Przed Polsat Boxing Night: Sylwetka Andrzeja Gołoty

W sobotę w Łodzi Andrzej Gołota stoczy 51. walkę w zawodowej karierze. Jeśli pokona Tomasza Adamka, zdobędzie pas IBF International, a w dalszej perspektywie może nawet otrzymać szansę na mistrzostwo świata.

W tym artykule dowiesz się o:

Najlepszy polski pięściarz wagi ciężkiej urodził się 5 stycznia 1968 r. w Warszawie. Już w wieku 18 lat wywalczył pierwszy z czterech tytułów mistrza Polski (startował wówczas w barwach Legii). Swój największy sukces w amatorskiej karierze osiągnął jednak w 1988 roku w Seulu, gdzie sięgnął po brązowy medal olimpijski.

W wieku 24 lat Andrzej Gołota stał się pięściarzem zawodowym i zaliczył imponujący początek. W ciągu ponad 4 lat polski bokser wygrał 28 walk z rzędu, a aż 25 z nich kończyło się przed czasem. Z każdym kolejnym zwycięstwem zyskiwał na renomie, jednak w 1996 r. nadeszły pierwsze niepowodzenia. Najpierw Gołota pokonał Danella Nicholsona, lecz znokautował go w sposób nieprzepisowy, wykonując cios głową. Od tego momentu przylgnęła do niego łatka pięściarza walczącego nie fair. Opinie obserwatorów potwierdziły dwa kolejne pojedynki z Riddickiem Bowe. W obu tych starciach Gołota toczył ze słynnym Amerykaninem wyrównany bój, ale boksował poniżej pasa. Efekt? Dwukrotnie został zdyskwalifikowany.

Kompletną klapą zakończyła się szansa zdobycia przez 29-letniego wówczas zawodnika tytułu mistrza świata. W starciu z Lennoxem Lewisem Polak został znokautowany już po 90 sekundach, przyjmując dwie serie potężnych ciosów. Trofeum federacji WBC Gołota nie zdobył i, jak się później okazało, marzenia o mistrzowskim pasie pozostały niespełnione do dziś.

Po porażce Lewisem, Polakowi udało się jednak pozbierać i kolejne sześć pojedynków zakończył zwycięstwami. Pewien niedosyt pozostawiło starcie z Timem Witherspoonem. Doświadczony Amerykanin był zdecydowanie słabszy od Gołoty, a mimo to naszemu reprezentantowi nie udało się go znokautować i ostatecznie wygrał tylko na punkty.

Kolejna szansa walki o mistrzowski tytuł miała nadejść wraz z pokonaniem Michaela Granta. Tym razem Polak, mimo że boksował całkiem nieźle, pod koniec starcia zaliczył nokdaun i musiał pogodzić się z czwartą w karierze porażką.

W pamięci kibiców zapisał się także pojedynek Gołoty z Mike'm Tysonem, ale nie z powodu sukcesu Polaka, lecz dlatego, że w przerwie między drugą a trzecią rundą odmówił on kontynuowania walki i zszedł z ringu. Głodna wrażeń publiczność była wściekła i obrzuciła naszego reprezentanta wszystkim, co miała pod ręką. Później wprawdzie, ze względu na obecność w organizmie środków odurzających, Amerykaninowi odebrano zwycięstwo, ale po nieudanym wieczorze w Detroit wielu ekspertów nie wierzyło, że polski pięściarz może jeszcze wyjść na zawodowy ring. Mimo to po kilkuletniej przerwie Gołota wrócił do rywalizacji, a w 2004 r. raz jeszcze stanął przed szansą wywalczenia mistrzowskiego pasa. Stawką było trofeum federacji IBF. Znów nie udało mu się jednak osiągnąć sukcesu. Walka z Chrisem Byrdem zakończyła się remisem. W kolejnym starciu o tytuł (tym razem organizacji WBA) Gołota przegrał na punkty z Johnem Ruizem.

Definitywny koniec kariery przepowiadano Polakowi po prawdziwej klęsce, jakiej doznał cztery lata temu w starciu z Lamonem Brewsterem. Walka z Amerykaninem trwała zaledwie 53 sekundy, w ciągu których Gołota aż trzy razy był liczony. Po porażce w takim stylu mało kto wróżył Polakowi powrót do boksowania. A jednak... Doświadczony pięściarz raz jeszcze nie dał za wygraną i po ponad dwuletniej przerwie skrzyżował rękawice z kolejnymi rywalami, pokonując Jeremy'ego Batesa, Kevina McBride'a i Mike'a Mollo.

