Paryskie nadzieje: Lekki jak Federer

- Wspaniale utalentowany Szwajcar - zwracał nam uwagę nieżyjący już Zdzisław Ambroziak, kiedy kariera Rogera dopiero miała się pięknie rozwinąć. Ale gdy się rozwinęła, w Tourze pojawił się niejaki Rafa Nadal, w związku z którym nadsekwański koszmar Federera na dobrą sprawę dopiero się zaczynał: w 2005 roku na kortach wyrósł mu wielki rywal, legendarne nemezis, 19-letni młokos z Balearów. W 2006 roku Federer przegrał z Nadalem, po raz pierwszy, wielkoszlemowy finał.

Przez dekady mówiło się, że nie wystarczy mieć tam brylantową technikę i wyborne poruszanie się po korcie. We francuskiej stolicy wygrywa serce do gry i przede wszystkim głowa. Federer fascynował publikę łatwością, z jaką wygrywał przez ponad cztery lata wszystkie poważne turnieje tenisowe (najczęściej poza kortami ziemnymi). Czynił to z wdziękiem baletnicy, dając popis niesamowitego arsenału tenisowych zagrań i urzekającej lekkości swojej gry.

Roland Garros 2009 był imprezą szczególną. W IV rundzie grał nieźle, ale Tommy Haas zachowywał więcej cierpliwości w decydujących punktach dwóch pierwszych setów. Federerowi długo nie szło i kiedy zdumieni obserwatorzy wydarzeń na korcie tracili wiarę, Roger zdecydował się na jedno z najbardziej ryzykownych uderzeń w swoim życiu. Niemiec stanął przed szansą przełamania na 5:3 w trzecim secie. Federer przymierzył forhendem perfekcyjnie, zagrywając odwrotnego krosa, którym przeczyścił sklepienie linii bocznej kortu z linią kara serwisowego. Piłka, która przeszła do historii, wymiana, która zmieniła losy meczu, jak się później okazało turnieju, a być może w ogóle zmieniła bieg tenisowej historii.

W tym sezonie Federer zagra na kortach Rolanda Garrosa po raz czternasty. Z clayem zapoznał się przy dwóch okazjach: wygrał na eksperymentalnej niebieskiej mączce w Madrycie i dotarł do półfinału w Rzymie. W pojedynku półfinałowym z Novakiem Djokoviciem zawiódł, ale w drodze do najlepszej czwórki zagrał kilka naprawdę znakomitych gier, pokazując zwyżkującą dyspozycję. 

Finały w roku 2012:

Chce zakończyć 2,5-letnią posuchę w Wielkim Szlemie. - On ma entuzjazm 20-latka- mówi Annacone. - Jego pasja, pracowitość, ciągła chęć pracy nad sobą i swoją grą są trudne do wyobrażenia dla kogoś, kto nie przygląda mu się na co dzień.

Sam Federer o swoim sercu do białego sportu: - Kocham tę grę jak nikt inny. Trudno mi sobie wyobrazić, abym któregoś ranka wstał z łóżka, spojrzał w lustro i stwierdził, że nie chcę grac w tenisa.

Miewał w ostatnim czasie trudne mecze, ale znakomity efekt przynosiła mu taktyka i chłodna kalkulacja: tym Federer nie wygrywał za najlepszych lat, kiedy miażdżył swoich rywali wybitnie tenisowo. Przyciśnięty przez rywala na korcie, nie traci głowy, nie przegrywa "stykowych" meczów. Pomimo niekorzystnych dla siebie wydarzeń cały czas cierpliwie szuka drogi do zwycięstwa, o czym zaświadczają choćby mecze z Tsongą w Mastersie, Raoniciem w Indian Wells czy finał z Berdychem w Madrycie.

Historia występów na kortach Rolanda Garrosa:

Szanse w Paryżu: