W tym artykule dowiesz się o:
Martin Vaculik - 7 medali
Autor medalowej serii w latach 2012-2018. W Tarnowie, Toruniu i Gorzowie Wielkopolskim trafiał na drużyny, które liczyły się w lidze i ostatecznie zdobywały medale. Słowak w każdy miał bardzo duży wkład i dlatego utarło się w środowisku powiedzenie, że posiadanie go w swoim składzie gwarantuje podium Drużynowych Mistrzostw Polski. Kłam tej zasadzie zadał dopiero zielonogórski Falubaz, który ubiegłoroczne zmagania ukończył na czwartej pozycji. Jak pamiętamy, Vaculik mistrzem naszego kraju był raz - osiem lat temu w barwach Jaskółek.
Klub | Złote | Srebrne | Brązowe | Razem |
---|---|---|---|---|
Unia Tarnów | 2012 | 2013, 2014, 2015 | 4 | |
KS Toruń | 2016 | 1 | ||
Stal Gorzów | 2018 | 2017 | 2 | |
1 | 2 | 4 | 7 |
Maciej Janowski - 7 medali
Tak jak wspomniany Vaculik ma w dorobku jedno złoto w Ekstralidze i tak się składa, że zdobyli je wspólnie w Tarnowie. W tym klubie zdobył jeszcze brąz, a pozostałe krążki zostały już wywalczone w macierzystych szatach. Goni ze Spartą mistrzowski tytuł od lat i wciąż nie może go zdobyć, bo zawsze na drodze do szczęścia staje mu hegemoniczny rywal z Leszna. Co ciekawe, Janowski pierwszy krążek w DMP zdobył od razu w roku debiutu w lidze. Miało to miejsce w sezonie 2007, gdy wrocławski zespół startował jeszcze pod szyldem Atlasu.
Klub | Złote | Srebrne | Brązowe | Razem |
---|---|---|---|---|
Unia Tarnów | 2012 | 2013 | 2 | |
WTS Wrocław | 2015, 2017, 2019 | 2007, 2018 | 5 | |
1 | 3 | 3 | 7 |
ZOBACZ WIDEO PGE Ekstraliga 2020: Wielcy Speedwaya - Jason Crump
Krzysztof Kasprzak - 8 medali
Wchodził w dorosłość, gdy sięgał po swój pierwszy - w 2002 roku. Z Unią Leszno właśnie udało mu się wygrać Ekstraligę pięć lat później, potem dołożył jeszcze srebro. Na tym się skończyło, bo Kasprzak odszedł na dwa lata do imienniczki z Tarnowa, lecz tam sukcesu nie było. Przejście do Gorzowa doprowadziło natomiast do rozpędzenia kariery. Do tego stopnia, że w sezonie 2014 został indywidualnym wicemistrzem świata. Dorobek ze Stalą? Zdobył z nią wszystko - przede wszystkim dwa mistrzostwa, kiedy obok Bartosza Zmarzlika odgrywał kluczową rolę.
Klub | Złote | Srebrne | Brązowe | Razem |
---|---|---|---|---|
Unia Leszno | 2007 | 2002, 2008 | 3 | |
Stal Gorzów | 2014, 2016 | 2012, 2018 | 2017 | 5 |
3 | 4 | 1 | 8 |
Niels Kristian Iversen - 9 medali
Zagraniczny numer jeden w tym gwiazdorskim zestawie. Jego wkład w srebro Atlasu Wrocław w 2004 był może znikomy, ale już w każdym kolejnym, w klubach z województwa lubuskiego, miał ten wkład o wiele większy. Jako druga linia dokładał bezcenne punkty w Falubazie, gdzie zdobył wszystkie kolory. W Gorzowie też tego dokonał. Tam stał się za to wielkim zawodnikiem, który przez lata raczył publiczność skuteczną jazdą. A może to być jeszcze nie koniec jego sukcesów z tym klubem, bo w tym sezonie znów pojedzie w barwach Stali.
Klub | Złote | Srebrne | Brązowe | Razem |
---|---|---|---|---|
WTS Wrocław | 2004 | 1 | ||
Falubaz Zielona Góra | 2009 | 2010 | 2008 | 3 |
Stal Gorzów | 2014, 2016 | 2012 | 2011, 2017 | 5 |
3 | 3 | 3 | 9 |
Janusz Kołodziej - 11 medali
Pierwszy taki kolekcjoner złotych medali w tym zestawieniu. Jego pierwsze trzy w Ekstralidze były jednocześnie pierwszymi trzema w karierze w ogóle. Jako młodzieżowiec w tarnowskiej Unii świętował dwa z rzędu, gdy za kolegów w zespole miał m.in. braci Gollobów i Tony'ego Rickardssona. Później trafił się fenomenalny rok w Lesznie, a po powrocie do domu sięgnął po kolejną koronę i jeszcze trzy brązy. Imponujące CV napakował trzema złotami w ostatnich trzech latach w Lesznie. Z wyjątkiem 2016 roku staje na pudle regularnie od dekady.
Klub | Złote | Srebrne | Brązowe | Razem |
---|---|---|---|---|
Unia Tarnów | 2004, 2005, 2012 | 2013, 2014, 2015 | 6 | |
Unia Leszno | 2010, 2017, 2018, 2019 | 2011 | 5 | |
7 | 1 | 3 | 11 |
Jarosław Hampel - 12 medali
Jeden z tych, który może się pochwalić legendarnym, bo jedynym mistrzostwem w historii klubu z Piły. Jego debiut w dorosłym speedwayu przypadł na rok 1999 i od razu zakończył go na pierwszym miejscu z Polonią, gdy tworzył skuteczny duet z samym Hansem Nielsenem. Na drugie złoto czekał siedem lat, świętując je we Wrocławiu. Następnie były dwa w Lesznie, jeden w Zielonej Górze i ponownie dwa w szeregach Byków. Hampel ma więc na koncie zdobyte tytuły ze wszystkimi czterema klubami, które reprezentował. Wyczyn spotykany niezwykle rzadko.
Klub | Złote | Srebrne | Brązowe | Razem |
---|---|---|---|---|
Polonia Piła | 1999 | 2000 | 2 | |
WTS Wrocław | 2006 | 2004 | 2 | |
Unia Leszno | 2007, 2010, 2018, 2019 | 2008, 2011 | 6 | |
Falubaz Zielona Góra | 2013 | 2016 | 2 | |
7 | 4 | 1 | 12 |
Piotr Protasiewicz - 15 medali
Lider naszego zestawienia był raczej łatwy do odgadnięcia. Weteran i legenda polskiej ligi oraz Falubazu. W poprzednim roku świętował 500 meczów na najwyższym szczeblu, ale medalu nie zdobył trzeci rok z rzędu, co w jego karierze zdarzyło się wcześniej zaledwie raz, tj. na samym jej początku w Zielonej Górze. Niemniej, Protasiewicz stawał na podium DMP aż 15-krotnie (i z tego w większości na najwyższym stopniu) w ciągu 28 sezonów. Zwykle jeździ tam, gdzie aspiracje sięgają właśnie tytułu. W tym roku mija jednak już aż siedem lat od ostatniego.
Klub | Złote | Srebrne | Brązowe | Razem |
---|---|---|---|---|
WTS Wrocław | 1995 | 1 | ||
Polonia Bydgoszcz | 1997, 1998, 2000, 2002 | 2005 | 2001, 2006 | 7 |
Apator Toruń | 2003 | 1 | ||
Falubaz Zielona Góra | 2009, 2011, 2013 | 2010 | 2008, 2016 | 6 |
8 | 3 | 4 | 15 |