Jacek Magiera 15. w historii. Co dali Legii trenerzy-legioniści?

Jacek Magiera to człowiek Legii. 39-latek jest związany z Łazienkowską 3 przez blisko połowę życia. Najpierw w latach 1997-2006 był zawodnikiem stołecznemu klubu, a następie przez dziewięć sezonów pracował w nim jako trener. Teraz wrócił - jak sam to określił - do swojego piłkarskiego domu, by dźwignąć I zespół Wojskowych z kryzysu, w jakim ten nie znajdował się od pół wieku.

"Magic" jest 15. w historii trenerem-ekslegionistą, który został szkoleniowcem Legii. Jak radzili sobie jego poprzednicy? Co dali Wojskowym z ławki trenerskiej jej byli piłkarze? Co czwarte trofeum i co trzeci medal mistrzostw Polski.

Trener, który się nie wtrącał

Legia Warszawa - tak źle nie było od 50 lat

Spośród wszystkich byłych piłkarzy Legii, którzy po zakończeniu kariery piłkarskiej pracowali przy Łazienkowskiej 3 jako trenerzy, największy sukces odniósł Paweł Janas. Najpierw był asystentem Rudolfa Kapery (1989-1990), a następnie Janusza Wójcika (1992-1994), by w przerwie zimowej sezonu 1993/1994 przejąć Legię po ekscentrycznym szkoleniowcu, który zdecydował się na wyjazd do Zjednoczonych Emiratów Arabskich.

Legia zakończyła sezon z trzecim w historii, a pierwszym od czterech dekad dubletem, by za rok powtórzyć to osiągnięcie. Mało tego, pod wodzą "Janosika" Wojskowi zdobyli też Superpuchar Polski, a przede wszystkim jako pierwszy polski zespół w historii awansowali do fazy grupowej Ligi Mistrzów i dotarli aż do ćwierćfinału edycji 1995/1996. Co było tajemnicą sukcesu Janasa? On sam tłumaczy, że - mówiąc delikatnie - nie wtrącał się w życie szatni.

ZOBACZ WIDEO: Jacek Magiera: Nieprawdopodobna zmiana

Tytuły w stolicy, upokorzenia w Krakowie

Poza Janasem mistrzostwa Legii dali jeszcze Edmund Zientara i Dariusz Wdowczyk. Pierwszy prowadził warszawian latach 1969-1971 i nie tylko sięgnął z nimi po mistrzostwo Polski (1970), ale też dotarł do półfinału Pucharu Mistrzów 1969/1970. Biorąc pod uwagę, że to najważniejsze rozgrywki UEFA, to Zientara poprowadził Legię do największego sukcesu w europejskich pucharach.

W sezonie 1970/1971 Legia straciła tytuł na rzecz Górnika Zabrze, a wicemistrzostwo przyjęto przy Łazienkowskiej 3 z niedosytem. Apetyty były większe, ale nikt nie mógł przewidzieć, że na złoty medal Wojskowi będą czekali nie sezon albo dwa, lecz aż ćwierć wieku.

Mistrzostwo dla Legii odzyskał dopiero w 1994 roku zespół wspomnianego Janasa, a ósmy w historii tytuł stołeczna drużyna wywalczyła pod wodzą Wdowczyka w sezonie 2005/2006. Zientarę i "Wdowca" łączy jeszcze coś innego - kilka lat po opuszczeniu Legii obaj podjęli pracę w Wiśle Kraków, a ich zespoły ustanowiły rekordy krakowskiego klubu pod względem kolejnych porażek. Wisła Zientary w sezonie 1984/1985 przegrała pięć meczów z rzędu, a Wisła Wdowczyka na początku trwającej kampanii przegrała siedem kolejnych spotkań. [nextpage]Krok od pucharu

Sezon 1990/1991 Legia zaczęła równie źle, jak bieżący, bo po 10. kolejce miała na koncie trzy zwycięstwa, trzy remisy oraz cztery porażki i ukończyła rozgrywki dopiero na 9. miejscu. Z drugiej strony warszawianie dotarli wtedy aż do półfinału Pucharu Zdobywców Pucharów, w ćwierćfinale eliminując piekielnie mocną wówczas Sampdorię Genua. Swojego pogromcę Legia znalazła dopiero w półfinale, w którym nie sprostała Manchesterowi United.

Od tej pory żadnemu polskiemu zespołowi nie udało się zajść tak daleko w rozgrywkach UEFA, a do tego sukcesu Wojskowych doprowadził Władysław Stachurski, który sam w latach 1964-1973 z powodzeniem reprezentował Legię na europejskiej arenie. Stachurski był podstawowym zawodnikiem wspomnianej już drużyny Edmunda Zientary, która w sezonie 1969/1970 dotarła do półfinału Pucharu Mistrzów, a rok później znalazła się w czołowej "ósemce" Starego Kontynentu. Stachurski-piłkarz sięgnął z Legią po dwa mistrzostwa i trzy Puchary Polski, ale Stachurski-trener nie wzbogacił klubowej gabloty o żadne trofeum. Z drugiej strony piękną przygodą z PZP kibice Legii żyją do dziś.

Potrójny rekordzista

Lucjan Brychczy to rekordzista Legii pod względem rozegranych w niej spotkań (452) oraz strzelonych dla niej goli (226). "Kici" to żywa legenda stołecznego klubu, z którym jest związany już od 62 lat. Po zakończeniu imponującej kariery piłkarskiej nieprzerwanie jest członkiem sztabu szkoleniowego I zespołu, a samodzielnie prowadził Legię trzykrotnie i sięgnął z nią po trzy Puchary Polski - pod tym względem jest - choć nie samodzielnym, bo tyle samo triumfów w pucharze ma na koncie też Maciej Skorża - rekordzistą kraju. Do tego dołożył do legijnej kolekcji dwa brązowe medale mistrzostw Polski. [nextpage]Jedyny w historii

Trenerzy-ekslegioniści dali stołecznemu klubowi co czwarte trofeum (10/34) i co trzeci medal mistrzostw Polski (10/36). Dla klubu z Łazienkowskiej 3 zawsze najważniejsze jest mistrzostwo Polski, ale nie można zapomnieć, że Kazimierz Górski  i Jacek Zieliński dali Legii po srebrnym i brązowym medalu, a do wicemistrzostwa zespół poprowadził też Dariusz Kubicki. Z kolei za kadencji Stefana Białasa Wojskowi sięgnęli po "brąz".

Sukcesem w dziejach Legii nie zapisali się jedynie Franciszek Smuda, Marcel Schaller, Longin Janeczek i Edward Drabiński. Ten ostatni jest za to jedynym w historii zawodnikiem, który reprezentował stołeczny klub zarówno przed, jak i po II Wojnie Światowej.

Trenerzy-ekslegioniści: