Przewodnik na Finały ATP World Tour 2013

Londyn po raz piąty z rzędu gości najlepszych singlistów i deblistów sezonu. Pod wieloma względami rekordzistą w Finałach ATP World Tour jest Szwajcar Roger Federer.

Turniej, którego pierwsza edycja odbyła się w 1970 roku, zmieniał swoje miejsce, ale w przeciwieństwie do Mistrzostw WTA jego zasady były niemal identyczne od samego początku. W pierwszych dwóch latach grało odpowiednio sześciu i siedmiu tenisistów, każdy z każdym, i o końcowym rozstrzygnięciu decydowała kolejność w grupie według określonych przepisów.

MiastoLataMiejsceNawierzchnia
Tokio 1970 Tokyo Metropolitan Gymnasium dywan
Paryż 1971 Stade Pierre de Coubertin dywan
Barcelona 1972 Palau Blaugrana dywan
Boston 1973 Boston Garden dywan
Melbourne 1974 Kooyong Stadium kort trawiasty
Sztokholm 1975 Kungliga tennishallen dywan
Houston 1976 The Summit dywan
Nowy Jork 1977-1989 Madison Square Garden dywan
Frankfurt 1990-1995 Festhalle Frankfurt dywan
Hannover 1996-1999 Hanover fairground dywan (96), kort twardy w hali (97-99)
Lizbona 2000 Pavilhão Atlântico kort twardy w hali
Sydney 2001 Acer Arena kort twardy w hali
Szanghaj 2002 Shanghai New International Expo Center kort twardy w hali
Houston 2003-2004 Westside Tennis Club kort twardy
Szanghaj 2005-2008 Qizhong City Arena dywan (05), kort twardy w hali (06-08)
Londyn 2009-2016 O2 Arena kort twardy w hali

Od 1972 roku obowiązuje aktualna formuła - ośmiu tenisistów dzielonych jest na dwie grupy, z których do półfinału awansuje po dwóch najlepszych. W latach 1972-2007 wielki finał grano do trzech wygranych setów, za wyjątkiem lat 1977-1979 oraz 2004 roku. W tym czasie odbyło się dziewięć pięciosetowych finałów, ostatni w 2005 roku, gdy David Nalbandian po pasjonującym widowisku pokonał Rogera Federera.

Pięciosetowe finały:

RokZwycięzcaFinalistaWynik
1972 Ilie Năstase Stan Smith 6:3, 6:2, 3:6, 2:6, 6:3
1974 Guillermo Vilas Ilie Năstase 7:6, 6:2, 3:6, 3:6, 6:4
1976 Manuel Orantes Wojciech Fibak 5:7, 6:2, 0:6, 7:6, 6:1
1981 Ivan Lendl Vitas Gerulaitis 6:7, 2:6, 7:6, 6:2, 6:4
1988 Boris Becker Ivan Lendl 5:7, 7:6, 3:6, 6:2, 7:6
1996 Pete Sampras Boris Becker 3:6, 7:6, 7:6, 6:7, 6:4
1998 Àlex Corretja Carlos Moyá 3:6, 3:6, 7:5, 6:3, 7:5
2002 Lleyton Hewitt Juan Carlos Ferrero 7:5, 7:5, 2:6, 2:6, 6:4
2005 David Nalbandian Roger Federer 6:7, 6:7, 6:2, 6:1, 7:6

Roger Federer w Masters zagra po raz 12. z rzędu. Szwajcar to sześciokrotny triumfator imprezy i jest to rekord (po pięć tytułów zdobyli Ivan Lendl i Pete Sampras, a cztery Ilie Nastase). Federer jest także rekordzistą pod względem ilości wygranych meczów (42). Spośród uczestników Masters 2013 imprezę wygrał także dwa razy Novak Djoković, a w finale wystąpili jeszcze Rafael Nadal, David Ferrer, Juan Martín del Potro . Jedynym debiutantem w stawce jest Stanislas Wawrinka, a Richard Gasquet zagra w turnieju po raz pierwszy od 2007 roku.

TenisistaLiczba występówŻyciowy wynikBilans
Rafael Nadal 5 finał 2010 9-10
Novak Djoković 6 tytuł 2008, 2012 14-9
David Ferrer 4 finał 2007 8-7
Juan Martin del Potro 3 finał 2009 6-6
Tomáš Berdych 3 półfinał 2011 4-6
Roger Federer 11 tytuł 2003-04, 2006-07, 2010-11 42-9
Stanislas Wawrinka 0 - 0-0
Richard Gasquet 1 faza grupowa 2007 1-2

Tenis na SportoweFakty.pl - polub i komentuj nasz profil na Facebooku. Jesteś fanem białego sportu? Kliknij i obserwuj nas także na Twitterze!

W tegorocznej edycji Finałów ATP World Tour łączna pula nagród wynosi 6 mln dolarów. Jeśli w imprezie zwycięży tenisista, który w całych zawodach nie dozna ani jednej porażki, to otrzyma wzbogaci on swoje konto o 1,923 mln dolarów. Niepokonani mistrzowie gry singlowej oraz deblowej otrzymają także 1500 punktów do światowej klasyfikacji.

