W tym artykule dowiesz się o:
Łukasz Kruczek czterokrotnie zdobył punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (najwyższe miejsce to 14. z 28 listopada 1999 roku w Kuopio), był członkiem pierwszej polskiej drużyny, która stanęła na podium PŚ (Villach 2001/2002), a pod nieobecność Adama Małysza wygrał mistrzostwa Polski 2001.
Gdy w 1997 roku Kruczek wywalczył swoje pierwsze złoto na Uniwersjadzie (triumfował też w 1999 i dwukrotnie w 2001), w drugiej dziesiątce tego konkursu znaleźli się inni późniejsi trenerzy czołowych reprezentacji świata: Alexander Pointner, Goran Janus oraz Werner Schuster.
Uczestnik igrzysk olimpijskich 1998 oraz mistrzostw świata 1997 i 1999 zakończył karierę po sezonie 2002/2003. Przez pięć lat był asystentem zagranicznych trenerów. Najpierw pomagał Heinzowi Kuttinowi. W marcu 2004 roku obaj zmienili szyld (z kadry B na A) i razem trenowali dalej. W kwietniu 2006 Austriaka zastąpił Hannu Lepistoe. Minęły kolejne dwa lata i Kruczek przejął dowodzenie. Sezon 2015/2016 jest już ósmym, w którym pełni funkcję szkoleniowca podstawowej reprezentacji polskich skoczków narciarskich.
Asystentami Kruczka są Zbigniew Klimowski i Grzegorz Sobczyk. Klimowski najwyżej w PŚ uplasował się w sezonie 1987/1988, kiedy był piętnasty w Oslo. Jako jedyny polski skoczek narciarski stanął na starcie IO 1992. W 1992 roku wywalczył swój jedyny tytuł indywidualnego mistrza kraju seniorów.
Sobczyk raz zakwalifikował się do konkursu PŚ. W styczniu 2003 roku sklasyfikowano go na 46. miejscu w Zakopanem. Wyżej z Polaków uplasował się wtedy tylko Małysz. Dwa miesiące później Sobczyk znalazł się tuż za podium MP. Jego najlepszy wynik w Pucharze Kontynentalnym to 13. pozycja z 19 lipca 2003 roku w Calgary.
Trenerem kadry B jest Maciej Maciusiak, który dwukrotnie nie przebrnął kwalifikacji w 2002 roku w Zakopanem, gdzie skakał dzięki "dzikiej karcie". W edycji 2000/2001 zajął dziewiątą lokatę na MP. Trzy lata później był członkiem zespołu AZS Katowice, który wygrał drużynową rywalizację podczas krajowego czempionatu.
Pomocnikiem Maciusiaka w kadrze B jest Wojciech Topór, który znalazł się w zespole srebrnych medalistów mistrzostw świata juniorów 2005 obok Kamila Stocha, Piotra Żyły i Pawła Urbańskiego. W sezonie 2004/2005 Topór czterokrotnie awansował do drugiej serii Pucharu Kontynentalnego. W Sapporo uzyskał najlepszy wynik - 26. miejsce.
Robert Mateja dziesięciokrotnie został sklasyfikowany w czołowej dziesiątce indywidualnych zawodów PŚ. Najwyżej uplasował się na piątej pozycji - w 1996 roku w Harrachovie i pięć lat później w Sapporo. Piąty był też na mistrzostwach świata 1997. Po pierwszej serii plasował się na 14. miejscu. W drugiej rundzie zdecydowanie awansował.
Natomiast w 1999 roku Mateja prowadził po pierwszej rundzie zmagań PŚ na Wielkiej Krokwi. W drugiej odsłonie rywalizacji miał jednak trzydziesty wynik i spadł na 16. pozycję. Obecnie Mateja jest trenerem polskiej kadry C.
Piotr Fijas zdobył brązowy medal mistrzostw świata 1979 w lotach, wygrał trzy konkursy PŚ, 10 razy stał na podium zawodów tego cyklu i był siódmy na igrzyskach olimpijskich 1984. Lotem na odległość 194 metrów ustanowił rekord świata w 1987 roku. Od edycji 1999/2000 do 2003/2004 znajdował się w sztabie szkoleniowym, którym dowodził Apoloniusz Tajner. Obecnie Fijas jest asystentem Matei.
Heinz Kuttin to dwukrotny indywidualny mistrz świata juniorów (1988 i 1990), mistrz świata seniorów z 1991 roku, brązowy medalista światowego czempionatu 1989 oraz zdobywca brązowego krążka na igrzyskach olimpijskich 1992. Dwukrotnie był najlepszy w konkursach Pucharu Świata - triumfował w Trondheim w latach 1991 oraz 1992. Z powodu kontuzji kolana zakończył karierę w wieku 25 lat.
Po trzech sezonach w Polsce, objął niemiecką kadrę B, którą opiekował się dwa sezony. Później był indywidualnym trenerem Thomasa Morgensterna. W kwietniu 2014 roku Kuttin został mianowany szkoleniowcem austriackiej kadry A.
