Słowacki czarodziej, który podbił serca hiszpańskich kibiców. U szczytu kariery nie wrócił z raju

Sezon 1999/2000 Primera Division dobiegł końca. Real Oviedo utrzymał się w najwyższej klasie rozgrywkowej, kończąc rozgrywki na 16. miejscu. Występujący na pozycji ofensywnego pomocnika bądź napastnika Peter Dubovsky zakończył właśnie swój piąty sezon w klubie z północy Hiszpanii. Mógł w spokoju udać się na wakacje. Jako że był zwolennikiem obierania egzotycznych kierunków, jego wybór padł na Tajlandię.

Tragedia w rajskiej krainie

Na wyspę Koh Samui udał się wraz ze swoją dziewczyną Aurelią oraz z bratem i jego żoną. 23 czerwca 2000 roku mieli w planach wypad na plażę. Z powodu braku słońca zmienili jednak koncepcję i udali się podziwiać wodospad Na Muang. Roztaczające się w jego okolicy widoki były tak piękne, że Peter chciał za wszelką cenę zrobić jak najlepsze zdjęcia. Nagle się poślizgnął...

Z wielkim impetem runął w dół. Wylądował na skałach, w trudno dostępnym dla ratowników miejscu. Doznał rozległych i poważnych obrażeń. Miał krwiaka mózgu, pękniętą miednicę oraz kilka złamanych żeber. Stracił dużo krwi. - Chcę wracać do domu - te słowa, ranny, wydusił z siebie w kierunku brata.

ZOBACZ WIDEO Fabiański za Szczęsnego? "Drużyna na tym nie straci" (źródło TVP)

{"id":"","title":""}

Trafił na stół operacyjny, jednakże lekarzom nie udało się go uratować. Zmarł w wieku 28 lat. Nie zdążył nawet zrealizować wakacyjnego planu. W Tajlandii miał oświadczyć się Aurelii, z którą był w związku już od 12 lat.

Śmierć Słowaka wstrząsnęła całym piłkarskim światem. W ojczyźnie od razu postanowiono, by corocznie przyznawana nagroda dla najlepszego piłkarza młodego pokolenia (do lat 21 - red.) była nazywana jego imieniem. W 2014 roku otrzymał ją obecny piłkarz Legii Warszawa Ondrej Duda. Przed nim tego zaszczytu dostąpili między innymi Miroslav Stoch, Robert Mak czy Marek Hamsik, aktualnie największa gwiazda słowackiego futbolu.

O odpowiednie upamiętnienie Dubovsky'ego zadbał także Real Oviedo. W klubowym muzeum, zlokalizowanym na Estadio Carlos Tartiere, wydzielone zostało specjalne miejsce dedykowane jego osobie. Zanim jednak Peter podbił serca fanów z Półwyspu Iberyjskiego, stał się legendą jednego z ojczystych klubów.

Giganci zainteresowani niedoszłym tenisistą

Wśród seniorów zadebiutował już jako 17-latek, w 1989 roku, w Slovanie Bratysława. W ciągu czterech sezonów spędzonych w stołecznej drużynie zrobił tak duży postęp, że zainteresowały się nim największe europejskie firmy. Niewiele jednak brakowało, by Dubovsky postawił na robienie kariery w innej dyscyplinie.

Poza piłką nożną, młody Peter dobrze radził sobie bowiem w pływaniu, narciarstwie, a także tenisie stołowym i ziemnym. Najbliżej mu było do związania się z kortem. Piłkarskie treningi rozpoczął jednak bardzo wcześnie, bo już w wieku 6 lat. Na pierwszy trening udał się do FKM Vinohrady, klubu, w którym występował jego brat. Do Slovana dołączył jako 13-latek, definitywnie stawiając na futbol.

W jego barwach był największą gwiazdą ligi słowackiej w sezonach 1991/1992 i 1992/1993. W obu został królem strzelców, zapisując na swoim koncie odpowiednio 27 i 24 gole. O młodzieńca upomniał się Louis van Gaal, szkoleniowiec, będącego wtedy na topie, Ajaxu Amsterdam.

Dubovsky nie trafił jednak do Holandii, ponieważ do wyścigu o jego usługi przystąpił również inny z piłkarskich hegemonów - Real Madryt. I to właśnie do stolicy Hiszpanii 21-latek skierował w 1993 roku swoje dalsze kroki. Tam przekonał się, że życie sportowca nie zawsze jest usłane różami.

Od zepchnięcia na boczny tor do uwielbienia

Real zapłacił za transfer Petera 500 milionów peso, co, w przeliczeniu, jest obecnie równoznaczne z kwotą około 3 milionów euro. Pierwszy sezon w barwach "Królewskich" był dla zawodnika całkiem niezły. Łącznie wystąpił w nim ponad 20 razy, zdobywając jedną bramkę oraz triumfując z drużyną w Pucharze Króla i Superpucharze Hiszpanii. Czarne chmury zaczęły się zbierać nad Dubovskym latem 1994 roku, kiedy trenerem został Jorge Valdano.

Nowy szkoleniowiec od początku nie miał zaufania do Słowaka. Zdecydowanie chętniej stawiał na Ivana Zamorano, Amaviscę czy też, na mającego wówczas 17 lat, wschodzącego gwiazdora hiszpańskiej piłki Raula Gonzaleza. Real wywalczył pod wodzą Argentyńczyka mistrzostwo Hiszpanii, ale Peter nie czuł się szczęśliwy. Jego udział w tym sukcesie był niewielki, ponieważ nie pojawił się na boisku choćby 10 razy. Po sezonie 1994/1995 przeprowadził się na północ, do Oviedo. Tam odnalazł swoje miejsce.

Mimo że odpowiadał za kreowanie poczynań ofensywnych, nie zdobywał wielu goli. Kibice zachwycali się jednak stylem jego gry - sposobem prowadzenia piłki, jej dystrybuowaniem oraz wszelkimi zagraniami, które wykonywał przy użyciu lepszej, lewej nogi. - Peter miał wspaniałą technikę. Nie był jednak wystarczająco silny mentalnie do gry o najwyższe cele. Gdy jego psychika była na tak wysokim poziomie jak umiejętności sportowe, nigdy nie trafiłby do Realu Oviedo - wyjaśnił w rozmowie z footballski.fr jeden z kibiców zespołu o imieniu Francisco.

Dubovsky regularnie miał pewne miejsce w wyjściowej jedenastce klubu z Oviedo. Nigdy nie rywalizował z nim jednak o najwyższe cele. Drużyna co sezon znajdowała się w dolnej połowie tabeli (najlepszy wynik to 14. miejsce, w sezonach 1995/1996 i 1998/1999 - red.), lecz zawsze utrzymywała się w Primera Division. Spadła z niej dopiero w sezonie 2000/2001, pierwszym po śmierci Słowaka. I do tej pory ani razu nie powróciła do elity.

Zdobywał bramki dla dwóch reprezentacji

Peter rozpoczynał karierę reprezentacyjną w czasach, gdy Słowacja nie była jeszcze autonomicznym państwem. Od 1991 do 1993 roku strzelał gole dla Czechosłowacji (6 w 14 meczach). Po rozpadzie tego kraju, zanotował jeszcze w kadrze 12 kolejnych trafień w 33 spotkaniach. Przez pewien czas był najlepszym strzelcem w historii reprezentacji Słowacji, dopóki, jako pierwszy, nie wyprzedził go Szilard Nemeth.

Ciało Dubovsky'ego spoczywa obecnie na cmentarzu w Ruzinovie, jednej z dzielnic jego rodzinnego miasta - Bratysławy.

Wiktor Gumiński