W tym artykule dowiesz się o:
Przed nami już dziewiąta edycja imprezy rozgrywanej od 1992 roku. Co ciekawe, jeszcze nigdy jej triumfator nie wygrał najbliższego mundialu. Największą wpadkę zaliczyli w 2002 Francuzi, którzy na boiskach Korei Południowej i Japonii nie potrafili wyjść z grupy (musieli uznać wyższość Danii i Senegalu), mimo że zaledwie rok wcześniej zwyciężyli w Pucharze Konfederacji.
Początkowo turniej miał inną nazwę (Puchar Króla Fahda), a pierwsze trzy edycje zostały rozegrane w Arabii Saudyjskiej. Obecnie (od 2005 roku) odbywa się on raz na cztery lata w kraju, który jest najbliższym organizatorem mistrzostw świata. Stanowi więc swoistą próbę generalną przed znacznie większą imprezą.
W 2003 roku impreza kończyła się w bardzo smutnej atmosferze, a powodem była tragedia, do której doszło w trakcie półfinałowego starcia Kamerunu z Kolumbią. Zawodnik ekipy z Afryki, Marc-Vivien Foe zasłabł na boisku i mimo natychmiastowej pomocy lekarskiej, zmarł wkrótce po przewiezieniu do szpitala. Później ustalono, że przyczyną śmierci był atak serca. Spotkanie rozgrywano na Stade Gerland w Lyonie - obiekcie, na którym pomocnik spędził trzy lata swojej kariery.
Obsadę Pucharu Konfederacji tworzy osiem zespołów. Sześć z nich to mistrzowie poszczególnych kontynentów, a pozostałe to gospodarz oraz mistrz świata. W przypadku gdy organizator lub triumfator poprzedniego mundialu jest równocześnie najlepszy na swoim kontynencie, wówczas prawo uczestnictwa w turnieju zyskuje wicemistrz tego samego kontynentu (w tym roku są to Włochy, które w finale EURO 2012 przegrały z Hiszpanią).
Do nadchodzącej edycji sporo egzotyki wniesie reprezentacja Tahiti (138. miejsce w rankingu FIFA). Drużyna ta nie miała jeszcze okazji uczestniczenia w mistrzostwach świata, ale w strefie Oceanii jest jedną z bardziej utytułowanych (obok Australii i Nowej Zelandii). W 2012 roku udało jej się zwyciężyć na swoim kontynencie (po raz pierwszy w historii) i właśnie dlatego zobaczymy ją na brazylijskich boiskach.
Tahiti to najbardziej anonimowy uczestnik tegorocznej edycji. W kadrze próżno szukać wielkich nazwisk. Bardziej uważni kibice rozpoznają tylko jedno. To Marama Vahirua - 33-letni pomocnik mający za sobą bogatą karierę we Francji. W klubach z tego kraju występował przez ponad dekadę i dopiero w 2012 roku przeniósł się do greckiego Panthrakikosu.
Od soboty będziemy mogli podziwiać mecze na sześciu stadionach, w tym słynnej Maracanie, która przeszła gruntowną modernizację. Ogromnym pozytywem jest poziom zainteresowania turniejem. Brazylijscy kibice nie zawiedli i zakupili już 800 z 940 tys. wejściówek. To dużo lepszy wynik niż cztery lata temu w RPA, gwarantujący, że trybuny nie będą świecić pustkami.
Kto jest faworytem Pucharu Konfederacji 2013? Najwyżej stoją akcje Hiszpanii i Włoch. Na sukces liczą też Canarinhos, choć warto zaznaczyć, że drużyna prowadzona przez Luiza Felipe Scolariego zajmuje dopiero 22. miejsce w rankingu FIFA. Nieco wyżej - na 19. pozycji - plasuje się Urugwaj, który wciąż jest jednak zaabsorbowany walką o udział w przyszłorocznym mundialu. Na razie idzie mu jak po grudzie i zajmuje 5. lokatę w tabeli (dającą zaledwie możliwość gry w barażach).
Dotychczasowi triumfatorzy Pucharu Konfederacji:
1992 (turniej w Arabii Saudyjskiej): Argentyna 1995 (Arabia Saudyjska): Dania 1997 (Arabia Saudyjska): Brazylia 1999 (Meksyk): Meksyk 2001 (Korea Południowa / Japonia): Francja 2003 (Francja): Francja 2005 (Niemcy): Brazylia 2009 (RPA): Brazylia
Uczestnicy Pucharu Konfederacji 2013 w rankingu FIFA:
1. Hiszpania 8. Włochy 17. Meksyk 19. Urugwaj 22. Brazylia 31. Nigeria 32. Japonia 138. Tahiti
Stadiony:
Estadio Mineirao w Belo Horizonte (pojemność 62 547) Estadio Nacional de Brasilia (68 009) Estadio Castelao w Fortalezie (64 846) Arena Pernambuco w Recife (44 248) Estadio Do Maracana w Rio de Janeiro (76 804) Arena Fonte Nova w Salvadorze (48 747)
Sędziowie:
Djamel Haimoudi (Algieria) Ravshan Irmatov (Uzbekistan) Yuichi Nishimura (Japonia) Felix Brych (Niemcy) Bjorn Kuipers (Holandia) Pedro Proenca (Portugalia) Howard Webb (Anglia) Joel Aguilar (Salwador) Diego Abal (Argentyna) Enrique Osses (Chile)