Mateusz Skwierawski: Od dawna nikt nie zniknął tak szybko jak Mączyński i Pazdan (komentarz)

Z Pazdanem i Mączyńskim jest trochę tak, jakby ktoś wyciągnął z komputera twardy dysk i wyrzucił go na środku morza. Pazdan był w pewnym momencie tak popularny, że jedna z rodzin napisała do Legii listy, by zawodnik spełnił marzenie ich syna. Chodziło o lot awionetką nad Warszawą. Po mistrzostwach Europy we Francji w 2016 Pazdana w Zamku Królewskim w Niepołomicach witało tysiąc osób. Kibice zrobili z niego bohatera internetu, w memach uciekał przed nim ze strachu Cristiano Ronaldo. Piłkarza nazywano "Ministrem Obrony Narodowej". Dziś co najwyżej może rozdawać wyborcze ulotki.

Cezary Kucharski: Polską piłkę trzeba napisać od nowa

Do Mączyńskiego trzeba się było przekonać. Dziennikarze za nim nie przepadali, trudno go było nawet poznać na pierwszym zgrupowaniu Adama Nawałki. Lokalni fotoreporterzy z Grodziska Wielkopolskiego pomylili pomocnika z jednym z warszawskich dziennikarzy i zaczęli robić mu zdjęcia, kiedy wysiadał z samochodu. Zorientowali się chwilę później, jak przedstawiciel mediów wyciągał z bagażnika kamerę.

Pomocnik był ulubieńcem poprzedniego selekcjonera, Nawałka zaufał zawodnikowi z Górnika Zabrze, zrobił z niego podstawowego gracza drużyny narodowej. A piłkarz się bronił, dobrze wywiązywał się ze swoich zadań. Przyjął, celnie podał, potrafił zacząć akcję ofensywną. I faktycznie - był po prostu lepszy od graczy z większym potencjałem, np. od Karola Linettego.

Pazdan w Legii miewał gorsze momenty, ale w meczach reprezentacji mało kto chciał być przez niego atakowany. Ostry, zdecydowany, przyklejony do rywala - taka postawa zawodnika w dużym stopniu przyczyniła się do świetnego występu kadry we Francji, gdzie Polacy dotarli do ćwierćfinału.

Po eliminacjach do dwóch turniejów, Euro 2016 i MŚ 2018, Pazdan i Mączyński odeszli naturalnie, jakby to wcześniej zaplanowali. Ale to za nich zdecydowano.

ZOBACZ WIDEO Rajd Dakar jest jak skoki narciarskie. "Mamy oddać dwa równe skoki"

Nowy selekcjoner widział ich w drużynie. - To okres przejściowy. Będę się przyglądał ich sytuacji - mówił Jerzy Brzęczek we wrześniu, kiedy piłkarzy Legii nie powołał na pierwsze zgrupowanie. Później zawodnicy nie dali mu wyboru. Pazdan jesienią przestał grać, wiele rzeczy się nawarstwiło: przemęczenie, słaba forma, kompromitacje w europejskich pucharach i frustracja po nieudanych próbach transferowych. Piłkarz pewnie nawet nie chce myśleć o ofercie z Besiktasu sprzed dwóch lat. Zwłaszcza, że swoją pozycję w klubie odbudowuje od zera i nie wiadomo, czy wróci do składu.

Mączyński szuka nowej drużyny, w środę rozwiązał kontrakt z Legią. Ostatnie miesiące spędził w trzecioligowych rezerwach, gdzie trafił po kłótni z trenerem. Na do widzenia powiedział Ricardo Sa Pinto, że nie był "godzien podania ręki" (cytat z "Przeglądu Sportowego").

Z jednej strony konflikt Mączyńskiego, z drugiej miesiące czekania na szansę Pazdana. Dawno nie widziałem tak szybkiego upadku. Chyba ostatni raz z reprezentacją Polski w podobnym stylu, po angielsku, pożegnali się Grzegorz Bronowicki i Paweł Golański. Postawił na nich Leo Beenhakker, a obaj na bokach obrony byli nie do przejścia. Bronowicki na Euro 2008 jednak nie pojechał (jak Mączyński na MŚ), a Golański po turnieju w Austrii i Szwajcarii zagrał tylko raz o punkty.

W obecnej reprezentacji grają już inni: Klich czy Bednarek. I robią to dobrze. Mimo wszystko szkoda, że Mączyński i Pazdan z poważnej piłki zniknęli. Przepadli brutalnie i za szybko.