Elitarni. Oto zawodnicy PGE Ekstraligi z liczbą ponad 2000 zdobytych punktów w DMP

Najlepsi z najwytrwalszych

Spoglądając na ich doświadczenie, mogliby zostać nazwani "dinozaurami" Drużynowych Mistrzostw Polski, ale jak pokazywali przed laty Andrzej Huszcza, Roman Jankowski, Piotr Świst, czy gdy wciąż robi to Greg Hancock, trudno powiedzieć wprost, jaki wiek w sporcie żużlowym można uznać za "podeszły".

Dlatego znacznie lepszym określeniem będzie nazwanie ich elitarnymi lub po prostu najlepszymi z najwytrwalszych. Bo jeśli spojrzy się na kolejne nazwiska i dokonania każdego z osobna, nie sposób nie dostrzec, że oprócz tego, że są to zawodnicy stanowiący przez lata o sile nie tylko kolejnych klubów, ale i całej ligi, są to ci, którzy chwalą się wieloletnią regularnością jazdy na najwyższym poziomie sportowym.

W rankingu w dorobek danego zawodnika zostały wzięte pod uwagę tylko te sezony, w których ścigał się on w najwyższej klasie rozgrywkowej. Wzięte pod uwagę zostały więc wszystkie punkty zdobyte w spotkaniach w ramach DMP, bez uwzględniania ewentualnych potyczek barażowych. W ogólnym rachunku liczą się także tzw. "jokery" (punkty mnożone przez dwa), które obowiązywały w Ekstralidze w latach 2007-2008. Oprócz będących odgórnym wyznacznikiem punktów, przy nazwisku każdego będzie można znaleźć także inne, bardziej szczegółowe statystyki. Zapraszamy do lektury.

ZOBACZ WIDEO: Kim Jason Doyle będzie za 20 lat? Prawdopodobnie najgrubszym facetem jakiego widzieliście

Ale najpierw… poczekalnia

Zaczynamy jednak od grona zawodników, którzy są najbliżej przekroczenia granicy zdobytych 2000 punktów w rywalizacji o medale DMP. Na szczycie listy znajduje się Adrian Miedziński z forBET Włókniarza Częstochowa. Wychowanek klubu z Torunia przez 16 sezonów startów w tym zespole uzbierał w swoim dorobku 1960 punktów, co sprawia, że przy udanym dla niego początku zbliżającego się sezonu może mniej więcej w czwartej kolejce rundy zasadniczej przekroczyć magiczną granicę 2000 w najwyższej lidze.

Kolejny na liście oczekujących to z kolei niedawny kolega z toruńskiej drużyny Miedzińskiego, Chris Holder. Australijczyk uzbierał dotąd 1738 "oczek", dlatego bardzo wątpliwe by dobił do bariery w tym roku. W dalszej kolejności znajdują się już zawodnicy, którzy będą potrzebowali zapewne minimum trzech lub więcej udanych sezonów, by móc myśleć o przekroczeniu wspomnianego pułapu. Gwoli ścisłości za Holderem na ten moment plasują się: Niels Kristian Iversen (1531), Matej Zagar (1482), Martin Vaculik (1448), Kenneth Bjerre (1440) i Maciej Janowski (1429).

7. Janusz Kołodziej (Fogo Unia Leszno) - 2217 punktów

Najmłodszy spośród całej grupy siedmiu zawodników mających za sobą złamanie bariery. Od momentu awansu do Ekstraligi z Unią Tarnów najbardziej utytułowany zawodnik tego klubu (trzy mistrzostwa), który łącznie odjechał dla niego w elicie dziesięć sezonów. W latach 2010-2011 zdobywał punkty dla Unii Leszno, której zawodnikiem jest ponownie od poprzedniego sezonu. Za każdym razem docierał z Bykami do finału, dwa razy zdobywał złoto. W 2010 roku zanotował sezon życia ze średnią biegową ponad 2,5 punktu na bieg, choć jeszcze lepszy był wtedy Tomasz Gollob (2,675). Siedem lat później nie był tak zabójczo skuteczny, ale w decydujących momentach finału we Wrocławiu nie zawiódł i w efekcie Byki świętowały złoto.

6. Nicki Pedersen (Grupa Azoty Unia Tarnów) - 2409 punktów

Przed laty prawdziwa maszyna do zdobywania punktów, szczególnie w okresie jazdy w Rzeszowie, Częstochowie i Gdańsku. Swego czasu Pedersen pod względem statystycznym nie miał w lidze konkurencji. W latach 2005-2012 tylko raz uzyskał na koniec sezonu średnią poniżej 2,4 punktu na bieg. Zdarzało mu się wygrywać indywidualnie przez cały rok ponad 70 wyścigów (80 razy na 102 starty uczynił to choćby w 2008!), a w latach 2004-2008 ani razu nie dojeżdżał do mety na czwartej pozycji. W 2012 roku, choć nie uchronił Wybrzeża od spadku, zdobył 293 punkty w 20 meczach. W ostatnich latach nie jest już tak skuteczny, ale to wciąż Nicki Pedersen. Żużlowiec, którego średnia na bieg z 15 sezonów wynosi fenomenalne… 2,390.