W ostatnim jak dotąd pojedynku (7 listopada ubiegłego roku) najlepszy polski bokser królewskiej kategorii stanął naprzeciw Raya Austina. Niestety już w trakcie pierwszej rundy doznał kontuzji lewej ręki i musiał się poddać. Rekonwalescencja trwała niemal rok, ale jak zapewnia Gołota, po urazie nie ma już śladu.

W 50 dotychczasowych walkach 41-letni pięściarz odnotował 41 zwycięstw (33 przed czasem) i 7 porażek (4 przed czasem). Jeden pojedynek z jego udziałem zakończył się remisem, natomiast wynik starcia z Mike'm Tysonem został anulowany.

Przebieg zawodowej kariery Andrzeja Gołoty

LpDataRywalWynik
1. 07.02.1992 Roosevelt Schuler (USA) zwycięstwo (KO)
2. 28.02.1992 Joe Jones (USA) zwycięstwo (KO)
3. 27.03.1992 Charles Presswood (USA) zwycięstwo (KO)
4. 20.06.1992 Joey Christjohn (USA) zwycięstwo (KO)
5. 24.07.1992 Robert Smith (USA) zwycięstwo
6. 28.08.1992 James Holly (USA) zwycięstwo (KO)
7. 03.10.1992 Aaron Brown (USA) zwycięstwo (KO)
8. 05.12.1992 Young Joe Louis (USA) zwycięstwo (KO)
9. 05.02.1993 Andre Crowder (USA) zwycięstwo (KO)
10. 26.03.1993 Bobby Crabtree (USA) zwycięstwo (KO)
11. 15.05.1993 Kevin P. Porter (USA) zwycięstwo (KO)
12. 22.06.1993 Carlton West (USA) zwycięstwo (KO)
13. 10.07.1993 Marion Wilson (USA) zwycięstwo
14. 04.09.1993 Andre Smith (USA) zwycięstwo (KO)
15. 23.11.1993 Calvin Jones (USA) zwycięstwo (KO)
16. 14.01.1994 Donnell Wingfield (USA) zwycięstwo (KO)
17. 16.03.1994 Larry Davis (USA) zwycięstwo (KO)
18. 06.05.1994 Terry Davis (USA) zwycięstwo (KO)
19. 18.06.1994 Jesse Shelby (USA) zwycięstwo (KO)
20. 13.08.1994 Jeff Lampkin (USA) zwycięstwo (KO)
21. 01.11.1994 Darren Hayden (USA) zwycięstwo (KO)
22. 26.01.1995 Dwayne Hall (USA) zwycięstwo (KO)
23. 11.04.1995 Marion Wilson (USA) zwycięstwo
24. 16.05.1995 Samson Po'uha (Tonga) zwycięstwo (KO)
25. 26.08.1995 West Turner (USA) zwycięstwo (KO)
26. 18.11.1995 Jason Waller (USA) zwycięstwo (KO)
27. 30.01.1996 Charles Hostetter (USA) zwycięstwo (KO)
28. 15.03.1996 Danell Nicholson (USA) zwycięstwo (KO)
29. 11.07.1996 Riddick Bowe (USA) porażka
30. 14.12.1996 Riddick Bowe (USA) porażka
31. 04.10.1997 Lennox Lewis (Wlk. Brytania) porażka (KO)
32. 14.04.1998 Eli Dixon (USA) zwycięstwo (KO)
33. 08.05.1998 Jack Basting (USA) zwycięstwo (KO)
34. 21.07.1998 Corey Sanders (USA) zwycięstwo
35. 02.10.1998 Tim Witherspoon (USA) zwycięstwo
36. 30.01.1999 Jesse Ferguson (USA) zwycięstwo
37. 26.06.1999 Quinn Navarre (USA) zwycięstwo (KO)
38. 20.11.1999 Michael Grant (USA) porażka (KO)
39. 22.04.2000 Marcus Rhode (USA) zwycięstwo (KO)
40. 16.06.2000 Orlin Norris (USA) zwycięstwo
41. 20.10.2000 Mike Tyson (USA) anulowany
42. 14.08.2003 Brian Nix (USA) zwycięstwo (KO)
43. 14.11.2003 Terrence Lewis (USA) zwycięstwo (KO)
44. 17.04.2004 Chris Byrd (USA) remis
45. 13.11.2004 John Ruiz (USA) porażka
46. 21.05.2005 Lamon Brewster (USA) porażka (KO)
47. 09.06.2007 Jeremy Bates (USA) zwycięstwo (KO)
48. 06.10.2007 Kevin McBride (Irlandia) zwycięstwo (KO)
49. 19.01.2008 Mike Mollo (USA) zwycięstwo
50. 07.11.2008 Ray Austin (USA) porażka (KO)
Źródło artykułu: