PKO Ekstraklasa. ŁKS Łódź - Górnik Zabrze. Wojciech Stawowy - nawet małpy nauczyłby grać w piłkę

PKO Ekstraklasa. Wojciech Stawowy: Włożyć klucz do zamka i przekręcić go w dobrą stronę

Powierzono mu zadanie walki o utrzymanie ostatniego zespołu tabeli w najwyższej klasie rozgrywkowej. Poprzednio sztuka ta nie udała mu się z Widzewem Łódź, który to zespół prowadził w sezonie 2014/15. Pracę rozpoczął w grudniu, a zakończył wraz ze spadkiem ekipy do I ligi. Później trafił do Warszawy, gdzie został dyrektorem sportowym akademii piłkarskiej Escola Varsovia. Jak zmienił się przez ten czas?

- Ciężko jest mówić samemu o sobie. Wolałbym, żeby ocenili to ludzie obserwujący mnie z boku - piłkarze, dziennikarze, kibice. Na pewno człowiek się zmienia. Czasu się nie oszuka. Z wiekiem powinno przybywać doświadczenia. Tak jest w moim przypadku. Każdy trener, który chce się rozwijać, przeznacza czas na to, by polepszyć warsztat pracy, wyciągać wnioski z tego co było złe i to naprawiać - tłumaczył Wojciech Stawowy na pierwszym spotkaniu z dziennikarzami po objęciu stanowiska w Łodzi.

- Ja się zmieniłem, bo zmieniła się piłka nożna. Nie zostałem tam, gdzie byłem 5 lat temu. Jestem trenerem, który idzie z duchem czasu. Mam wiele nowych pomysłów. Człowiek popełnia w życiu błędy, z tego trzeba wyciągnąć wnioski - dodał.

"Barcelońskie" podejście Stawowego widoczne było w prowadzonych przez niego zespołach, szczególnie w Cracovii w sezonach 2012/2013 i 2013/2014. W tym pierwszym awansował z Pasami do ekstraklasy, a w kolejnym zajął siódme miejsce. Pod wodzą szkoleniowca występował m.in. Edgar Bernhardt, który w wywiadzie dla WP SportoweFakty tak opowiadał o pracy z nim.

ZOBACZ WIDEO: Zrobimy sobie w Polsce "drugie Bergamo"? "We Włoszech wszystko zaczęło się od meczu piłki nożnej!"

- Nigdy nie byłem tak szczęśliwy jako piłkarz, jak grając u niego w Cracovii. Jakby teraz zadzwonił, to wsiadam na rower i jadę do Łodzi. Wie pan, jak ja tęsknie za takim graniem w piłkę? Nie miałem lepszego trenera i nigdzie nie grałem lepszej piłki. Niedawno rozmawiałem o tym z Krzyśkiem Danielewiczem. Wysłał mi wideo z naszych meczów, jak wychodziliśmy spod pressingu. Jak to oglądałem, to się wzruszyłem, bo nie pamiętam, kiedy grałem w takiej drużynie. Ostatni raz w piłkę, tak naprawdę w piłkę, to grałem w Cracovii - przyznał Bernhardt.

Co ciekawe, w Łódzkim Klubie Sportowym losy Wojciecha Stawowego splotły się ponownie z Krzysztofem Przytułą. Najpierw w latach 2004-2008, kiedy Przytuła grał w prowadzonych przez Stawowego Cracovii oraz Arce Gdynia. Później w Miedzi Legnica i Widzewie Łódź w latach 2014-2015 Przytuła był asystentem Stawowego. Dziś hierarchia się odwróciła.

- Moja zależność z dyrektorem Przytułą, wynika z obowiązków zawodowych. Jestem trenerem zawodowym, pracuję tam gdzie ta praca jest mi proponowana. Przyjmuję hierarchę obowiązującą w klubie. Prywatnie, nie będę ukrywał, dyrektor Przytuła to osoba, którą prowadziłem jako zawodnika, był moim asystentem, a teraz jest moim przełożonym. Tworzymy grupę, która ze sobą współpracuje. Może bez podziału na hierarchię, bo mamy to z tyłu głowy, ale wszyscy musimy ciągnąć wózek w jedną stronę. Praca na co dzień jest jednolita dla wszystkich - zaznaczył trener ŁKS-u Łódź.

- Od 17. roku życia gram zawodowo, czyli połowę swojego życia, i nie spotkałem takiego trenera, a pracowałem z wieloma - wspomina Bernhardt. - Stawowy nawet małpy nauczyłby grać w piłkę. On jest specyficzny, a ludzie nie lubią kogoś, kto się wychyla, kto jest inny. Ludzie się boją tego, czego nie znają, czego nie rozumieją. Gdyby tylko znał dobrze angielski... Jeden klub w Azji, w którym grałem, chciał go zatrudnić. Byli zachwyceni tym, jak grają jego drużyny, jak on pracuje, ale język był przeszkodą.

Przeciwnicy "hiszpańskiego" stylu gry Stawowego zarzucają mu to, co - zwłaszcza do 2008 roku - zarzucało się piłkarskiej reprezentacji... Hiszpanii. "Grają jak nigdy, przegrywają jak zawsze". W Arce Gdynia doczekał się przyśpiewki, która ciągnąć się będzie za nim chyba już do końca kariery - "Wojciech Stawowy, najlepszy trener ligowy".

- On rozumie piłkę inaczej niż wszyscy. W Polsce najważniejsza jest walka, wojna na boisku. Trzeba przede wszystkim zap***, a nie grać w piłkę. Owszem, o piłkę trzeba walczyć, ale żeby ją odzyskać, a nie żeby zabić przeciwnika - kontynuuje Bernhardt. - Wiem, że są w Polsce trenerzy, którzy chcą, żeby ich drużyny grały w piłkę, a nie ją kopały, ale nie potrafią tego nauczyć. Nie mają cierpliwości, nie mają umiejętności, a Stawowy - powtarzam - nauczyłby grać w piłkę nawet drużynę szympansów. Bardzo życzę trenerowi utrzymania ŁKS-u w Ekstraklasie.

- Mówi się o drużynach, które ja prowadzę, że "pięknie grają w piłkę, ale nic z tego nie wynika". Dla mnie priorytetem jest ładna gra w połączeniu z wygrywaniem. Teraz na pierwszym planie jest zdobywanie bramek, wygrywanie meczów, nawet kosztem zasad, które będziemy chcieli stosować. Tylko zwycięstwa będą nam dawać punkty, a punkty - utrzymanie.

Wojciech Stawowy podpisał z ŁKS-em kontrakt do końca czerwca 2022 roku. Dziesięcioletniego już chyba nigdy z nikim nie podpisze po tym, jak zrobił to w 2006 roku w Cracovii (po niespełna czterech latach pracy), a następnie po kolejnym miesiącu umowa... musiała zostać rozwiązana.

W ekipie beniaminka PKO Ekstraklasy czeka go zadanie - jak sam mówi "trudne, ale nie niemożliwe". Zespół ma jedenaście punktów straty do bezpiecznej strefy w PKO Ekstraklasie i jedenaście kolejek by tę stratę zniwelować.