Argentyna - gorzej być nie może
Z uwagi na fakt bycia gospodarzem turnieju finałowego, Javier Weber bardzo szkoleniowo podszedł do fazy eliminacyjnej. W niemalże każdym meczu rotował składem do granic możliwości. Normą były częste zmiany dokonywane w czasie meczu. Pewni swojego miejsca w składzie mogą być jedynie środkowi Sebastian Sole i Pablo Crer oraz libero, Alexis Gonzalez. Wciąż nie wiadomo kto będzie pierwszym rozgrywającym i atakującym. Po udanym sezonie we Włoszech Luciano De Cecco nie może osiągnąć optymalnej formy. Z kolei jego zmiennik, Nicolas Uriarte nie dostał szansy gry w całym meczu. W ataku próbowani byli Ivan Castellani oraz Bruno Romanutti.
Argentyńczycy zdołali wygrać zaledwie jedno spotkanie przeciwko USA i zajęli niechlubne, ostatnie miejsce w grupie A. Duży wpływ na negatywną postawę siatkarzy znad La Platy miała kontuzja Facundo Conte. Problemy z barkiem wykluczyły go z tegorocznego sezonu reprezentacyjnego.
Dotychczas prezentowana gra nie zapowiada poprawienia osiągnięcia z 2011, kiedy to Argentyna zajęła w Gdańsku 4 miejsce.
Mecze Argentyny w grupie A:
USA - Argentyna 1:3, 3:1
Argentyna - Brazylia 0:3, 0:3
Bułgaria - Argentyna 3:0, 3:1
Polska - Argentyna 3:2, 3:1
Argentyna - Francja 2:3, 1:3
Argentyńczycy w statystykach:
Najlepiej punktujący: Sebastian Sole 95 pkt.
Najlepiej atakujący: Bruno Romanutti 46,4% skuteczności
Najlepiej blokujący: Pablo Crer 19 punktowych bloków
Najlepiej zagrywający: Sebastian Sole 4 asy serwisowe
Najlepiej broniący: Alexis Gonzalez 104 skuteczne obrony
Najlepiej przyjmujący: Alexis Gonzalez 54,13% perfekcyjnego przyjęcia
Skład Argentyny na Final Six:
Rozgrywający:
Luciano De Cecco, Nicolas Uriarte
Atakujący: Ivan Castellani, Bruno Romanutti
Przyjmujący: Pablo Bengolea, Nicolas Bruno, Federico Pereyra, Christian Poglajen, Rodrigo Quiroga
Środkowi: Pablo Crer, Martin Ramos, Sebastian Sole
Libero: Alexis Gonzalez, Facundo Santucci
[nextpage]
Włochy - wygrać po 13 latach
Ostatni raz reprezentacja Włoch triumfowała w Lidze Światowej w 2000 roku w Rotterdamie. Najbliżej powtórzenia tego rezultatu byli w 2004 roku, kiedy to przed własną publicznością zajęli drugie miejsce. Nic więc dziwnego, że podopieczni Mauro Berruto mają apetyty na dziewiąty triumf w tych rozgrywkach. Na drodze do Mar Del Platy siatkarze z Półwyspu Apenińskiego trzykrotnie schodzili z boiska pokonani. O ile porażki z Rosją i Serbią można było przewidzieć, o tyle z Iranem już raczej nie. W sumie bohaterscy i ofiarni podopieczni Julio Velasco urwali Włochom aż cztery oczka. Jednakże los okazał się dla Italii szczęśliwy i rywale również gubili punkty, co w końcowym rozliczeniu dało im pierwszą lokatę w grupie B.
Berruto postanowił zaufać zawodnikom, którzy znają się z występów w Lube Banca Macerata: Draganowi Travicy, Simone Parodiemu, Cristianowi Savaniemu oraz Iwanowi Zajcewowi. Szczególnie ten ostatni pokazał, że na pozycji atakującego czuje się wybornie, również w reprezentacji. Michał Łasko będzie się musiał sporo natrudzić, aby w przyszłości wygryźć ze składu młodszego kolegę. Co ciekawe szansę dostali trzej środkowi występujący w Serie A2: Thomas Beretta, Daniele Mazzone oraz Matteo Piano.
Mecze Włochów w grupie B:
Włochy - Niemcy 3:0, 3:2
Włochy - Kuba 3:0, 3:0
Rosja - Włochy 1:3, 3:2
Włochy - Iran 1:3, 3:2
Serbia - Włochy 2:3, 3:1
Włosi w statystykach:
Najlepiej punktujący: Iwan Zajcew 215 pkt.
Najlepiej atakujący: Iwan Zajcew 52,12% skuteczności
Najlepiej blokujący: Emanuele Birarelli 34 punktowe bloki
Najlepiej zagrywający: Iwan Zajcew 14 asów serwisowych
Najlepiej broniący: Simone Parodi 41 skutecznych obron
Najlepiej przyjmujący: Simone Parodi 48,03% perfekcyjnego przyjęcia
Skład Włochów na Final Six:
Rozgrywający: Marco Falaschi, Dragan Travica
Atakujący: Luca Vettori, Iwan Zajcew
Przyjmujący: Michele Fedrizzi, Filippo Lanza, Simone Parodi, Christian Savani,
Środkowi: Emanuele Birarelli, Thomas Beretta, Daniele Mazzone, Matteo Piano
Libero: Andrea Giovi, Salvatore Rossini
[nextpage]
Bułgaria - po pierwszy medal
Kibice nad Wisłą do końca wierzyli, że miejsce siatkarzy Camillo Placiego zajmą biało-czerwoni. Jednak ubiegłotygodniowe mecze w Warnie szybko rozwiały nadzieje obrońców tytułu z przed roku. Reprezentacja Bułgarii udanie rozpoczęła fazę interkontynentalną, a jak widać w poniższych statystykach prawdziwym motorem napędowym był Cwetan Sokołow. Dwudziestoczteroletni atakujący raził swoim atakiem i zagrywką, a w bloku był nie do przejścia, o czym boleśnie przekonali się nasi reprezentanci. Z nie mniejszą zaciętością, popłoch w ataku siał Todor Aleksiew. Bułgarscy siatkarze mają z Włochami rachunki do wyrównania za przegrany mecz o brązowy medal na igrzyskach w Londynie.
Do tej pory siatkarze znad Morza Czarnego nie mieli szczęścia w turniejach finałowych Ligi Światowej. Pięciokrotnie zajmowali piątą lokatę oraz czterokrotnie miejsce tuż za podium. Szczególnie bolesna była dla nich porażka w ubiegłorocznym Final Six przed własną publicznością w Sofii. Czy tym razem słoneczna Argentyna okaże się szczęśliwa dla pogromców Polaków?
Mecze Bułgarów w grupie A:
Francja - Bułgaria 2:3, 0:3
Bułgaria - Argentyna 3:0, 3:1
USA - Bułgaria 3:0, 1:3
Brazylia - Bułgaria 3:1, 3:1
Bułgaria - Polska 3:0, 3:2
Bułgarzy w statystykach:
Najlepiej punktujący: Cwetan Sokołow 209pkt.
Najlepiej atakujący: Cwetan Sokołow, Todor Aleksiew 50% skuteczności w ataku
Najlepiej blokujący: Cwetan Sokołow 24 punktowe bloki
Najlepiej zagrywający: Cwetan Sokołow, Viktor Yosifow 10 asów serwisowych
Najlepiej broniący: Teodor Salparow 82 skuteczne obrony
Najlepiej przyjmujący: Todor Skrimow 46,03% perfekcyjnego przyjęcia
Skład Bułgarów na Final Six:
Rozgrywający: Georgij Bratojew, Dobromir Dimitrow
Atakujący: Danił Miluszew, Cwetan Sokołow
Przyjmujący: Todor Aleksiew, Walentin Bratojew, Nikołaj Penczew, Todor Skrimow
Środkowi: Borislaw Apostołow, Swietoslaw Gocew, Wiktor Josifow, Stojan Samunew
Libero: Teodor Salparow, Miroslaw Gradinarow
Siatkówka na SportoweFakty.pl - nasz nowy profil na Facebooku. Dla wszystkich fanów volleya i nie tylko! Kliknij i polub nas. Wolisz ćwierkać? Na Twitterze też jesteśmy!