5. Krzysztof Kasprzak (Cash Broker Stal Gorzów) - 2558 punktów

Dziś już jeden z ligowych wyjadaczy, posiadający ogromne doświadczenie. Rodowitemu leszczynianinowi zdarzało się mieć słabsze sezony, ale częściej bywał podporą swoich drużyn. Walnie przyczynił się do wywalczenia mistrzostwa kraju przez Unię Leszno w 2007 roku, gdy jedyny raz w karierze kończył rok z ponad 200 zdobytymi punktami w lidze. Najlepszą kampanię odjechał za to siedem lat później \w barwach obecnego pracodawcy, Stali Gorzów. Potwierdził wówczas życiową formę (indywidualne wicemistrzostwo świata), wykręcając średnią 2,310 i także prowadząc zespół do tytułu. Na uwagę zasługuje jeszcze inny wyczyn z tamtego sezonu. Kasprzak w 87 biegach ani razu nie dojechał do mety na końcu stawki.

4. Grzegorz Walasek (Get Well Toruń) - 2559 punktów

O zaledwie punkt wyprzedza Kasprzaka. Indywidualnego mistrza Polski z 2004 roku także zaliczymy do wyróżnionych, choć jego ligowa przyszłość nie jest na ten moment jasno sprecyzowana. Walasek podpisał jesienią kontrakt warszawski z klubem z Torunia i być może nie będzie startował w tym roku w PGE Ekstralidze. Nie zmienia to faktu, że od lat jest to jeden z najbardziej doświadczonych żużlowców w Polsce. Na tle prawdziwych ligowych tuzów nie osiągał oszałamiających wyników indywidualnych, ale często bywał nieodzowną postacią w swoich zespołach. A jego i tak pokaźny dorobek punktowy byłby jeszcze lepszy, gdyby nie zejście od czasu do czasu ligę niżej. W latach 2006 i 2010, będąc w bardzo dobrej formie, ścigał się tylko na zapleczu elity.

3. Rune Holta (Get Well Toruń) - 2637 punktów

Podobnie jak Walasek, będąc już uznanym jeźdźcem Ekstraligi dwukrotnie zabrakło go wśród najlepszych, przez co jego dorobek powinien być dziś bliski granicy 3000 punktów. W 2001 roku z uwagi na oczekiwanie na polski paszport nie pomógł Włókniarzowi w żadnym spotkaniu, a w 2015 zdecydował się na starty w pierwszoligowej ŻKS Ostrovii Ostrów. Najstarszy obecnie zawodnik najwyższego szczebla w naszym kraju (rocznik 1973, były… spawacz), najlepszy sezon zanotował w 2005 roku w Częstochowie, w której zresztą niemal zawsze prezentował się bardzo dobrze. Tak było przykładowo w ostatniej kampanii, która podtrzymała ogólną średnią Holty ponad poziomem dwóch punktów na bieg z 16 lat startów.

2. Jarosław Hampel (Fogo Unia Leszno) - 3090 punktów

Były jeździec zielonogórskiego Falubazu w czerwcowym meczu rundy zasadniczej przeciwko Fogo Unii (42:48), do której nomen omen dołączył w ostatnim oknie transferowym, przekroczył wreszcie granicę 3000 "oczek" zdobytych w najwyższej klasie rozgrywkowej. Dokonał tego w 19. sezonie, a to oznacza, że najbliższy będzie jego jubileuszowym w krajowej elicie. Cyfrę "3" z przodu zapewne miałby w statystykach znacznie szybciej, gdyby nie fatalna kontuzja nogi, która zburzyła mu sezony 2015-2016. Niewątpliwie Hampel to już jedna z legend polskiego speedwaya i w ostatniej dekadzie jeden z najlepszych żużlowców Ekstraligi. Dzięki imponującym rezultatom indywidualnym (m.in. kapitalne lata 2010-2011 i 2013), wydatnie pomagał swoim zespołom zdobywać laury. Mistrzostwo zdobywał z każdym, w którym jeździł.

1. Piotr Protasiewicz (Falubaz Zielona Góra) - 4618 punktów

Po przerwanej karierze Tomasza Golloba to kapitan Falubazu przejął czołowe miejsce w kilku ekstraligowych statystycznych rubrykach, jeśli pod uwagę weźmie się czynnych żużlowców. Protasiewicz na ten moment może być więc uznany za tego, który ma najwięcej "naj" przy swoim nazwisku. A jego dokonania cały czas będą poprawiane, bo "PePe" ani myśli kończyć karierę - jego kontrakt z zielonogórskim klubem obowiązuje do 2020 roku. Jednym z jego celów będzie tym samym przekroczenie bariery 5000 zdobytych "oczek". Nie byłoby to tak realne, gdyby nie tylko sportowa długowieczność, ale też regularność. Od ponad 20 lat (w tym czeka go już 27. sezon wśród najlepszych) nie schodzi poniżej pewnego wysokiego poziomu, co pozwala mu na śrubowanie kolejnych wyników punktowych.