W tym artykule dowiesz się o:
W 1947 roku Vic Duggan po raz drugi sięgnął po złoty medal Indywidualnych Mistrzostw Australii. Na torze Sportsground w Sydney pokonał on pierwszego Indywidualnego Mistrza Świata, Lionela Van Praaga, a także żużlowca Harringay Racers Ray'a Duggana. [b]
Wyniki zawodów:[/b] 1. Vic Duggan 2. Lionel Van Praag 3. Ray Duggan 4. Frank Dolan 5. Aub Lawson 5. C. Parkinson 7. Jack Biggs 7. Charles Cullum 7. Bill Melluish 7. Max Grosskreutz 11. Cordy Milne (Stany Zjednoczone) W sezonie 1976 w Auckland (Nowa Zelandia) rozegrano finał Australazji Indywidualnych Mistrzostw Świata. Zwyciężył Australijczyk John Bougler. Rodak triumfatora Billy Sanders zajął drugą pozycję. Phil Crump również z Australii wywalczył trzecią pozycję. Ostatnie czwarte miejsce dające prawo startu w finale Interkontynentalnym zajął Nowozelandczyk Ivan Mauger. Wyniki zawodów: 1. John Bougler (Australia) - 14 pkt. 2. Billy Sanders (Australia) - 13 3. Phil Crump (Australia) - 12 4. Ivan Mauger (Nowa Zelandia) - 11 5. Phil Herne (Australia) - 11 6. Mitch Shirra (Australia) - 11 7. John Titman (Australia) - 8 8. Barry Briggs (Nowa Zelandia) - 8 9. Ricky Day (Australia) - 6 10. Colin Tucker (Nowa Zelandia) - 5 11. Colin Farquharson (Nowa Zelandia) - 4 12. John Langfield (Australia) - 4 13. Larry Ross (Nowa Zelandia) - 4 14. Greame Stapleton (Nowa Zelandia) - 3 15. Roy Trigg (Nowa Zelandia) - 2 16. Paul Fewings (Nowa Zelandia) - 1 Rez. Denis Sincock (Nowa Zelandia) - 1 Rez. Robin Adlington (Nowa Zelandia) - 1 ZOBACZ WIDEO Bartosz Zmarzlik: Znowu moim celem jest zajęcie miejsca w ósemce
W 1981 roku 27-letni Billy Sanders zdobył swój trzeci złoty medal Indywidualnych Mistrzostw Australii. Na torze w Brisbane po srebro sięgnął Phil Crump, powtarzając ten sukces czwarty raz (1976 - 1977, 1980). Dwukrotny finalista Indywidualnych Mistrzostw Świata John Titman, tak samo jak rok wcześniej stanął na trzecim stopniu podium. Wyniki zawodów w Brisbane Exibition: 1. Billy Sanders - 14 pkt. 2. Phil Crump - 12 3. John Titman - 10 4. Danny Kennedy - 10 5. Phil Herne - 9 6. Gary Gugliemi - 8 7. Mick McKeon - 8 8. Steve Regeling - 8 9. John Bougler - 7 10. Rob Maxfield - 7 11. Steve Koppe - 7 12. Neil Coddington - 7 13. Tim Nunan - 6 14. Bob Hitchcock - 3 15. Glenn McDonald - 2 16. Lou Sansom - 2 W Christchurch w 1983 roku 24-letni Mitch Shirra w dodatkowym biegu pokonał pięciokrotnego mistrza kraju Larry'ego Rossa i wywalczył drugi sezonu z rzędu tytuł Indywidualnego Mistrza Nowej Zelandii. Brązowy medal przypadł dla Davida Bargha, który w tym samym roku sięgnął po srebro Indywidualnych Mistrzostw Europy Juniorów. Wyniki zawodów: 1. Mitch Shirra - 14+3pkt. 2. Larry Ross - 14+2 3. David Bargh - 13 4. Ivan Mauger - 13 5. Alan Mason - 11 6. Chris Martin - 10 7. Robin Hampton - 7 8. Barry Free - 7 9. Roger Wright - 7 10. Peter Nightingale - 5 11. Craig Blackett - 5 12. Max Brown - 5 13. Greg Williamson - 4 14. Merv Salt - 3 15. Martin Weygang - 2 16. Alan Crosbie - 0 W siódmy etapie mistrzostw Argentyny w 1984 roku, organizowanych przez klub z Punta Alta, bezbłędny okazał się reprezentant klub z AC Landshut Stefan Deser. Drugi linię mety w finale minął Juan Carlos Curzio. Tym razem trzecią lokatę zajął Johann Brandner (Niemcy).
