoją osobą uwagę innych ekstraligowych ekip. Działacze z Leszna i Częstochowy bardzo chętnie zapraszali go na turnieje towarzyskie kończące sezon. Najczęściej takie zawody traktowane są jako nieformalne castingi. Mimo niezłych występów długo nie potrafił znaleźć klubu w okresie transferowym. Można tylko domniemywać, że wywiady środowiskowe wypadły na niekorzyść 23-latka. Gdy przyłoży się ucho do drzwi gabinetów prezesów, da się usłyszeć, że Michelsena łatwo urazić, lubi się obrażać. Działa impulsywnie, a swoją frustrację kilka razy wylał już w mediach społecznościowych.
ZOBACZ WIDEO Nasi żużlowcy odpowiadali na pytania o Warszawę
Ostatecznie przystań znalazł w Gdańsku. W tym samym Gdańsku, w którym skończyła się jego kariera w Tarnowie. To właśnie po meczu rundy zasadniczej w tym nadmorskim mieście wylądował na aucie, z którego już się nie wygrzebał. Tutaj go doceniono i podarowano dobry numer startowy. Jest w duńskiej grupie dbającej o pozytywną atmosferę. Czuje się jak w rodzinie.
Twierdzę, że w Rybniku plują sobie w brodę. Ktoś powie, że szukali kwadratowych jaj w postaci Craiga Cooka, Andrieja Karpowa, a lidera mieli pod nosem, praktycznie na wyciągnięcie ręki. Na negocjacje mógł przyjechać przecież nawet rowerem. I trzeba się z tym zgodzić. Wystarczyło tylko dla dobra obu stron jakieś prywatne pobudki czy animozje schować w kieszeń. A i koszty dojazdu pewnie by odpadły. Jedyne z czego mogą się cieszyć w Rybniku to, że świetnie wyszli na odbiciu Troya Batchelora.
Przed niedzielą papierowi faworyci do pierwszej czwórki, a w dalszej perspektywie może nawet awansu już są na musiku. Gdańszczanie muszą odrobić na wyjeździe porażkę poniesioną u siebie gdy ich rywalem był Speed Car Motor Lublin. Jarosław Dymek i jego zespół też długo nie pociągną jeśli będą zwyciężać tylko na swoich śmieciach.
Awizowane składy:
Zdunek Wybrzeże Gdańsk
1. Mikkel Bech
2. Michał Szczepaniak
3. Oskar Fajfer
4. Anders Thomsen
5. Mikkel Michelsen
6. Dominik Kossakowski
ROW Rybnik
9. Andriej Karpow
10. Mateusz Szczepaniak
11. Troy Batchelor
12. Craig Cook
13. Kacper Woryna
14. Robert Chmiel
Początek meczu: godz. 14:45
Sędzia: Michał Sasień
Komisarz toru: Krzysztof Guz
Przewidywana prognoza pogody:
Temperatura: 22 °C
Wiatr: 13 km/h
Deszcz: 0.0 mm
Ciśnienie: 1024 hPa
Czy ROW Rybnik powinien przed tym sezonem mocniej zawalczyć o Mikkela Michelsena? 
Jeździ też dla Eskilstuna Smederna?