Stabilna kadra może być ich siłą. Kompendium PGNiG Superligi: Energa Wybrzeże Gdańsk

Zdjęcie okładkowe artykułu:
zdjęcie autora artykułu

Teoretycznie miało być trudno, jednak ostatecznie Energa Wybrzeże Gdańsk może przystąpić do sezonu z podobną siłą rażenia, co w ubiegłych rozgrywkach. Z zespołu odszedł co prawda lider, jednak nie pociągnął za sobą reszty, która jest zgrana.

1
/ 6

Muszą wykreować nowego lidera

Wybrzeże Gdańsk to marka doskonale znana szczególnie starszym kibicom piłki ręcznej. W latach 1956-2001, sekcja piłki ręcznej wielosekcyjnego, założonego w 1945 roku klubu zdobyła 10 mistrzostw Polski, 11 wicemistrzostw i 3 brązowe medale, po raz ostatni stając na szczycie dwa razy na początku XXI wieku. Dwukrotnie zawodnicy Wybrzeża awansowali też do finału Pucharu Europy, poprzednik Ligi Mistrzów. Obecny klub, powołany w 2010 roku, nawiązuje do historii trzeciego z najbardziej utytułowanych klubów piłki ręcznej w Polsce, jednak prawnie nie jest jego spadkobiercą.

Mówiło się dużo o problemach finansowych zespołu i o tym, że budowaną mozolnie, przez długi czas drużynę opuści wielu zawodników. Skończyło się na odejściu Adriana Kondratiuka, który w sezonie 2018/19 imponował skutecznością.

Nie można jednak mówić o postępie klubu. Wciąż nie ma ostatecznej odpowiedzi od Grupy Energa (ostateczne decyzje w sprawie sponsora tytularnego zostaną najprawdopodobniej przekazane na początku przyszłego tygodnia), a utalentowanej gdańskiej młodzieży nie wzmocnili na ten moment żadni doświadczeni zawodnicy. Stabilizacja kadrowa jest, jednak dopiero stabilizacja od strony organizacyjnej może pomóc klubowi walczyć w niedalekiej przyszłości o dużo wyższe cele. Szczególnie, że większość składu ma kontrakty ważne do końca tego sezonu.

Typ WP SportoweFakty: miejsca 7-11.

Energa Wybrzeże Gdańsk

Rok założenia: 2010 (historycznie piłka ręczna w wielosekcyjnym Wybrzeżu istniała w latach 1951-2003).

Barwy: czerwono-biało-niebieskie.

Hala: AWFiS, Kazimierza Górskiego 1, 80-336 Gdańsk.

Największe sukcesy:

Historycznie: Mistrzostwa Polski: 10 złotych medali (1966, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1991, 1992, 2000, 2001), 10 srebrnych medali (1956, 1959, 1960, 1967, 1968, 1981, 1982, 1983, 1989, 1990), 3 brązowe medale (1958, 1965, 1969), Puchar Europy: 2. miejsce (1986, 1987).

Po powołaniu SPR Wybrzeże: 1/4 finału PGNiG Superligi (2017, 2018).

Ostatnie sezony:

SezonLigaMiejscePuchar Polski
2011/12I liga grupa A3.-
2012/13I liga grupa A2.1/8 finału
2013/14I liga grupa A1.-
2014/15PGNiG Superliga11.1/8 finału
2015/16I liga grupa A3.1/8 finału
2016/17PGNiG Superliga1/4 finału Rundy Finałowej1/2 finału
2017/18PGNiG Superliga1/4 finału Rundy Finałowej1/8 finału
2018/19PGNiG Superliga11.1/4 finału
2
/ 6

Zmiany kadrowe

Z Energi Wybrzeża Gdańsk do Górnika Zabrze odszedł Adrian Kondratiuk, który przez ostatnie lata był mózgiem gdańskiej drużyny i najskuteczniejszym zawodnikiem zespołu. Strata reprezentanta Polski z pewnością będzie mocno odczuwalna dla ekipy znad morza. Było blisko zastąpienia go gwiazdą polskiej piłki ręcznej.

Gdańszczanie bowiem podpisali kontrakt z Mariuszem Jurkiewiczem, któremu podziękowano w Kielcach. Okazało się jednak, że PGE VIVE zmieniło swoje zdanie dotyczące odejścia tego zawodnika i po długich rozmowach ostatecznie wielokrotny reprezentant Polski pozostał w stolicy województwa świętokrzyskiego.

Kadra Wybrzeża będzie jednak szersza niż w ubiegłym sezonie. Do drużyny dołączyli Damian Didyk, Paweł Malinski oraz Patryk Pieczonka - młodzi zawodnicy, którzy przechodzili przez młodzieżowe zespoły Wybrzeża. Szczególnie Didyk w ubiegłym sezonie pokazał się z bardzo dobrej strony, gdyż w I lidze rzucił 105 bramek dla SPR-u GKS Żukowo, co dało mu 10. miejsce w klasyfikacji grupy A.

Gdański zespół najprawdopodobniej będzie miał aż pięciu nowych zawodników. Jak już informowaliśmy, do tej ekipy mają jeszcze dołączyć Paweł Kiepulski, który w ubiegłym sezonie występował w islandzkim Selfoss i zdobył mistrzostwo tego kraju, a także były zawodnik Mazura Sierpc, rozgrywający Artur Sadowski.