Bieg po biegu: 1. Alberto Albanese, Carlos Schrttini, Sergio Martinez 2. Johann Brandner, Jorge Zinni, Rodolfo Pereyra 3. Stefan Deser, Omar Roncallo, Nelson Muldon 4. Juan Carlos Curzio, Matias Ferreras, Hector Schwindt 5. Stefan Deser, Carlos Schettini, Carlos Limbozzi 6. Jorge Zinni, Nelson Muldon, Carlos Ceschan 7. Juan Carlos Curzio, Johann Brandner, Omar Roncallo 8. Alberto Albanese, Matias Ferreras, Rodolfo Pereyra 9. Juan Carlos Curzio, Carlos Schettini, Nelson Muldon 10. Stefan Deser, Johann Brandner, Matias Ferreras 11. Jorge Zinni, Sergio Martinez, Omar Cola 12. Alberto Albanese, Omar Roncallo, Carlos Limbozzi 13. Johann Brandner, Carlos Schettini, Daniel Finocchiaro 14. Rodolfo Pereyra, Omar Roncallo, Omar Cola 15. Stefan Deser, Sergio Martinez, Carlos Limbozzi 16. Omar Roncallo, Matias Ferreras, Jorge Zinni 17. Juan Carlos Curzio, Carlos Limbozzi, Carlos Ceschan 18. brak danych, Jorge Zinni 19. Stefan Deser, Sergio Martinez, Rodolfo Pereyra 20. Nelson Muldon, Omar Cola, Alberto Albanese (w)
Finał: Stefan Deser, Juan Carlos Curzio, Johann Brandner, Alberto Albanese, Jorge Zinni
Pierwszy finał Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostw Australii rozegrano w 1987 roku. Triumfował Nowozelandczyk Gary Allan. Na torze w Shepparton wicemistrzem kraju został Steve Langdon, natomiast brązowy krążek przypadł dla Tony'ego Langdona. Wyniki zawodów w Shepparton: 1. Gary Allan - 14 pkt. 2. Steve Langdon - 12 3. Tony Langdon - 12 4. Jamie Fagg - 9 5. Craig Boyce - 8 6. Nathan Simpson - 8 7. Jason Lyons - 8 8. Rob Allan - 8 9. Shane Parker - 7 10. Scott Norman - 7 11. David Edwards - 6 12. Tony Pattel - 6 13. Todd Wiltshire - 6 14. Peter Tillett - 2 15. Glen Bowles - 2 16. Simon Lock - 2 21 lutego urodzili się: Krzysztof Słaboń (ur. 1981r.) - czterokrotny finalista Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów (1998 - 12 m., 1999 - 16 m., 2001 - 4 m., 2002 - 10 m.). Dziewiąty zawodnik finału zamorskiego Indywidualnych Mistrzostw Świata (2001). Medalista Drużynowych Mistrzostw Polski (1998 - 1 m., 2000 - 1 m., 2001 - 2 m., 2002 - 3 m., 2004 - 2 m., 2007 - 3 m.), Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostw Polski (2001), Klubowego Pucharu Europy (2007 - 2 m.), Mistrzostw Polski Par Klubowych (2007 - 2 m.) i Młodzieżowych Mistrzostw Polski Par Klubowych (2001). Szesnasty zawodnik Indywidualnych Mistrzostw Polski (2006), czwarty Indywidualnych Mistrzostw Kanady (1997), drugi Brązowego Kasku (2000), piąty Srebrnego Kasku (2001) oraz trzeci Złotego Kasku (2005). Triumfator Indywidualnych