W tym artykule dowiesz się o:
10. Henrik Larsson - Celtic Glasgow -> FC Barcelona (2004)
Jeden z najlepszych napastników przełomu wieków - dla Celticu w 7 sezonów (1997-2004) zdobył 242 bramki - ale długo był niezweryfikowany przez mocną ligę. Na skok na głęboką wodę zdecydował się dopiero w wieku 33 lat.
Po udanym występie na Euro 2004 przybył na Camp Nou z dużymi nadziejami, ale niemal cały pierwszy sezon stracił z powodu urazu kolana. Mimo to Barcelona przedłużyła z nim kontrakt, a w drugim sezonie Szwed odwdzięczył się za zaufanie 10 bramkami w drodze po mistrzostwo Hiszpanii i spektakularnym występem w finale Ligi Mistrzów - swoim ostatnim w barwach Barcy.
Gdy w 67. minucie zmienił Marka van Bommela, Barcelona przegrywała z Arsenalem 0:1, ale wejście Larssona odwróciło losy meczu. W ostatnim kwadransie Szwed zaliczył dwie asysty i poprowadził Dumę Katalonii do pierwszego od 14 lat triumfu w Champions League. Nigdy wcześniej ani nigdy później bohaterem finału Ligi Mistrzów nie był ktoś pozyskany na zasadzie wolnego transferu.
Larsson w Barcelonie: Lata gry: 2004-2006 Występy: 59 Bramki/asysty: 19/6 Trofea: mistrzostwo Hiszpanii 2004/05, 2005/06, Superpuchar Hiszpanii 2005, Liga Mistrzów 2005/06
9. Miroslav Klose - Bayern Monachium -> Lazio Rzym (2011)
Kiedy w 2011 roku przy Saebener Strasse uznano, że 33-latek nie przyda się już Bayernowi, Klose nie zamierzał schodzić z dużej sceny. Jako wolny gracz przeniósł się do Lazio i przez 5 sezonów zdobył dla rzymian 63 bramki - to jego życiowy rekord, biorąc pod uwagę dorobek w jednym klubie. Klose został też najskuteczniejszym cudzoziemcem w historii Lazio.
Niemiec pomógł zdobyć Lazio Puchar Włoch 2012/13 i jego ostatni medal mistrzostw Włoch - w sezonie 2014/15 Biancocelesti zajęli w Serie A trzecie miejsce, a Klose był ich najlepszym strzelcem (13).
W 2014 roku jako gracz Lazio reprezentował Niemcy na mundialu, z którego wrócił ze złotem. W Brazylii pobił rekord Ronaldo i został najskuteczniejszym piłkarzem w historii mistrzostw świata (16).
ZOBACZ WIDEO: Losowanie Euro 2020. Wyjście z grupy obowiązkiem Polaków. "Większość mówi, że awansujemy"
Klose w Lazio: Lata gry: 2011-2016 Występy: 171 Bramki/asysty: 63/35 Trofea: Puchar Włoch 2012/13
8. Raul Gonzalez - Real Madryt -> Schalke 04 Gelsenkirchen (2010) W 2010 roku Raul z klasą ustąpił na Bernabeu miejsca Cristiano Ronaldo, ale - podobnie jak Miroslav Klose - nie chciał jeszcze żegnać się z wielką piłką. W Hiszpanii nie zamierzał reprezentować barw innego klubu niż Real i wybrał Schalke 04.
Istniały uzasadnione obawy, czy Raul, który spędził całą karierę w Realu, będzie potrafił dostosować się do nowego otoczenia, ale w Bundeslidze odżył. W obu sezonach był najlepszym strzelcem Schalke 04. Sięgnął z klubem po jego ostatnie trofea - Puchar i Superpuchar Niemiec.
Odegrał też kluczową rolę w udanym marszu drużyny przez Ligę Mistrzów 2010/11. Schalke 04 dotarło aż do półfinału tych rozgrywek - to najlepszy wynik klubu w historii jego występów w Champions League.
Raul w Schalke 04: Lata gry: 2010-2012 Występy: 98 Bramki/asysty: 40/21 Trofea: Puchar Niemiec 2010/11, Superpuchar Niemiec 2011
7. Michael Ballack -> Bayern Monachium -> Chelsea FC (2006) To jeden z najgłośniejszych wolnych transferów w historii. W 2006 roku świeżo upieczony brązowy medalista mundialu i kapitan reprezentacji Niemiec nie przedłużył kontraktu z Bayernem, by spróbować sił w innej lidze. Odrzucił oferty Realu Madryt i Manchesteru United, by grać u Jose Mourinho w Chelsea.
Jeden z najskuteczniejszych środkowych pomocników w historii trafił na Stamford Bridge w kwiecie wieku, by stworzyć z Frankiem Lampardem, Claudem Makelele i Michaelem Essienem najlepszą drugą linię w Europie. Marzenie Mourinho się nie spełniło, ale czasu spędzonego w Londynie Ballack raczej nie żałuje.
