18 
Różnie wiodło się Polakom w Drużynowym Pucharze Świata. Nie zawsze na przestrzeni ostatnich 12 lat było tak różowo jak w sezonach 2009-2011, kiedy to biało-czerwoni seryjnie zdobywali trofeum im. Ove Fundina. Bywały i lata chudsze, kiedy to żużlowców z orłem na piersi brakowało w finałowej batalii. Tak było chociażby przed rokiem w Malilli. Polaków zabrakło także w finale w 2006 roku. W pozostałych 10 finałach jechali, z tego 7 razy zdobywali medale.
Etatowym reprezentantem Polski jest Tomasz Gollob, który pojechał we wszystkich 28 turniejach z udziałem biało-czerwonych. Tylko cztery mniej odjechał Jarosław Hampel. Głównie dlatego, że jest młodszy oraz z powodu kontuzji w 2012 roku. Gollob z Hampelem pięć razy wznosili w górę trofeum im. Ove Fundina. Są rekordzistami pod tym względem.
Droga Polaków do złotych medali czasami wiodła przez baraże. Innym razem biało-czerwoni wygrywali zarówno półfinał, jak i finałową batalię. W 2005 roku najpierw zajęli dopiero 3. miejsce w półfinale, by później wygrać finał i rozgromić rozbitych kontuzjami rywali w wielkim finale na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu. To także rekord punktowy w przewadze pierwszego nad drugim zespołem. Polacy wyprzedzili Szwedów o, bagatela, 28 punktów!
Jesteś kibicem "czarnego sportu"? Mamy dla Ciebie fanpage na Facebooku. Zapraszamy!
Zupełnie inaczej było w 2007 roku w Lesznie, gdzie najpierw w półfinale Polacy zajęli drugie miejsce. Przegrali również baraż, awansując jednak z drugiego miejsca do finału. W nim po pasjonującym boju pokonali Duńczyków.
Z kolei w latach 2009-2011, czyli okresie największych triumfów reprezentacji Polski wygrywali oni zarówno półfinały, jak i finałowe batalie. Nauczka z poprzedniego sezonu jest taka, że już w półfinale trzeba sobie zapewnić miejsce w decydującej batalii, bo baraż przy zmienionych zasadach i tylko jednym miejscu premiowanym awansem, jest niesamowicie trudną rywalizacją. Jeśli chce się odzyskać tytuł trzeba zwyciężyć w sobotę w Częstochowie, a tydzień później dominację potwierdzić na praskiej Markecie.
Polskie występy w Drużynowym Pucharze Świata
2001 - Event 1 - 1 miejsce – 62 pkt.
Finał - 2 miejsce - 65 pkt.
2002 - Event 3 - 1 miejsce - 57 pkt
Finał - 4 miejsce - 48 pkt.
2003 - Event 3 – 1 miejsce – 57 pkt
Finał - 4 miejsce - 49 pkt
2004 - Event 1 - 3 miejsce - 39 pkt.
Baraż - 2 miejsce - 43 pkt.
Finał - 4 miejsce - 22 pkt
2005 - Event 2 - 3 miejsce - 49 pkt.
Baraż - 1 miejsce - 63 pkt.
Finał - 1 miejsce - 62 pkt.
2006 - Event 1 - 3 miejsce - 48 pkt.
Baraż - 3 miejsce - 35 pkt.
2007 - Event 1 - 2 miejsce - 44 pkt.
Baraż - 2 miejsce - 52 pkt.
Finał - 1 miejsce - 55 pkt.
2008 - Event 1 - 2 miejsce - 56 pkt.
Baraż - 2 miejsce - 50 pkt.
Finał - 2 miejsce - 46 pkt.
2009 - Event 2 - 1 miejsce - 54 pkt.
Finał - 1 miejsce - 44 pkt.
2010 - Event 1 - 1 miejsce - 68 pkt.
Finał - 1 miejsce - 44 pkt.
2011 - Event 2 - 1 miejsce - 62 pkt.
Finał - 1 miejsce - 51 pkt.
2012 - Event 1 - 2 miejsce - 34 pkt.
Baraż - 2 miejsce - 38 pkt.
Żużlowcy, którzy reprezentowali Polskę w DPŚ
Tomasz Gollob 28 turniejów - 360 pkt.
Jarosław Hampel 24 turnieje - 276 pkt.
Piotr Protasiewicz 16 turniejów - 142 pkt.
Krzysztof Kasprzak 13 turniejów - 106 pkt.
Rune Holta 10 turniejów - 103 pkt.
Grzegorz Walasek 12 turniejów - 92 pkt.
Janusz Kołodziej 8 turniejów - 64 pkt.
Sebastian Ułamek 8 turniejów - 64 pkt.
Krzysztof Cegielski 4 turnieje - 45 pkt.
Wiesław Jaguś 4 turnieje - 34 pkt.
Adrian Miedziński 4 turnieje - 34 pkt.
Tomasz Bajerski 2 turnieje - 18 pkt.
Maciej Janowski 2 turnieje - 18 pkt.
Damian Baliński 2 turnieje - 14 pkt.
Krzysztof Buczkowski 1 turniej - 11 pkt
Mirosław Kowalik 1 turniej - 7 pkt.
Marcin Rempała 1 turniej - 7 pkt.
Jacek Krzyżaniak 1 turniej - 5 pkt.
Rozwiń odpowiedzi (3) 