Mistrzostw Walii (2010). Reprezentant klubów z Bydgoszczy, Wrocławia, Zielonej Góry, Torunia, Gniezna, Częstochowy i Poznania. W lidze brytyjskiej zawodnik klubu z Ipswich. Norman Hunter (ur. 1940) - Anglik, złoty medalista Drużynowych Mistrzostw Świata (1968) i Drużynowych Mistrzostw Wielkiej Brytanii (1965). Siódmy zawodnik Indywidualnych Mistrzostw Wielkiej Brytanii (1968) i trzeci British League Riders Championship (1966). W lidze brytyjskiej reprezentant klubów z West Ham, Wolverhampton i Swindonu. Atilla Kovacs (ur. 1969) - Węgier, finalista Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów (1990 - 15 m.). Srebrny medalista Indywidualnych Mistrzostw Węgier (1992). Reprezentant klubu z Krosna. Erwin Brabainski (ur. 1941r.) - medalista Drużynowych Mistrzostw Polski (1969 - 2 m., 1970 - 2 m., 1972 - 3 m., 1973 - 2 m.). Finalista Mistrzostw Polski Par Klubowych II Ligi (1975 - 6 m.). Rezerwowy finału Indywidualnych Mistrzostw Polski (1970). Reprezentant klubu ze Świętochłowic. Paweł Jachym (ur. 1973r.) - złoty medalista Młodzieżowych Drużynowych Mistrzostw Polski (1993). Trzynasty zawodnik Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostw Polski (1992). Finalista Mistrzostw Polski Par Klubowych (1992 - 7 m.), Młodzieżowych Mistrzostw Polski Par Klubowych (1992 - 6 m.), Srebrnego Kasku (1993 - 7 m.) oraz Złotego Kasku (1992 - 13 m.). Reprezentant klubów z Tarnowa, Machowej i Bydgoszczy. Bo Petersen (ur. 1950r.) - Duńczyk, szósty zawodnik Indywidualnych Mistrzostw Świata (1984). Medalista Indywidualny Mistrz Danii (1979 - 2 m., 1980 - 1 m., 1982 - 3 m., 1990 - 2 m.). Finalista Drużynowych Mistrzostw Świata (1979 - 2 m., 1984 - 1 m., 1985 - 1 m., 1990 - 3 m.). W lidze brytyjskiej reprezentant klubów z Hackney, Swindonu, Wolverhampton, Kings Lynn i Arena Essex. Inni zawodnicy, którzy urodzili się tego samego dnia to: Danny Adams (Stany Zjednoczone) - ur. 1986 Paul Bosley (Anglia) - ur. 1962 Richard Ford (Anglia) - ur. 1981 Marcin Kondratowicz - ur. 1981 Zdzisław Kujawski - ur. 1942 Simon Lambert (Anglia) - ur. 1989 Lubomir Lang (Czechosłowacja) - ur. 1968 Dmitrij Lemza (Rosja) - ur. 1994 Rodney Payne (Anglia) - ur. 1970 Wiktor Sidorenko (Białoruś) - ur. 1976 Zygmunt Smigiel - ur. 1911 Seweryn Sznajder - ur. 1978 Mark Woodward (Stany Zjednoczone) - ur. 1967 21 lutego odeszli od nas: W 1991 roku Bolesław Rybka, urodzony 12 lutego 1912 w Popielowie. W 2002 roku Feliks Świercz, urodzony 16 sierpnia 1922 w Kielcach.
Czy Krzysztof Słaboń zakończył karierę zbyt wcześnie? 
na Instagramie 
na Facebooku 
