Hiszpański fenomen gier zespołowych

Paweł Nowakowski 29.01.2013, 15:07

Złoty medal wywalczony przez hiszpańskich szczypiornistów sprawił, że w ostatniej dekadzie kraj z Półwyspu Iberyjskiego na dużych imprezach, we wszystkich sportach drużynowych wywalczył aż 33 krążki!

W tym artykule dowiesz się o:

Reprezentacja Hiszpanii

Reprezentacja Hiszpanii mężczyzn

Hiszpania

Reprezentacja Hiszpanii

Reprezentacja Hiszpanii mężczyzn

Mowa rzecz jasna o sporcie w wydaniu męskim, bowiem żeńska część, która także potrafi zdobyć medal na wielkim turnieju, nie odnosi jednak tak spektakularnych sukcesów na międzynarodowej arenie jak ich koledzy. Najwięcej krążków Hiszpanie wywalczyli w futsalu (halowej odmianie piłki nożnej), aż 8 z czego 5 z najcenniejszego kruszcu. Halowi piłkarze nożni nie mają sobie równych w mistrzostwach Europy, w których triumfują regularnie od 2005 roku.

Hiszpańska hegemonia panuje również w piłce nożnej 11-osobowej. "La Roja" jako pierwszy zespół w historii zdołała obronić tytuł najlepszej drużyny Starego Kontynentu, dorzucając w 2010 roku zwycięstwo na MŚ. Bogatą kolekcją medalową w ostatnim dziesięcioleciu mogą poszczycić się również koszykarze oraz szczypiorniści. Ci ostatni w miniony weekend wywalczyli drugie w historii złoto mistrzostw świata.

Regularność z jaką przedstawiciele hiszpańskich sportów zespołowych wywalczają krążki na mistrzowskich turniejach jest wręcz zabójcza. Na przestrzeni ostatniej dekady ani razu nie została przerwana medalowa seria! 33 medale zdobyte w ciągu 10 lat świadczą nie tylko o smykałce Hiszpanów do gier zespołowych, ale przede wszystkim świetnym systemie szkolenia, którego możemy im jedynie pozazdrościć.

Medale Hiszpanów na wielkich turniejach * (męskich) w ostatniej dekadzie:

* w tabeli ujęte są medale zdobyte podczas MŚ, ME i IO
** zarówno ME jak i MŚ w futsalu odbyły się w 2012 roku

Dyscyplina	Złoto	Srebro	Brąz	Łącznie
futsal	5 (2004, 2005, 2007, 2010, 2012)	2 (2008, 2012)	1 (2003)	8
koszykówka	3 (2006, 2009, 2011)	4 (2003, 2007, 2008, 2012)	-	7
piłka ręczna	2 (2005, 2013)	1 (2006)	3 (2008, 2011, 2012)	6
hokej na trawie	1 (2005)	3 (2003, 2007, 2008)	1 (2006)	5
piłka nożna	3 (2008, 2010, 2012)	-	-	3
piłka wodna	-	1 (2009)	2 (2006, 2007)	3
siatkówka	1 (2007)	-	-	1
Podsumowanie	15	11	7	33

Źródło artykułu:

Oglądaj NA ŻYWO mecze Fogo Futsal Ekstraklasy! (link sponsorowany)

Komentarze (19)

