Jego życie to gotowy scenariusz na film. Dwukrotnie był bliski śmierci

Żużel. Indywidualne Mistrzostwa Australii ponownie silnie obsadzone. Sprawdź grono faworytów!

Nestor polskiego żużla karierę zakończył ponad 50 lat temu, ale kibice w Częstochowie wciąż darzą go wielką sympatią. Stanisław Rurarz swoją karierę rozpoczynał w Stali Gorzów, ale los sprawił, że szybko zmienił klub. Przeniósł się do Stali Świętochłowice, a w 1959 roku trafił do Włókniarza Częstochowa. I dzięki temu kibice żużla pamiętają o nim do dzisiaj.

Dlaczego zdecydował się na sport? Jak sam przyznawał, chciał zapomnieć o wojennej traumie. Gdy w 1939 roku Niemcy zaatakowali Polskę miał niespełna cztery lata. Dorastał w cieniu wojennej zawieruchy i wszystko doskonale pamiętał.

- Wojna była przerażająca, a wiele ludzi wyrządziło mojej rodzinie straszne świństwa. Dziś żaden z oprawców już jednak nie żyje, a ja nie mam pretensji do ich potomków. Na własne oczy widziałem tylu zabitych ludzi, że to nieco zmienia perspektywę - mówił w wywiadzie udzielonym portalowi WP SportoweFakty (więcej TUTAJ).

ZOBACZ WIDEO: PGE Ekstraliga planuje ważną zmianę w regulaminie. Najlepsze kluby będą miały kłopoty?

Jako siedmiolatek cudem przeżył zasadzkę Gestapo urządzoną w jego rodzinnej wsi. Polowano na oddział, w którym byli jego bliscy. Rodzice walczyli w partyzantce na terenie Gór Świętokrzyskich.

- To była walka o życie i nawet jako dzieci zdawaliśmy sobie sprawę. Ja nie tylko widziałem wojnę, ale przez zaangażowanie rodziców mogę powiedzieć, że rzeczywiście w niej uczestniczyłem. Oczywiście nie z bronią, ale przynajmniej dwukrotnie moje życie było zagrożone - wspominał.

Rurarz jako dziecko dwukrotnie cudem uniknął śmierci. Za pierwszym razem wybrał się do cioci z tajemniczą przesyłką, którą był spory woreczek z amunicją. Do pokonania mieli kilometr, ale po drodze natknęli się na niemiecki patrol. Widząc z daleka wrogich żołnierzy, zaczął wymachiwać woreczkiem, by powypadały z niego wszystkie naboje.

- Niemcy myśleli, że ich pozdrawiam i dlatego macham workiem. Żaden z nich nie wpadł na pomysł, że kilka metrów dalej wysypałem amunicję moich rodziców. Niemcy mocno sprawdzali każdy niepokojący sygnał. Amunicja niesiona przez dziecko byłoby niewątpliwie dowodem, że żołnierze są w okolicy. Sądząc po praktykach Niemców mogę się jedynie domyślać, że zrobiliby wszystko, bym zaprowadził ich do rodziców, a potem rozstrzelaliby całą naszą rodzinę - mówił.

Do drugiej sytuacji doszło w październiku 1943 roku. W jego rodzinnym domu zgromadził się oddział partyzantów. W tym czasie na jego wieś została urządzona obława, a Niemcy dostali informacje o ukrywających się żołnierzach. Jak wspominał Rurarz, byli bezwzględni dla wszystkich.

- Do naszego domu też weszli Niemcy i przeszukiwali każdy pokój. Nagle Niemiec otworzył szafę, w której wisiał mundur mojego taty. Za takie coś groziła śmierć, ale ku naszemu zdziwieniu żołnierz odpuścił tę sprawę i nie poinformował swoich kolegów. Dzięki temu przetrwaliśmy. Praktycznie nikt nie przeżył. Nasz dom oddalony był o 200-300 metrów, więc praktycznie nie było szans, by ktoś zdołał do niego dobiec - dodał.

Od tego czasu jego rodzice ukrywali się w lesie. Rurarz i trójka jego rodzeństwa została rozdzielona między obcych ludzi, którzy zgodzili się ich przygarnąć. Matki i ojca nie widzieli przez prawie dwa lata.

Rurarz na początku lat pięćdziesiątych rozpoczął starty na żużlu. Pierwszym klubem była Stal Gorzów, a potem przeniósł się do Świętochłowic. Ostatecznie w 1959 roku został zawodnikiem Włókniarza Częstochowa i poprowadził zespół do pierwszego w historii mistrzostwa Polski. Swoje życie już na zawsze związał z Częstochową. Tytuł był nagrodą za wszystkie lata, w których poświęcił się sportowi.

Jednak wcale nie było pewne, że trafi do Włókniarza. Rurarz miał bowiem startować dla Gwardii Bydgoszcz, ustalił już nawet warunki. Wtedy do gry wkroczyli częstochowianie, a władze Gwardii w trakcie negocjacji groziły nawet użyciem broni. Nic to nie dało, gdyż działacze Włókniarza dogadali się z klubem ze Świętochłowic i posiadali kartę zawodnika. Broń tak szybko, jak trafiła na stół, tak szybko z niego zniknęła.

Rurarz był liderem z prawdziwego zdarzenia. Zawsze można było na nim polegać. Wtedy zawodnicy tworzyli jedną wielką rodzinę, która spotykała się nie tylko na meczach i treningach. Fani długo wspominali, jak na częstochowskim torze wraz z Wiktorem Jastrzębskim pokonał legendarnych Barry'ego Briggsa i Ivana Maugera.

- Człowiek o tym nie myślał z kim jedzie. Mnie się wydaje, nie ubliżając obecnym zawodnikom, że kiedyś żużlowcy mieli więcej ambicji niż dzisiaj. Obecnie każdy na siebie i swoje kości uważa, kalkuluje czy mu się opłaca. Kiedyś tak nie było. Zwycięstwo było ważniejsze. Za własne ciężko zarobione pieniądze kupowaliśmy części w Anglii, wkładaliśmy je w nasz sprzęt po to, by mieć wynik - wspominał podczas spotkania z kibicami w Częstochowie.

W 1971 roku zakończył karierę. Postawił na rodzinę. Pozostał jednak wierny Częstochowie. Tu prowadził interesy, a w latach dziewięćdziesiątych otworzył w mieście salon Opla. Wtedy tłumy ciągnęły, by kupić samochód od legendy Włókniarza. Wciąż kibicuje i wspiera klub. Speedway nadal jest w jego sercu. Zagrał nawet w filmie "Żużel", gdzie był sprawozdawcą.

Czytaj także:
Zawodnik polskiego klubu miał pobić 14-latka. Teraz przedstawił swoją wersję wydarzeń
Nie Przyjemski, tylko on będzie odkryciem sezonu? "Robi wrażenie. Nie jest typem, który spanikuje"

Aktualne składy drużyn: PGE Ekstraliga -> | Metalkas 2. Ekstraliga -> | Krajowa Liga Żużlowa ->

KUP BILET na 2025 PZM FIM Speedway Grand Prix of Poland - Warsaw. KLIKNIJ i przejdź na stronę sprzedażową!