W cztery lata Niemiec dołożył do swojej bogatej kolekcji mistrzostwo Anglii, dwa Puchary Anglii i Puchar Ligi. Niestety, Ligi Mistrzów wygrać mu się nie udało. W sezonie 2007/2008 The Blues awansowali do finału w dużej mierze dzięki niemu, ale w decydującym meczu ulegli Manchesterowi United po rzutach karnych.
Ballack w Chelsea: Lata gry: 2006-2010 Występy: 167 Bramki/asysty: 25/24 Trofea: mistrzostwo Anglii 2009/10, Puchar Anglii 2008/09 i 2009/10, Puchar Ligi 2006/07, Tarcza Wspólnoty 2009.
6. James Milner - Manchester City -> Liverpool FC (2015) W Manchesterze City zadecydowano, że Milner nie pasuje do mocarstwowych planów podbicia Ligi Mistrzów i lekką ręką nie przedłużono z nim kontraktu. Przed sezonem 2015/16, w cieniu innych transferów, pomocnik związał się z Liverpoolem, by przez pierwsze cztery sezony na Anfield być jednym z najważniejszych zawodników The Reds.
Miał duży wkład w awans Liverpoolu do finałów Ligi Mistrzów 2017/2018 i 2018/2019, podczas gdy Manchester City jeszcze nie doczekał się występu w finale Champions League. Mało tego, Milner był najlepszym asystentem pierwszej z wymienionych edycji (8).
Milner w Liverpoolu: Lata gry: od 2015 Występy: 196 Bramki/asysty: 25/40 Trofea: Liga Mistrzów 2018/19, Superpuchar Europy 2019
5. Esteban Cambiasso - Real Madryt -> Inter Mediolan (2004) W erze "Galacticos" nie było dla niego miejsca w Realu. W 2004 roku dostał od klubu wolną rękę i przeniósł się do Interu, by z miejsca zostać się kluczowym graczem zespołu Roberto Manciniego. A gdy Nerazzurrich przejął Jose Mourinho, Argentyńczyk stał się nawet jednym z najlepszych środkowych pomocników w Europie.
Cambiasso spędził w Mediolanie 10 lat, w czasie których sięgnął po 15 trofeów - wygrał każde możliwe rozgrywki poza Superpucharem Europy. Przygodę z Interem kończył jako kapitan zespołu.
Cambiasso w Interze: Lata gry: 2004-2014 Występy: 431 Bramki/asysty: 51/31 Trofea: mistrzostwo Włoch 2005/06, 2006/07, 2007/08, 2008/09 i 2009/10, Puchar Włoch 2004/05, 2005/06, 2009/10 i 2010/11, Superpuchar Włoch 2005, 2006, 2008, 2010, Liga Mistrzów 2009/10 i Klubowe Mistrzostwo Świata 2010.
4. Sol Campbell - Tottenham Hotspur -> Arsenal FC (2001) Dziś trudno wyobrazić sobie bardziej kontrowersyjny transfer. Rok wcześniej Luis Figo przeniósł się z Barcelony do Realu Madryt, ale transfer Campbella był jeszcze większą "zdradą".
Wychowanek Tottenhamu Hotspur postanowił nie przedłużać wygasającego kontraktu z macierzystym klubem, by na zasadzie wolnego transferu przenieść się do Arsenalu, czyli największego rywala i to z tego samego miasta. Campbell, który dotąd był idolem kibiców Spurs, z dnia na dzień stał się dla nich wrogiem publicznym numer 1. Czas nie uleczył ran i 73-krotny reprezentant Anglii do dziś jest niemile widziany na White Hart Lane.
Ze sportowego punktu widzenia jego transfer był jednak strzałem w "10". Arsene Wenger słusznie wytypował go na nowego lidera defensywy w miejsce przechodzących na emeryturę Tony'ego Adamsa i Martina Keowna, a sam Campbell w Arsenalu zaspokoił ambicje, na co w Tottenhamie nie miałby szans. Jedyne trofea w karierze zdobył właśnie w barwach Kanonierów.
Campbell w Arsenalu: Lata gry: 2001-2006 Występy: 210 Bramki/asysty: 12/3 Trofea: mistrzostwo Anglii 2001/2002 i 2003/2004, Puchar Anglii 2001/2002 i 2004/2005
3. Paul Pogba - Manchester United -> Juventus Turyn (2012) W 2012 roku niezadowolony ze swojego statusu w Manchesterze United 19-latek zdecydował się na nieprzedłużenie kontraktu z klubem Pogba miał sir Aleksowi Fergusonowi za złe, że zbyt wolno wprowadza go do zespołu i przeniósł się do Juventusu, w którym Antonio Conte obiecał mu regularną grę.
