Żużel. Zagraniczne legendy Betard Sparty Wrocław. W klubie mieli szczęście do obcokrajowców

startów poza Ekstraligą i GP i ograniczyć sezon do raptem około trzydziestu imprez to znaczy, że mu w tej Ekstralidze czyli w Sparcie płacą niebagatelne pieniądze, jego kontrakt pożera znaczną część klubowego budżetu, a na takich warunkach bycie wiernym nie jest rzeczą trudną... zresztą jego kontrakt to oczko w głowie pana Ruski, on wie, że jakby go stracił, kibice by mu żyć nie dali i skończyłaby się sztucznie pompowana idylla, więc płaci i dorzuca ile trzeba za wierność i za to by mistrz nie musiał szukać innych startów... i nie piszcie tu o innych ofertach, to zakorzeniona symbioza, klub go potrzebuje, więc spełnia jego wszelkie oczekiwania, a on potrzebuje klubu, który bardzo dobrze płaci, a do tego postawił go kiedyś na nogi, nie ma w tym niczego nadzwyczajnego, gdyby tyle lat był wierny biednej Wandzie Kraków to faktycznie byłoby coś... ...a co się tyczy obcokrajowców to faktycznie mieli zawsze w WTS-ie do nich szczęście: Proctor, Łobzenko, Woodifield, Niklas Karlsson, Josh Larsen, Max, Schlein, Watt, McGowan, Shields, Lasse Bjerre, Simon Nielsen, Busk Jakobsen - tych zapamiętałem najbardziej, dziw, że zabrakło dla nich miejsca w artykule...