XXBANITAXX

29.01.2013

Odpowiedz

niby kryzys mają ale i tak wyprzedzają nas o dekadę

Viran

29.01.2013

Odpowiedz

Vamos!Nie do końca rozumiem tej krytyki Duńczyków, tak jak nie rozumiałem tego, że gremialnie Skandynawowie stawiani byli w finale z Hiszpanią w roli faworytów. Po pierwsze, pomimo tego, że Duńczycy faktycznie zostali rozgromieni w stopniu, w jakim chyba nikt w tej rangi imprezie mistrzowskiej, to jednak należy pamiętać, że Hiszpanie wydatnie im w tym "pomogli". Bo o ile Hansen i spółka grali bardzo słabo - tego nie da się ukryć, to przecież podopieczni trenera Rivery pod koniec pierwszej połowy, czy Arpad Sterbik na początku drugiej, niesieni rewelacyjnym dopingiem grali idealnie - bezbłędnie w ofensywie i wyśmienicie w obronie. No i nie przez przypadek mówi się, że finały rządzą się swoimi prawami. Zwłaszcza w piłce ręcznej, gdzie moment przestoju już na początku spotkania może oznaczać koniec marzeń o zwycięstwie. Bo tak jak w meczu siatkówki słabo wchodząc w mecz przegrywasz seta, tak w handball przegrywając 6 bramkami po 10 minutach na tak szalenie wyrównanym poziomie, na jakim stoi piłka ręczna, gdzie bardzo często o końcowym wyniku decyduje jeden gol, jedna interwencja bramkarza, jedna strata, jeden blok, to tak pokaźna przewaga jest wręcz grangantuiczną zaliczką ;) Należy jeszcze pamiętać, że w piłce ręcznej, może nawet bardziej, niż w jakimkolwiek innym sporcie drużynowym, istotny jest atut własnego parkietu. Generalnie na poważnym poziomie nie zdarza się, by np. w rywalizacji w Europejskiej Pucharach możliwa była przegrana czy remis na własnym parkiecie, a potem wygrana na wyjeździe z naprawdę wartościowym przeciwnikiem - dlatego, podobnie jak Bogdan Kowalczyk, szanse przed finałem typowałem na 50 na 50 dla obu drużyn. W pamięci mam na przykład wspomniany Mundial w Tunezji, gdzie gospodarze, których liderem był niesamowity na tamten czas Wissem Hmam przegrali brąz MŚ z Francją, na 30 sekund przed końcem spotkania po bramce wspaniałego Joela Abati. Albo pamiętne MŚ w Niemczech - gdzie gospodarze - chyba zmierzch wspaniałego pokolenia niemieckiego handballa (ostatni znaczący sukces Schwarzera, Baura, Kehrmanna, Jansena, Fritza), tak naprawdę z turniejem powinni pożegnać się już w ćwierćfinale, po skandalicznym spotkaniu z Hiszpanią, a potem po spotkaniu z Francją w półfinale, gdzie ostatecznie Niemcy wygrali po dwóch dogrywkach wygrali, ale samo sędziowanie tego meczu było bardzo kontrowersyjne. Ściany pomagają - chyba nie odkryłem specjalnej nowości. A że w finale Dania została rozgromiona? Np. na Mistrzostwach Świata w Tunezji w 2005 roku, Chorwaci - mistrzowie świata i mistrzowie olimpijscy, w finale z Hiszpanią pierwszą połowę przegrali 9 bramkami i Ivano Balic czy Mirzo Dżomba w finale niespodziewanie zostali rozgromieni, wcześniej przez cały turniej wygrywając wszystkie spotkania, w tym z Hiszpanią w grupie. Podobnie było teraz z Duńczykami, którzy przecież w przekroju całego turnieju wydawali się najlepszą jego drużyną. Rok potem, na Euro 2006, świeżo upieczeni mistrzowie świata przegrali 10 bramkami z Francuzami w finale ME. Zdarza się. Mniejsza z Duńczykami. Którzy po Francuzach mają największy potencjał na świecie i jeszcze nie jedno wygrają. Hiszpanie pokazali, że niekoniecznie trzeba mieć wielkich bombardierów w drugiej lini, by wygrywać najważniejsze turnieje - bo kadrowo, w porównaniu do składu Mistrzów Świata z 2005 roku, gdzie przecież błyszczeli Barrufet, Romero, Urios, Garcia, Garralda, skład nowo koronowanego mistrza globu jest jednak słabszy. To, co jest obecnie siłą zespołu z Półwyspu Iberyjskiego, to niewątpliwie bardzo wyrównany team - no bo na przykład z reprezentacją pożegnały się legendy, Iker Romero, Juanin Garcia, a z powodu kontuzji wypadł Raul Entrerrios, ale nieobecność żadnego z nich w reprezentacji nie odbiła się na poziomie gry Hiszpanów. Lukę po tym ostatnim bez problemów wypełnił Dani Sarmiento (który nigdy statystycznie nie wypadał gorzej niż młodszy z Entrerriosów czy to w kadrze, czy Barcelonie), a zwłaszcza Canellas, który jest absolutnie jednym z najlepszych, tych klasycznych, środkowych rozgrywających na świecie. A najlepsze w tym wszystkim, że Hiszpanie mają niesamowitych następców. Przecież roczniki 92-93, zdobyły wicemistrzostwo świata kadetów, mistrzostwo Europy juniorów, a w tym roku powalczą o złoto w juniorach na Mundialu. Syn Talanta, Aleks Dujszebajew jest czołowym strzelcem Asobal, Arino już jest mistrzem świata, wspaniale w hiszpańskiej lidze gra malutki Pablo Cacheda, a lukę po Alberto Entrerriosie i wspomnianym Ikerze Romero powinien wypełnić najlepszy obrońca ME juniorów, Juanjo Fernandez, coraz lepiej radzący sobie także w ofensywie. Pozwolę sobie jeszcze zareklamować bardzo młodego, już powoływanego do szerokiej kadry Hiszpanii, bramkarza z Granollers, Gonzalo Pereza de Vargasa, który ma wszystko, by okazać się świetnym następcą Sterbika czy Hombradosa, a przecież innych, równie młodych, podobnie utalentowanych zawodników, Hiszpanom bez dwóch zdań nie brakuje. No ale nie ma czemu się dziwić - nie dość, że Hiszpanie mają niesamowity poziom szkolenia, to jeszcze ci młodzi zawodnicy, mają okazję w wieku 17-18 lat, jak Dujszebajew Junior, Fernandez czy Arino, zadebiutować w Lidze Mistrzów, w takich zespołach jak Ciudad Real czy Barcelona, u boku największych świat handballu czy ogrywać się w cały czas jednej z trzech najlepszych lig w Europie i na świecie - czyli Asobal. Można tylko zazdrościć. Czytaj całość

Pusty

29.01.2013

Odpowiedz

A mnie to śmierdzi na koleją aferę dopingową...

Varsovia

29.01.2013

Odpowiedz

Można im rzeczywiście pozazdrościć sukcesów. Ale też trzeba przyznać, że Hiszpanie od lat wydają ogromne pieniądze na sport zawodowy. To trochę nawet nie w porządku, że mimo kryzysu kluby takie Czytaj całość