Przyszli: Damian Didyk (R, SPR GKS Żukowo) Paweł Malinski (K, Sambor Tczew) Patryk Pieczonka (R, zespoły młodzieżowe Energi Wybrzeża)

Mogą przyjść: Paweł Kiepulski (B, Selfoss) Artur Sadowski (R, Mazur Sierpc)

Odeszli: Adrian Kondratiuk (R, Górnik Zabrze)

Wyjaśnienie skrótów: B - bramkarz, R - rozgrywający, K - kołowy

ZOBACZ WIDEO Wojciech Nowicki: Mam jeszcze rezerwy! 82 metry są realne

3
/ 6

Trener: Thomas Orneborg 

Data urodzenia: 21.01.1976 r.

Poprzedni pracodawcy: HC Lipsk, Vistal Gdynia

W obecnym klubie od: marzec 2019.

Duńczyk nie miał łatwego zadania. Znany w Trójmieście z pracy w żeńskim zespole z Gdyni trener zastępował w trakcie ubiegłego sezonu Marcina Lijewskiego, za którym drużyna poszłaby w ogień. Swoim przygotowaniem merytorycznym jednak "kupił" zespół, który obecnie trenuje pod jego okiem.

W najbliższym sezonie Orneborg chce postawić na skandynawski styl gry i pod tym kątem przygotowuje ekipę do rozgrywek. Przed nim dużo pracy, gdyż ma mnóstwo materiału ludzkiego do oszlifowania. Od niego i od drużyny zależy, czy wrzucony na głęboką wodę wypłynie na powierzchnię.

Kierownik zespołu: Sebastian Suchowicz.

Fizjoterapeuci: Daniel Darna, Niko Domżalski.

4
/ 6

Gwiazdy: Mateusz Wróbel

Data urodzenia: 07.03.1993 r.

Pozycja: Lewy rozgrywający

Poprzednie kluby: MKS Wieluń, Spójnia Gdynia

Po odejściu Adriana Kondratiuka do Górnika Zabrze, Energa Wybrzeże Gdańsk potrzebuje nowego lidera. Może być nim Mateusz Wróbel, który ma wszelkie predyspozycje do tego, by dawać wiele zespołowi, przede wszystkim w ofensywie.

Gdy lewy rozgrywający gdańskiego klubu ma swój dzień, potrafi zrobić olbrzymią różnicę na boisku. Aby wspiąć się poziom wyżej, musi jednak uregulować celownik. Thomas Orneborg chwali jego postępy, to może być ten rok, w którym wróbel "odpali" w pełnym tego słowa znaczeniu.

5
/ 6

Warto zwrócić uwagę na: Krzysztof Komarzewski 

Data urodzenia: 18.09.1998 r.

Poprzednie kluby: UKS Conrad Gdańsk, Wybrzeże Gdańsk, SMS ZPRP Gdańsk

W swojej kadrze Energa Wybrzeże Gdańsk ma wielu utalentowanych zawodników. Jednym z najważniejszych szczypiornistów młodego pokolenia jest Krzysztof Komarzewski, któremu już w ubiegłym roku zabrakło zaledwie trzech bramek do dobicia do 100 goli w sezonie ligowym.

Postępy leworęcznego skrzydłowego dostrzegł już sztab pierwszej reprezentacji Polski. W kadrze zadebiutował 3 stycznia 2019 roku w meczu towarzyskim z Białorusią, dwa dni później rzucił 5 bramek Arabii Saudyjskiej. Komarzewski ma teraz szansę wejść na jeszcze wyższy poziom.

6
/ 6

Kadra na sezon 2019/20

ZawodnikNarodowośćData ur.Wzrost/wagaPozycja
Artur ChmielińskiPolska09.12.1992192 cm / 98 kgbramkarz
Przemysław WitkowskiPolska10.02.1993187 cm / 82 kgbramkarz
Sebastian SuchowiczPolska20.01.1976189 cm / 89 kgbramkarz
Dawid WodzińskiPolska04.05.2002190 cm / 89 kgbramkarz
Kamil AdamczykPolska07.05.1998196 cm / 105 kgrozgrywający
Michał BednarekPolska30.05.1988196 cm / 99 kgrozgrywający
Damian DidykPolska07.03.1998188 cm / 75 kgrozgrywający
Ksawery GajekPolska07.06.1997196 cm / 97 kgrozgrywający
Krzysztof GądekPolska16.09.1998190 cm / 89 kgrozgrywający
Ramon OliveiraBrazylia01.05.1993186 cm / 94 kgrozgrywający
Patryk PieczonkaPolska11.06.2000197 cm / 82 kgrozgrywający
Jacek SulejPolska05.12.1986189 cm / 86 kgrozgrywający
Mateusz WróbelPolska07.03.1993193 cm / 107 kgrozgrywający
Michał FrańczakPolska21.10.1999193 cm / 79 kgskrzydłowy
Krzysztof KomarzewskiPolska18.09.1998190 cm / 80 kgskrzydłowy
Piotr PapajPolska19.08.1992177 cm / 75 kgskrzydłowy
Wojciech PrymlewiczPolska25.07.1994181 cm / 84 kgskrzydłowy
Kelian JanikowskiPolska10.05.1996195 cm / 105 kgobrotowy
Paweł MalinskiPolska05.04.1999188 cm / 93 kgobrotowy
Paweł SalaczPolska07.07.1997207 cm / 126 kgobrotowy
Źródło artykułu: WP SportoweFakty
Komentarze (0)