W sztabie szkoleniowym austriackiego zespołu znajduje się też Andreas Widhoelzl - brązowy medalista IO 1998, drugi zawodnik MŚ w lotach 2000 i 2006, zwycięzca Turnieju Czterech Skoczni 1999/2000 oraz 18-krotny triumfator konkursów PŚ.
Od 2008 roku szkoleniowcem reprezentacji Niemiec jest Werner Schuster, który raz stanął na podium PŚ. 19 grudnia 1987 r. w Sapporo przed nim znalazł się tylko Matti Nykaenen. Oprócz tego Schuster w najlepszej dziesiątce był też w Planicy, gdzie zajął szóstą lokatę. W sezonie 2007/2008 trenował Szwajcarów.
Alexander Stoeckl od sezonu 2011/2012 jest trenerem reprezentacji Norwegii. Na tym stanowisku zastąpił Mikę Kojonkoskiego. Najlepszym wynikiem tego Austriaka w PŚ okazało się 15. miejsce, które zajął 30 stycznia 1993 roku w Tauplitz/Bad Mitterndorf.
Kolejnym austriackim szkoleniowcem nie pracującym aktualnie w swoim kraju jest Richard Schallert, który odpowiada za młodszych zawodników reprezentacji Czech (między innymi Romana Koudelkę i Tomasa Vancurę). Jako zawodnik czterokrotnie stanął na podium indywidualnych zawodów PŚ. Trzy razy był trzeci, a 23 marca 1985 roku zajął drugie miejsce w Szczyrbskim Jeziorze. Na MŚ 1983 w lotach sklasyfikowano go na piątym miejscu. Schallert w Czechach pracował już w latach 2006-2009. Powrócił tam w 2014 r. W międzyczasie zajmował się Rumunami oraz Rosjanami.
Ze starszą grupę czeskich reprezentantów (Jakubem Jandą, Janem Maturą i Lukasem Hlavą) trenuje Michal Dolezal, który trzykrotnie uplasował się w TOP10 zawodów PŚ. Najwyżej znalazł się 18 grudnia 1999 w Zakopanem, gdzie był siódmy. Najbardziej udaną imprezą mistrzowską w jego wykonaniu były IO 1998, kiedy na normalnym obiekcie zajął 11. pozycję, a na dużym - 8.
Alexander Pointner przez dziesięć sezonów był głównym trenerem reprezentacji Austrii. W 2015 roku rozpoczął współpracę z Władimirem Zografskim. Jako zawodnik Pointner czterokrotnie został sklasyfikowany wśród dziesięciu czołowych skoczków zawodów zaliczanych do PŚ. 4 stycznia 1992 w Innsbrucku był dziewiąty. Poza tym trzykrotnie zamknął TOP10. Na Uniwersjadzie 1997 zdobył srebrny medal na dużej skoczni (Kruczek triumfował wtedy na mniejszym obiekcie).
Finom sygnał do startu z wieży trenerskiej daje Jani Klinga, którego sześciokrotnie sklasyfikowano w TOP30 rywalizacji o punkty do klasyfikacji generalnej PŚ. Jego najlepszym wynikiem jest 22. miejsce, na którym uplasował się dwukrotnie w Sapporo podczas edycji 1995/1996.
Od sezonu 2014/2015 szkoleniowcem rosyjskiej reprezentacji jest Matjaz Zupan, który raz stanął na podium indywidualnego konkursu PŚ - 15 marca 1987 roku był drugi w Planicy. Miesiąc wcześniej zajął czwartą lokatę na MŚ. Natomiast w 1988 roku znalazł się w drużynie srebrnych medalistów IO w Calgary. W latach 1999-2006 oraz 2008-2011 Zupan prowadził reprezentację Słowenii. W międzyczasie pracował w czeskiej kadrze B. Po odejściu ze Słowenii, zajmował się zespołem francuskim (2011-2014).
Następcą Zupana w reprezentacji Słowenii został Goran Janus. W PŚ jako zawodnik najwyżej uplasował się 24 lutego 1991 r., kiedy zajął ósme miejsce na mamuciej skoczni Kulm. Jednym z asystentów Janusa jest Nejc Frank - brązowy medalista Uniwersjady 2005.
Natomiast słoweńską kadrą B zajmuje się Igor Medved, który 9 marca 2001 roku w Trondheim stanął na trzecim stopniu podium PŚ. Poza tym jeszcze dwukrotnie uplasował się indywidualnie w czołowej dziesiątce - w Falun i Planicy (również w sezonie 2000/2001).
Trenerem reprezentacji Bułgarii jest Emil Zografski. Najlepszym jego rezultatem w PŚ okazało się 19. miejsce zdobyte w Chamonix podczas sezonu 1988/1989. Natomiast reprezentacją Stanów Zjednoczonych zajmuje się Bine Norcic - zwycięzca Letniego Pucharu Kontynentalnego 2003. Słoweniec trzykrotnie wywalczył punkty PŚ. 18 grudnia 1999 w Zakopanem zajął 16. lokatę jako osiemnastolatek.
na Instagramie 
na Facebooku 
