W tym artykule dowiesz się o:
Niedługo po zakończeniu II wojny światowej, a więc bardzo podobnie jak w Polsce, ruszyły w skandynawskim kraju zmagania w indywidualnych mistrzostwa w kategorii seniorów. Był rok 1948, gdy rozdano pierwsze laury. Szybko okazało się, że żużel w Szwecji może stać się ważną dyscypliną, a najlepsi lewoskrętni osiągać sukcesy także poza granicami kraju. Wielu znamienitych jeźdźców potrafiło w pierwszych latach nie tylko zwyciężać w finałach na swojej ziemi, ale też to powtarzać. Najwybitniejszy z nich do dziś jest najbardziej utytułowany.
Wygrana w IM Szwecji do dziś, choć speedway w tym kraju z pewnością pogrąża się w coraz większym kryzysie i brakuje dobrych zawodników, jest ważna i móc pochwalić się takim tytułem nigdy nikomu się nie znudzi. Fredrik Lindgren, który jako jedyny należy do światowej czołówki, bardzo długo kazał sobie czekać na wiktorię we własnym kraju i dotąd udało mu się to raz, tj. w 2018 roku. W ciągu kolejnych dekad brylowali inni, w tym m.in. dwójka, która na żużlu z powodzeniem startowała całkiem niedawno. Ich dorobek przedstawiamy na kolejnych stronach.
CZYTAJ WIĘCEJ: [urlz=/zuzel/918561/zuzel-hegemoni-indywidualnych-mistrzostw-krajowych-olsen-deklasuje-ale-jego-seri]Hegemoni indywidualnych mistrzostw krajowych - Dania
[/urlz]ZOBACZ WIDEO Żużel. Kto lepiej jeździ drużynowo? Paweł Przedpełski porównał Jasona Doyle'a i Chrisa Holdera
Andreas Jonsson - 7 złotych, 2 srebrne, 1 brązowy
Po zakończeniu kariery zawodnika, o którym mowa będzie na następnej stronie, to on przejął miano największej szwedzkiej gwiazdy żużla. Sukcesami na arenie światowej rzecz jasna mu nie dorównał, ale niewiele brakowało, by udało mu się to na niwie krajowej. W latach 2006-2011 Jonsson aż 5 razy stawał na najwyższym stopniu podium i dzięki temu szybko awansował do czołówki klasyfikacji wszech czasów. Później dołożył jeszcze 2 złota, w międzyczasie kolekcjonując srebra. A debiutował na "pudle", będąc jeszcze juniorem i wtedy wciąż aktualnym mistrzem świata do lat 21. Niewątpliwie należy do bardziej szanowanych person w Szwecji.
Medale | Lata |
---|---|
Złote | 2006-2007, 2009-2011, 2013, 2016 |
Srebrne | 2012, 2015, 2019 |
Brązowy | 2001 |
CZYTAJ WIĘCEJ: Hegemoni indywidualnych mistrzostw krajowych - Niemcy
Tony Rickardsson - 8 złotych, 2 srebrne
Gonił, gonił, lecz ostatecznie nie dogonił lidera tabeli medalowej i w historii IM Szwecji najbardziej utytułowany żużlowiec IMŚ zajmuje 2. pozycję. A w latach 1988-2005 tylko raz nie wystąpił w finale. Od początku kariery było widać, że w Rickardssonie drzemią ogromne możliwości. Pierwsze mistrzostwo kraju zdobył już w wieku 20 lat i to z kompletem punktów, by rok później stać na podium finału światowego. W kolejnych latach jego sportowa pozycja tylko rosła, aż stał się prawdziwą legendą speedwaya. Tytuły w Szwecji kolekcjonował regularnie, choć zdarzało mu się też ulec niżej notowanym kolegom, a nawet nie załapać do trójki.
Medale | Lata |
---|---|
Złote | 1990, 1994, 1997-1999, 2001, 2004-2005 |
Srebrne | 1993, 1996 |
Brązowe | - |
CZYTAJ WIĘCEJ: Hegemoni indywidualnych mistrzostw krajowych - Polska
Ove Fundin - 9 złotych, 2 srebrne, 2 brązowe
Prawdziwy mistrz. Nie mógł narzekać na konkurencję w swoim czasie, bo przecież Szwedzi mieli też innych wspaniałych żużlowców, jak np. Olle Nygren, Soren Sjosten, Bjorn Knutsson czy Rune Sormander. Fundin od połowy lat 50. do końca 60. był jednak numerem jeden, czego dowodziły także ogromne sukcesy osiągane w IMŚ (5 złotych krążków). W Szwecji wygrał aż 9-krotnie, co do dziś daje mu miano tego najlepszego w krajowych mistrzostwach. Na uznanie zasługuje fakt, że ostatni triumf miał miejsce w momencie, gdy na liczniku było już 37 lat. A w tamtych czasach nie było przecież tak oczywistym, żeby zwyciężać jeszcze w takim wieku.
Medale | Lata |
---|---|
Złote | 1956-1957, 1960, 1962, 1964, 1966-1967, 1969-1970 |
Srebrne | 1959, 1965 |
Brązowe | 1955, 1958 |
CZYTAJ WIĘCEJ: Hegemoni indywidualnych mistrzostw krajowych - Rosja