Krakowianka, ósma rakieta świata, na kortach twardych w Stanach Zjednoczonych zrobiła imponujące wrażenie. Mocniejsza fizycznie, przez co znakomicie wytrzymywała mordercze wymiany z takimi mistrzyniami gry z głębi kortu jak Jelena Dementiewa. Lepszy, bardziej zróżnicowany serwis, z większą rotacją, dzięki czemu rywalki nie sprowadzały jej tak często do parteru od początku wymiany za pomocą returnu.
Patrząc na dwa ostatnie turnieje można odnieść wrażenie, że Polka wykonała ogromną pracę pod kątem sezonu na kortach ziemnych, którego kulminacją będzie French Open. W 2008 roku wygrała turniej w Stambule, ale ceglana mączka zawsze była dla niej najtrudniejszym testem. Ta krucha tenisistka wydawała się być skazana na pożarcie w konfrontacji z potężnie zbudowanymi rywalkami. Stać byłą ją na pojedyncze wielkie spotkania, ale w końcu zaczynało brakować sił, bo na żadnej innej nawierzchni nie rozgrywa się tylu długich spotkań, co na ceglanej mączce.
Bez cienia wątpliwości można powiedzieć, że sezon na kortach ziemnych obnaża wszelkie braki w wyszkoleniu kondycyjno-siłowym i szybkościowym. Celem dla Agnieszki na najbliższe tygodnie powinien być awans do ćwierćfinału French Open. W jedynej lewie Wielkiego Szlema rozgrywanej na kortach ziemnych Polka w dwóch ostatnich sezonach dochodziła do IV rundy.
Lepszy serwis, większa siła uderzeń, regularność, lepsze wytrzymywanie długich wymian (w Stanach Zjednoczonych po długim rozgrywaniu piłki w końcu sama popisywała się zabójczą kontrą bądź akcją przy siatce) i wiążąca się z tym pośrednio większa liczba kończących uderzeń. To są nowe elementy w tenisie krakowianki. Wszystko w połączeniu z doskonałym czytaniem gry, znakomitą realizacją taktyki, częstymi zmianami rotacji oraz inteligentną, sprytną, pełną technicznych fajerwerków grą na ceglanej mączce może dać piorunujący efekt.
