Najlepsi polscy szczypiorniści 2017: lewi rozgrywający

Zestawienie powstało na podstawie redakcyjnego głosowania. Wzorem lat poprzednich na każdej pozycji wyróżniliśmy dziesięciu zawodników - sześciu w rankingowej kolejności oraz czterech pozostających w polu widzenia (*).

Ranking najlepszych polskich szczypiornistów - historia

6. Mateusz Wróbel (Wybrzeże Gdańsk)

Absolutny debiutant w rankingu. Rzucał sporo bramek w I lidze dla Spójni Gdynia, dwa lata temu przeszedł do Wybrzeża i wtopił się w ligowe tło. W 2017 roku zanotował bardzo duży skok jakościowy. Po odejściu Pawła Niewrzawy został główną armatą gdańszczan.

W połowie sezonu 2017/2018 ma na koncie 70 goli, czyli niemal wyrównał swój dorobek z poprzednich rozgrywek (76 bramek). Mocno zbudowany, z silnym rzutem, typ egzekutora. Znalazł się w notesie selekcjonera, zadebiutował w kadrze podczas październikowego Golden League. W reprezentacji wiele jeszcze nie zwojował, eksperymentalnie wystawiany w niej na środku, ale ambitny wychowanek MKS-u Wieluń nie powiedział jeszcze ostatniego słowa.

5. Antoni Łangowski (KPR Gwardia Opole)

Po chudych latach przyszła stabilizacja. Transfer do Opola to jedna z najlepszych decyzji w jego karierze. Utrzymał piąte miejsce w kraju, choć konkurencja naciskała. Cały rok w stabilnej formie, motor napędowy Gwardii, potrafi odpalić z dystansu jak mało kto w lidze. W końcówce roku złapał kontuzję i okazało się, jak wiele znaczy dla zespołu. Bez niego Gwardziści stracili dużo ze swojej siły ognia. Łangowski to nie tylko sumienność w ataku. Dużo daje z siebie w obronie i jako defensor (i nie tylko) przydaje się w reprezentacji, do której wrócił po kilkuletniej przerwie.

4. Tomasz Gębala (Orlen Wisła Płock)

Falowanie i spadanie. Żaden z polskich szczypiornistów nie budził tak skrajnych emocji w 2017 roku. Wielokrotnie pod swoim adresem usłyszał bardzo cierpkie słowa. Zamiast wykorzystywać 212 cm i bombardować bramkę z dystansu, niepotrzebnie szukał kontaktu z obrońcami. I tak na okrągło.

Ale ostatnie miesiące to nie tylko krytyka Gębali. Pojechał na MŚ 2017, gdzie spisał się nawet lepiej niż oczekiwano (24 gole). Spowolniła go kontuzja kostki bocznej, przez którą zakończył sezon w marcu. Po powrocie dobrze spisywał się w Superlidze, za to zawodził w Lidze Mistrzów i pod koniec roku prawie w niej nie grał. Recepta na sukces w nowym roku? W górę i siła razy ramię.

3. Piotr Chrapkowski (PGE VIVE Kielce / SC Magdeburg)

Gdyby grał więcej w ataku, mógłby plasować się wyżej. Bo Chrapkowski nie zapomniał, jak się rzuca bramki. W czerwcu po raz pierwszy od niepamiętnych czasów sprawdzony w kadrze z przodu. Zaskoczył skutecznością i stał się liderem ofensywy Biało-Czerwonych.

Dobrze zrobił mu transfer do Magdeburga. W Kielcach popadł w stagnację i potrzebował nowego impulsu. W Bundeslidze jest podstawowym obrońcą, nabrał dobrych nawyków, nawet na tle niemieckich tuzów prezentował się co najmniej nieźle. A w razie potrzeby pogna do przodu, by rozegrać szybki atak. W ten sposób uzbierał 21 bramek i 10 asyst.

2. Michał Jurecki (PGE VIVE Kielce)

Bardzo pechowy rok. Ledwo wrócił do gry po igrzyskach w Rio, a już ponownie odwiedzał gabinety lekarskie. W grudniu 2016 r. złamał rękę, opuścił mistrzostwa świata, długo dochodził zdrowia i pełni formy. Pomógł VIVE wywalczyć mistrzostwo, choć do optymalnej dyspozycji było jeszcze daleko.

Wszystko zaczęło wracać do normy w drugiej połowie roku. Notował dobre występy przeciwko największym w Europie, ponownie znalazł się w siódemce Ligi Mistrzów. Żaden z rozgrywających VIVE nie rzucił tylu bramek z gry w bieżącym sezonie Superligi. Wprawdzie temat przewałkowany na wszystkie strony i nic się w tej materii nie zmieni, ale Jurecki, nawet w nieoptymalnej dyspozycji, byłby ogromnym wzmocnieniem reprezentacji.

1. Karol Bielecki (PGE VIVE Kielce)

Przed rokiem wybór był oczywisty. Tym razem niekoniecznie, bo Bielecki grał znacznie mniej, zwłaszcza jesienią. Stał się zawodnikiem bardziej zadaniowym, wchodzi na parkiet z misją wykonania karnego i zjeżdża do bazy. Ponad połowę bramek w tym sezonie rzucił z linii siódmego metra.

Trzykrotny medalista MŚ to jednak wciąż rozgrywający światowej klasy. W razie potrzeby pojawi się na lewej stronie, kilka razy odpali w swoim stylu i nie ma co zbierać. Na koncie kilka świetnych występów w Lidze Mistrzów, popis w finale Superligi, który zwieńczył rekordowy sezon 2016/2017. Rzucił w nim najwięcej bramek od czasu powrotu do Polski (116 goli). Po prostu człowiek instytucja w polskim handballu, przyciągający widzów na trybuny. Niedawno uznany za jednego z najbardziej wpływowych polskich sportowców.

W polu widzenia: * Paweł Genda (MMTS Kwidzyn) * Paweł Podsiadło (USAM Nimes Gard / KS Azoty Puławy) * Szymon Sićko (Chrobry Głogów / TV 05/07 Huettenberg) * Wiktor Kawka (SPR Stal Mielec)

ZOBACZ WIDEO Co się stało z Vive Kielce? "Ten zespół miał grać fantastycznie" [color=#000000]

[/color]