Drużyna marzeń Ekstraligi. Ogień i woda na liderów, niespodzianki w drugiej linii

Krzysztof Wesoły 05 Lutego 2017, 12:30

Bartosz Zmarzlik

Rok 2014, finał Grand Prix Polski w Gorzowie, na pierwszym miejscu linię mety mija niepozorny 19-latek. Tomasz Dryła na antenie Canal+ traci głos, ostatnim tchnieniem ochrzcił młokosa ksywką "F16" - ze względu na numer na plastronie i prędkości osiągane przez słynne myśliwce. Eksplozję radości kibiców zapewne słyszeli mieszkańcy położonego po drugiej stronie miasta osiedla Górczyn, a bardziej złośliwi powiedzą, że echo dotarło nawet do Zielonej Góry. Bartosz Zmarzlik do światowej elity wszedł razem z drzwiami i dość szybko zajął w hierarchii pozycję, w której to mu podsuwają kapcie, gazetę i zimne napoje. Jeszcze będąc juniorem, wielkimi zgłoskami zapisał się w historii światowego speedwaya.

Niebywała, wręcz niespotykana technika, lekkość jazdy, mocna psychika - to tylko niektóre atuty, jakie w przypadku drugiego wicemistrza świata wymieniają eksperci. Z motocyklem stanowi jedność, niczym słynny szef kuchni Alain Ducasse ze swoim zestawem noży. Biegi z jego udziałem to uczta z najwyższej półki i choć czasami zupa jest za słona lub sos zbyt pikantny to - bądźmy szczerzy - nawet najlepsi popełniają błędy. Z takim juniorem Stal Gorzów zdobyła cztery medale mistrzostw Polski, w tym dwa złote. Zmarzlika w Drużynie marzeń po prostu nie mogło zabraknąć.