Opiekun Starej Damy słowa dotrzymał, bo utalentowany Francuz już w pierwszym sezonie został graczem pierwszej "11", a w kolejnych, terminując u boku Andrei Pirlo, wyrósł na lidera drugiej linii najlepszej włoskiej drużyny.
Po czterech latach w Turynie, w 2016 roku Pogba wrócił na Old Trafford. Odchodził z Manchesteru nie tyle jako niechciany, co niecierpliwy nastolatek, a wrócił jako najdroższy piłkarz świata i gwiazda Euro 2016. Juventusowi niepewna inwestycja we Francuza się opłaciła, bo zarobił na nim na czysto 105 mln euro.
Pogba w Juventusie: Lata gry: 2012-2016 Występy: 178 Bramki/asysty: 34/40 Trofea: mistrzostwo Włoch 2012/13, 2013/14, 2014/15 i 2015/16, Puchar Włoch 2014/15 i 2015/16, Superpuchar Włoch 2013 i 2015.
2. Andrea Pirlo - AC Milan -> Juventus Turyn (2011)
Kierownictwo Juventusu ma świetną rękę do przeprowadzenia wolnych transferów. Aż trudno w to uwierzyć, ale na takiej zasadzie do Turynu trafił Pirlo. W 2011 roku Milan nie zdecydował się na przedłużenie kontraktu z pomocnikiem. "Maestro" miał wtedy 32 lata, ale decyzja Rossonerich nie miała żadnego uzasadnienia, a kolejne sezony pokazały, że to jedna z największych pomyłek w historii klubu.
Błyskotliwego pomocnika przechwycił Juventus, a Antonio Conte oparł na nim ofensywną grę swojego zespołu. Mistrz świata z 2006 roku był jednym z fundamentów, na których Juventus odbudował swoją potęgę po "calciopoli". Sam Pirlo natomiast przeżył w Turynie drugą młodość. W pierwszym sezonie po przenosinach o Juventusu zaliczył w Serie A 14 asyst.
Pirlo w Juventusie: Lata gry: 2011-2015 Występy: 164 Bramki/asysty: 19/38 Trofea: mistrzostwo Włoch 2011/12, 2012/13, 2013/14 i 2014/15, Puchar Włoch 2014/15, Superpuchar Włoch 2012 i 2013.
1. Robert Lewandowski - Borussia Dortmund -> Bayern Monachium (2014)
Jest i on! Zwycięzca tego rankingu nie mógł być inny. Uśmiech Matthiasa Sammera na powyższym zdjęciu jest nieprzypadkowy. W końcu w 2014 roku doprowadził do tego, że Bayern pozyskał na zasadzie wolnego transferu jednego z najlepiej rozwijających się napastników świata, który w Monachium ewoluował w najlepszą "9" globu.
Uli Hoeness i Karl-Heinz Rummenigge zachorowali na "Lewego", odkąd w finale Pucharu Niemiec 2011/12 z Bayernem (5:2) Polak skompletował hat-trick. Wtedy Lewandowski i Cezary Kucharski dali Bayernowi słowo, że po przeniosą się do Monachium po sezonie 2013/14, gdy wygaśnięcie kontrakt napastnika z BVB.
Latem 2013 roku Borussia odrzuciła ofertę Bayernu, tłumacząc, że woli "stracić" Lewandowskiego za darmo, niż sprzedawać go największemu rywalowi. W Monachium byli cierpliwi i pół roku później dopięli swego - 4 stycznia 2014 roku Lewandowski podpisał kontrakt, który wszedł w życie 1 lipca.
Spełnienie złożonej Bayernowi obietnicy nie było dla Lewandowskiego i Kucharskiego łatwe, bo w międzyczasie do gry włączył się Real Madryt. Florentino Perez wpadł w obsesję na punkcie polskiego strzelca po czteropaku wbitym przez "Lewego" Królewskim w półfinale Ligi Mistrzów 2012/13. Real zgłosił się z dwiema ofertami, ale za obie Lewandowski podziękował, tłumacząc, że jest już po słowie z Bayernem.
Przez pięć lat Lewandowski zdobył dla Bayernu 218 bramek, zostając drugim najskuteczniejszym piłkarzem w historii klubu - więcej goli dla Bawarczyków strzelił jedynie Gerd Mueller (564). "Lewy" jest za to najlepszym strzelcem Bayernu w Lidze Mistrzów (46).
Lewandowski w Bayernie: Lata gry: od 2014 roku Występy: 263 Bramki/asysty: 218/48 Trofea: mistrzostwo Niemiec 2014/15, 2015/16, 2016/17, 2017/18 i 2018/19, Puchar Niemiec 2015/16 i 2018/19, Superpuchar Niemiec 2016, 2017 i 2018.
na Instagramie 
na Facebooku 
Rozwiń odpowiedzi (2)
