W swojej dotychczasowej historii Górnik sięgnął po 14 tytułów mistrza Polski (1957, 1959, 1961, 1962/63, 1963/64, 1964/65, 1965/66, 1966/67, 1970/71,1971/72, 1984/85, 1985/86, 1986/87, 1987/88), cztery tytuły wicemistrza (1962, 1968/69, 1973/74, 1990/91), a siedem razy zabrzanie plasowali się na najniższym stopniu podium (1958, 1960, 1967/68, 1969/70, 1976/77, 1988/89, 1993/94).
Drużyna z Roosevelta jest także 13-krotnym finalistą Pucharu Polski, z czego sześć razy cieszyła się końcowym triumfem w rozgrywkach (1964/65, 1967/68, 1968/69, 1969/70, 1970/71, 1971/72). Trójkolorowi zdobyli też Superpuchar Polski (1988) i Puchar Ligi (1978).
Obok triumfów na polskich boiskach Górnik złotymi zgłoskami wpisał się w historię występów polskich drużyn w europejskich pucharach. W sezonie 1966/67 śląska jedenastka doszła do ćwierćfinału Pucharu Karla Rappana (Intertoto), a rok później powtórzyła sukces w Pucharze Mistrzów.
Największe sukcesy na arenie międzynarodowej zabrzanie odnosili jednak w Pucharze Zdobywców Pucharów. W sezonie 1969/70 górniczy zespół dotarł do finału rozgrywek, wcześniej eliminując m.in. Olympiakos Pireus, Glasgow Rangers i AS Romę. W finale zespół prowadzony przez trenera Michała Matyjasa uległ ostatecznie Manchesterowi City 1:2 (0:2). Rok później w tych samych rozgrywkach zabrzańska drużyna doszła do ćwierćfinału.
W swojej bogatej historii Górnik zanotował także dwa spadki z ekstraklasy. Najpierw zabrzanom z najwyższą klasą rozgrywkową przyszło się pożegnać w sezonie 1977/78, a następnie w sezonie 2008/09. W obu przypadkach śląska drużyna wracała do elity po roku banicji na pierwszoligowym froncie.
Obecnie Górnik jest beniaminkiem polskiej ekstraklasy. Na półmetku sezonu drużyna trenera Adama Nawałki zajmuje siódmą pozycję w tabeli, z dorobkiem 22 punktów.