Jak stan wojenny zaskoczył rodzinę Klose

Gdzie "Diabeł" mówi dzień dobry

To właśnie wtedy po raz pierwszy rodzice piłkarza mieli żal do Polski. Sytuacja wydarzyła się 12 grudnia 1981 roku. Mały Miro Klose miał wtedy 3 lata. We Francji była akurat przerwa w rozgrywkach i prezes klubu Chalons, w którym grał Józef, ojciec późniejszego reprezentanta Niemiec, zgodził się na wyjazd piłkarza do ojczyzny. "Dżoj", jak nazywają go w Opolu, jechał z rodziną na pogrzeb teścia, który zmarł 3 dni przed wprowadzeniem stanu wojennego.

Klose senior tak opisuje sytuację w autobiografii Andrzeja Szarmacha ("Diabeł, nie anioł").

"Kiedy przed 21. przekraczałem granicę w Zgorzelcu, zatrzymał mnie celnik.
- Panie Klose, gdzie pan jedzie? - zapytał zdziwiony.
- Na pogrzeb.
- O cholera - mruknął, bo dobrze wiedział, jak bardzo za trzy godziny zmieni się Polska.
Ja jeszcze nie wiedziałem, ale kiedy o 6.00 otworzyłem oczy, wszystko stało się jasne. W kraju wprowadzono stan wojenny. Zatrzymano mi paszport i po pogrzebie wyjazd z Polski stał się niemożliwy. Co gorsza, nie wiedziałem, jak zawiadomić klub o tym, że nie wrócę."

Klosemu pomógł Andrzej Szarmach, jeden z najbliższych przyjaciół. Pojechał do Paryża, do ambasady polskiej, i załatwił pozwolenie przyjazdu do Polski prezesa Chalons.

ZOBACZ WIDEO Sonda SPORT.TVP.PL: co piłkarze Legii zapamiętają z Ligi Mistrzów? (źródło: TVP SA)

{"id":"","title":""}

Ten przyjechał do kraju, gdzie dowiedział się, że Klose nie uzyskał zgody Centralnego Ośrodka Sportu na zmianę barw klubowych z Auxerre na Chalons. Oczywiście wszyscy wiedzieli, że urzędnicy chcieli po prostu dostać pieniądze do kieszeni. Klubu nie było stać, żeby spełnić żądania COS-u, dlatego Klose wyłożył połowę z własnej kieszeni.

Tak wspominał to Bogdan Jeż, brat Barbary, mamy piłkarza. - Wtedy była ostra zima, oni przyjechali w grubych kożuchach, a poza tym nie przywieźli prawie niczego. Mieli zostać dwa dni, a zostali cztery miesiące. Gdyby nie starania francuskiego klubu, to pewnie jeszcze długo by nie wyjechali - mówił pan Bogdan w rozmowie portalem opole.naszemiasto.pl.

W 1984 roku rodzina Klose wróciła do Polski, ale zaledwie na chwilę. W pewnym momencie doszli do wniosku, że nie ma tu dla nich przyszłości i wyjechali do Niemiec. Najpierw ojciec, a w 1986 roku reszta rodziny. Najpierw wyjechali do ośrodka dla uchodźców. Po latach Klose wspominał, że "trudno to sobie wyobrazić. Kilka rodzin stłoczonych w jednym pokoju". W sumie nie było to aż tak bardzo uciążliwe, gdy wspominali swoje małe opolskie mieszkanko na 7. piętrze w bloku. Niewyobrażalne dziś, gdy mówimy o rodzinie piłkarza - ojca grającego w I lidze polskiej i francuskiej oraz matce - wielokrotnej reprezentantce Polski w piłce ręcznej. Ale wiedzieli też, że teraz w Niemczech ten stan nie będzie trwał długo. Dokładnie tylko i aż 9 dni. Ostatecznie spotkali się w miejscowości Kusel, gdzie wiele lat wcześniej osiedliła się ich ciotka. Było im o tyle łatwiej, że mieli niemieckie korzenie. Józef pochodził z niemieckiej rodziny, która została w Polsce po II Wojnie Światowej.

- Kiedy tylko przyjechaliśmy, znalazłem boisko piłkarskie. "Ok, a więc nie jest tak źle" pomyślałem - wspominał po latach zawodnik.

Miro, wyjeżdżając z Polski, znał dwa słowa po niemiecku: "ja" i "danke" czyli "tak" i "dziękuję". Po latach wstydził się udzielać wywiadów po polsku.