Etap turniejuPunktyNagroda pieniężna (singiel)Nagroda pieniężna (debel)
Rezerwowy - 80.000 dolarów 27.000 dolarów
Startowe - 142.000 dolarów 71.000 dolarów
Wygrana w fazie grupowej 200 142.000 dolarów 27.000 dolarów
Wygrana w półfinale 400 445.000 dolarów 70.500 dolarów
Wygrana w finale 500 910.000 dolarów 140.000 dolarów
Wygrana bez porażki 1500 1.923.000 dolarów 362.500 dolarów

Zasady kolejności w grupie:

1) Liczba zwycięstw.
2) Liczba rozegranych meczów.
3) Wynik bezpośredniego meczu, gdy dwóch zawodników ma taką samą liczbę zwycięstw i meczów.
4) Przy trzech zawodnikach:
- gdy jeden ma mniejszą liczbę meczów, to awansuje ten z dwóch pozostałych, który wygrał bezpośredni mecz w Londynie;
- wyższy procent wygranych setów;
- wyższy procent wygranych gemów;
- pozycja w rankingu.

Lista Honorowa

W latach 1970-1971 w Finałach ATP World Tour występowało, odpowiednio sześciu i siedmiu tenisistów, i każdy grał z każdym. O rozstrzygnięciu decydowała końcowa kolejność w grupie. W 1970 roku za zwycięzcę uznano Stana Smitha, który tak jak Rod Laver wygrał cztery z pięciu meczów, ale w bezpośrednim spotkaniu pokonał Australijczyka. Rok później bezapelacyjnym zwycięzcą został Ilie Nastase, który wygrał wszystkie swoje mecze. Od 1972 roku obowiązuje aktualny system rozgrywek z podziałem ośmiu tenisistów na dwie grupy. Najwięcej razy turniej wygrał Roger Federer (sześć), a za Szwajcarem na liście znajdują się Pete Sampras i Ivan Lendl (po pięć) oraz Năstase (cztery).

RokZwycięzcaFinalistaWynik
1970 Stan Smith faza grupowa bilans 4-1
1971 Ilie Năstase faza grupowa bilans 5-0 + jeden walkower
1972 Ilie Năstase Stan Smith 6:3, 6:2, 3:6, 2:6, 6:3
1973 Ilie Năstase Tom Okker 6:3, 7:5, 4:6, 6:3
1974 Guillermo Vilas Ilie Năstase 7:6, 6:2, 3:6, 3:6, 6:4
1975 Ilie Năstase Björn Borg 6:2, 6:2, 6:1
1976 Manuel Orantes Wojciech Fibak 5:7, 6:2, 0:6, 7:6, 6:1
1977 Jimmy Connors Björn Borg 6:4, 1:6, 6:4
1978 John McEnroe Arthur Ashe 6:7, 6:3, 7:5
1979 Björn Borg Vitas Gerulaitis 6:2, 6:2
1980 Björn Borg Ivan Lendl 6:4, 6:2, 6:2
1981 Ivan Lendl Vitas Gerulaitis 6:7, 2:6, 7:6, 6:2, 6:4
1982 Ivan Lendl John McEnroe 6:4, 6:2, 6:2
1983 John McEnroe Ivan Lendl 6:3, 6:4, 6:4
1984 John McEnroe Ivan Lendl 7:5, 6:0, 6:4
1985 Ivan Lendl Boris Becker 6:2, 7:6, 6:3
1986 Ivan Lendl Boris Becker 6:4, 6:4, 6:4
1987 Ivan Lendl Mats Wilander 6:2, 6:2, 6:3
1988 Boris Becker Ivan Lendl 5:7, 7:6, 3:6, 6:2, 7:6
1989 Stefan Edberg Boris Becker 4:6, 7:6, 6:3, 6:1
1990 Andre Agassi Stefan Edberg 5:7, 7:6, 7:5, 6:2
1991 Pete Sampras Jim Courier 3:6, 7:6, 6:3, 6:4
1992 Boris Becker Jim Courier 6:4, 6:3, 7:5
1993 Michael Stich Pete Sampras 7:6, 2:6, 7:6, 6:2
1994 Pete Sampras Boris Becker 4:6, 6:3, 7:5, 6:4
1995 Boris Becker Michael Chang 7:6, 6:0, 7:6
1996 Pete Sampras Boris Becker 3:6, 7:6, 7:6, 6:7, 6:4
1997 Pete Sampras Jewgienij Kafielnikow 6:3, 6:2, 6:2
1998 Àlex Corretja Carlos Moyá 3:6, 3:6, 7:5, 6:3, 7:5
1999 Pete Sampras Andre Agassi 6:1, 7:5, 6:4
2000 Gustavo Kuerten Andre Agassi 6:4, 6:4, 6:4
2001 Lleyton Hewitt Sébastien Grosjean 6:3, 6:3, 6:4
2002 Lleyton Hewitt Juan Carlos Ferrero 7:5, 7:5, 2:6, 2:6, 6:4
2003 Roger Federer Andre Agassi 6:3, 6:0, 6:4
2004 Roger Federer Lleyton Hewitt 6:3, 6:2
2005 David Nalbandian Roger Federer 6:7, 6:7, 6:2, 6:1, 7:6
2006 Roger Federer James Blake 6:0, 6:3, 6:4
2007 Roger Federer David Ferrer 6:2, 6:3, 6:2
2008 Novak Djoković Nikołaj Dawidienko 6:1, 7:5
2009 Nikołaj Dawidienko Juan Martín del Potro 6:3, 6:4
2010 Roger Federer Rafael Nadal 6:3, 3:6, 6:1
2011 Roger Federer Jo-Wilfried Tsonga 6:3, 6:7, 6:3
2012 Novak Djoković Roger Federer 7:6, 7:5
Źródło artykułu: