Stefan Szczepłek: Irena Szewińska jest świętością polskiego sportu. Największa w dziejach

Getty Images / Streeter Lecka / Na zdjęciu: Irena Szewińska
Getty Images / Streeter Lecka / Na zdjęciu: Irena Szewińska

- Pani Irena Szewińska to był ktoś. Bo z jednej strony pani Irena, a z drugiej Irenka. Po prostu - opowiada nam dziennikarz "Rzeczpospolitej" Stefan Szczepłek. - Jest świętością polskiego sportu. Cicha, skromna. Największa w dziejach.

W tym artykule dowiesz się o:

7-krotna medalistka olimpijska, 7-krotna mistrzyni Europy i rekordzistka świata zmarła w nocy z piątku na sobotę w szpitalu przy ulicy Szaserów w Warszawie. Miała 72 lata. Od dłuższego czasu zmagała się z nowotworem.

- To był dla mnie szok, bo miałem nadzieję, że powoli z tej choroby wychodzi - mówi Szczepłek. - Namawiałem ją od pewnego czasu do napisania książki, a ona mówiła tylko: "W zasadzie można byłoby ją napisać. Jestem blisko tej decyzji, niech da mi pan trochę czasu". To paradoks. Odeszła od nas osoba wybitna, a nie powstała o niej żadna książka.

Mówili o niej "Irenissima". - To określenie idealnie oddające jej mistrzostwo. Wymyślił je Maciej Petruczenko z "Przeglądu Sportowego". Zawsze miło się z nią rozmawiało i zawsze miała coś ciekawego do powiedzenia. Nigdy się nie wywyższała, choć wszyscy wiedzieli, że jest największa w dziejach. A ona pozostała cichą, skromną osobą. Taką, która nie wychodzi przed szereg. Żyła życiem środowiska sportowego. Była przecież prezesem Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, członkiem MKOl, aktywnym pracownikiem PKOl. Przez pół wieku cały czas była w naszej świadomości - opowiada nasz rozmówca.

Irena Szewińska została ze sportem do końca. Zawsze obecna. Dekoracje, uroczystości, gale. Jeszcze na początku czerwca zaszczyciła swoją obecnością Piknik Olimpijski na Kępie Potockiej.

- Nie robiła ze swojej choroby sensacji, nie mówiła o niej publicznie - mówi Szczepłek. - Nie chciała robić z siebie ofiary, znosiła to godnie. W chorobie była kimś takim, jak Kazimierz Górski. Jedni w takiej sytuacji uciekają, a inni - nie obnosząc się - czują, że z ludźmi jest im lepiej. Czują, że muszą żyć, normalnie funkcjonować. Walczyć po cichu. Ona walczyła tak, jak na bieżni czy na skoczni. Na ile mogła. Miała nadzieję, że wygra. Zawsze wygrywała. Rak był od niej szybszy, ale walka trwała przez kilka lat. I w jakimś sensie też zwyciężyła.

Autor na Twitterze:

Komentarze (16)
szlomo
30.06.2018
Zgłoś do moderacji
0
0
Odpowiedz
Autor zapomniał że prawdziwe nazwisko to zydowka Kirchenstein .Szewinska to później.Swiec Panie nad jej dusza.Prawda jest że drugiej takiej lekkoatletki nie było.Jeszcze Kłobukowska. 
Ja1968
30.06.2018
Zgłoś do moderacji
2
0
Odpowiedz
Pani Ireno do zobaczenia w lepszym świecie 
avatar
Maciek Sikorski
30.06.2018
Zgłoś do moderacji
1
2
Odpowiedz
p.Irena biegala w czasach,gdzie nie bylo kontroli antydopingowych.Ta kobieta,jeszcze troche,a zmienilaby sie w faceta.tyle brala meskich chormonow.dopiero po zakonczeniu kariery,zaczela przypom Czytaj całość
avatar
mWronq
30.06.2018
Zgłoś do moderacji
0
0
Odpowiedz
Pani Irena to fenomen który przerosł swoje czasy.
Najlepszy dowód że ze swoim wynikiem na 400 zrobionym w finale igrzysķ... wygrałaby ostatnie ogrzyska w Rio.
Nieziemski sportowiec.
Niezapomnia
Czytaj całość
Waris
30.06.2018
Zgłoś do moderacji
0
1
Odpowiedz
Wielka osobowość Irena Szczewińska pamiętam Kirsenstein nazwisko paieńskie.
Była najlepszą polską lekoatletką
Jak ktoś pisze z chorobą się nie wygra i tak to jest ale mam takie małe przemyśl
Czytaj całość