Początek z wojną w tle...
Mieczysław Edwin Łopatka urodził się w niedługim czasie po wybuchu II Wojny Światowej , a dokładniej 10 października 1939 roku w miejscowości Drachowo, nieopodal Gniezna. To właśnie w gnieźnieńskim klubie Kolejarz stawiał pierwsze koszykarskie kroki. Mając 196 cm wzrostu, grał na pozycji środkowego. Przez 3 lata reprezentował barwy Kolejarza, by później zasilić poznańskiego Lecha. To właśnie Lech wykreował Łopatkę na znakomitego strzelca i z tym zawodnikiem w składzie sięgnął po brązowy medal mistrzostw Polski w 1959 roku, a za dwa lata medal srebrny. Łopatka w 1961 roku został po raz pierwszy w karierze królem strzelców ligi, zdobywając w całym sezonie 582 punkty. W ówczesnych rozgrywkach królem strzelców zostawał zawodnik, który zgromadził największą ilość punktów, a nie jak ma to miejsce dziś z największą średnią.
Śląsk przystanek I
Przed kolejnym sezonem Łopatka przeniósł się z Lecha Poznań do Śląska Wrocław, z którym jak się później okazało święcił największe triumfy. Jego kariera zaczynała piąć się w górę, a on sam oprócz swoich znakomitych umiejętności strzeleckich dał się poznać jako świetny defensor, co powodowało, że był jeszcze bardziej wszechstronny. Śląsk z Łopatką dwukrotnie był najlepszą drużyną w Polsce w latach 1965 i 1970 oraz czterokrotnie kończył sezon z brązowym medalem mistrzostw Polski (1966, 1967, 1969, 1971). Sam Łopatka trzykrotnie sięgał po koronę króla strzelców, a dwukrotnie nagrodzono go tytułem zawodnika roku. Gracz stawał się coraz bardziej rozpoznawalny w Europie. Podczas rozgrywek 1967/68 pojawiła się oferta z belgijskiego Stanard Liege, którego bezapelacyjną gwiazdą był Radivoj Korac. Umowa była już parafowana, pozostawała kwestia wydania Łopatce paszportu najpóźniej do 31 sierpnia 1968 roku. Łopatka paszport otrzymał, ale 1 września i szansa na karierę zagranicą prysnęła niczym bańka mydlana...
Reprezentacja
Mieczysław Łopatka był zawodnikiem, który prowadził naszą kadrę do największych sukcesów na arenie międzynarodowej. W latach 1960-1972 Łopatka 236 razy zakładał koszulkę z orzełkiem na piersi, zdobywając 3522 punkty. Czterokrotnie wystąpił na IO: Rzym 1960 (7. miejsce), Tokio 1964 (7. miejsce), Meksyk 1968 (6. miejsce) oraz Monachium 1972 (10. miejsce). Trzykrotnie wracał z medalami z mistrzostw Europy: srebro we Wrocławiu 1963, brąz w Moskwie 1965 i Helsinkach 1967. Podczas Mistrzostw Świata w 1967 roku, gdzie Polska zajęła 5. miejsce został królem strzelców. Dobra gra w klubie i kadrze pozwoliła mu wystąpić na III Festiwalu FIBA, w zespole gwiazd Europy.
Francuska "emerytura"
W roku 1972 pojawiła się kolejna oferta z zagranicy. Tym razem z francuskiego Montbrison. Nie obyło się i tym razem bez problemów. Łopatka nie dostając zgody na wyjazd postawił sprawę na ostrzu noża oznajmiając zakończenie kariery. Wtedy dopiero działacze ulegli i zgodzili się na wyjazd. Jednak dla będącego niewątpliwie gwiazdą europejskiego formatu Łopatki, była to zaledwie... III liga francuska! Jednak warunki finansowe były zdecydowanie lepsze jak w polskiej pierwszej lidze. Po niespełna 4 sezonach rozegranych we Francji Łopatka zdecydował się na powrót do Polski, gdyż kończył mu się paszport.
Śląsk przystanek II
Po powrocie do kraju Łopatka objął funkcję trenera w klubie, z którym święcił największe sukcesy – Śląsku Wrocław. To było jego drugie podejście do wrocławskiego klubu lecz tym razem w roli trenera, z której wywiązywał się znakomicie. W dziesięciu sezonach pracy ze Śląskiem, aż ośmiokrotnie prowadził go do tytułu mistrzowskiego! Wychował wielu znakomitych zawodników, w tym swojego syna Mirosława Łopatkę, który mimo ogromnego talentu nie przybliżył się do sukcesów koszykarskich ojca...
Sukcesy i osiągnięcia
- czterokrotny uczestnik Igrzysk Olimpijskich (Rzym 1960, Tokio 1964, Meksyk 1968, Monachium 1972)
- trzykrotny uczestnik mistrzostw Europy (srebro 1963, brąz 1965, brąz 1967)
- dwukrotny mistrz Polski (1965, 1970)
- czterokrotny wicemistrz Polski (1961, 1963, 1964, 1972)
- pięciokrotny brązowy medalista mistrzostw Polski (1959, 1966, 1967, 1969, 1971)
- zdobywca Pucharu Polski (1972)
- finalista Pucharu Polski (1971)
- czterokrotny król strzelców polskiej ligi (1961, 1963, 1966, 1967)
- dwukrotnie Zawodnik Roku (1965, 1969)
- król strzelców mistrzostw Świata w 1967 roku
- występ w barwach gwiazd Europy podczas festiwalu FIBA w 1969 roku
