Biała Gwiazda po bezbarwnej grze zremisowała u siebie z zabrzanami 0:0. - Po towarzyskich meczach nie da się ocenić, jak zespół jest przygotowany, bo to jest inne obciążenie psychiczne. W tej sytuacji w jakiej jesteśmy, czyli bez napastnika, to uważam, że ten remis jest dla nas dobry - ocenił po spotkaniu Smuda.
Debiut byłego selekcjonera reprezentacji Polski na ławce Białej Gwiazdy był 25. trenerskim debiutem w trwającej od grudnia 1997 roku erze Cupiała. Pierwszym debiutującym w Wiśle pod rządami Tele-Foniki był wiosną 1998 roku Jerzy Kowalik. Na sześć kolejek przed końcem sezonu 1997/1998 zastąpił Wojciecha Łazarka i w jego debiucie Biała Gwiazda pokonała u siebie 3:0 Polonię Warszawa.
Drugim debiutantem za czasów Cupiała, był Smuda, który przygodę z krakowską piłką zaczął od bezbramkowego remisu na wyjeździe z Newtown AFC w eliminacjach Pucharu UEFA.
Po 10 meczach sezonu 1999/2000 Smuda został zwolniony, a jego miejsce zajął Kowalik i w debiucie zremisował z Ruchem w Chorzowie 1:1. Pięć spotkań później po remisie 2:2 z Polonią Warszawa w Pucharze Ligi Kowalika zastąpił Marek Kusto i w debiucie pokonał 2:0 na wyjeździe Lechię/Polonię Gdańsk w meczu II rundy Pucharu Polski.
Po rundzie jesiennej Wisłę przejął Łazarek i w jego premierowym spotkaniu Biała Gwiazda przed własną publicznością sięgnęła po komplet punktów z Odrą Wodzisław (3:1). Po kolejnych pięciu meczach "Baryła" wytoczył się z Wisły, a bezpośrednią przyczyną tego była kompromitująca porażka 1:4 z Ruchem w Radzionkowie. Jego następcą został Adam Nawałka. Debiut: zwycięstwo 3:0 przy Reymonta 22 z Groclinem Dyskobolią Grodzisk Wielkopolski.
Przed kolejnym sezonem Nawałkę zastąpił Orest Lenczyk, w debiucie którego Wisła wzięła rewanż na Ruchu Radzionków, rozbijając go u siebie 4:0. "Nestor" pracował przy Reymonta 22 do wiosny kolejnego roku, kiedy pożegnał się z posadą po porażce 0:1 z Amiką we Wronkach i zastąpił go... Nawałka, który na dzień dobry znów wygrał 3:0, tym razem z Górnikiem Zabrze.
Przed sezonem 2001/2002 Cupiał znów sięgnął po "Franza". W jego debiucie Wisła wyrwała warszawskiej Polonii Superpuchar Polski z gardła (4:3). Druga kadencja Smudy w Wiśle skończyła się po marcowej porażce 0:1 z Legią Warszawa. Jego miejsce zajął Henryk Kasperczak i w debiucie zaledwie zremisował 1:1 z GKS-em Katowice.
"Okres kasperczakowski" nie został zatem zaczęty z przytupem, ale później Wisła pod rządami jednego z "orłów Górskiego" rozkwitła. W 2,5 roku Kasperczak zdobył z nią wicemistrzostwo i dwa mistrzostwa polski oraz dwa Puchary Polski. Kres jego pracy nadszedł po rundzie jesiennej sezonu 2004/2005. Za kierownicą zmienił go Werner Liczka, który w debiucie pokonał u siebie 1:0 GKS Katowice, a sezon zakończył z mistrzostwem Polski.
Do boju o Ligę Mistrzów Wisłę przygotowywał już jednak Jerzy Engel. W jego premierowym meczu na ławce Biała Gwiazda tylko zremisowała 1:1 z Górnikiem Łęczna na wyjeździe. Pod koniec października zastąpił go stawiający pierwsze kroki w zawodzie trenera Tomasz Kulawik i dwa dni po przejęciu przez niego drużyny Wisła pokonała 2:0 Tłoki Gorzyce w rewanżowym meczu II rundy Pucharu Polski, awansując do kolejnej fazy. "Kula" był tylko tymczasowym rozwiązaniem i 1 stycznia 2006 roku zastąpił go Dan Petrescu, w debiucie wygrywając 2:1 z Groclinem.
Rumun pracował w Wiśle do wrześniowego remisu 1:1 z Górnikiem w Łęcznej. Zastąpił go Serb Dragomir Okuka i w debiucie wygrał u siebie 2:0 z Widzewem Łódź. Trzy miesiące później nie było go już w Krakowie, a drużynę znów przejął Nawałka i w debiucie w Pucharze Ekstraklasy wygrał u siebie z Zagłębiem Lubin 1:0. W kwietniu jego miejsce zajął Kazimierz Moskal i na dzień dobry wygrał z Górnikiem Łęczna 2:1. Wisła zakończyła sezon na 8. pozycji - najniżej w erze Cupiała.
Nową jakość drużynie dał Maciej Skorża, który ponad dwuletnią kadencję rozpoczął od wyjazdowego zwycięstwa z Zagłębiem Lubin 1:0. Poprowadził Wisłę do dwóch mistrzostw Polski i odszedł z klubu po słabym starcie rundy wiosennej. Jego miejsce zajął Kasperczak, który w debiucie w meczu 1/4 finału Pucharu Polski zremisował bezbramkowo z Lechią w Gdańsku.
Drugie podejście Kasperczaka do Wisły zakończyło się już po pięciu miesiącach dopadnięciem z eliminacji Ligi Europejskiej z Karabachem Agdam (0:1 i 2:3). Awaryjnie jego obowiązki przejął Kulawik (debiutanckie zwycięstwo 1:0 z Arką Gdynia u siebie), a docelowo zastąpił go Robert Maaskant, który w debiucie pokonał Polonię Bytom 2:1
Ostatnim meczem złotoustego Holendra w Wiśle była porażka w derbach z Cracovią 0:1. Po nim zespół przejął Moskal i w debiucie przegrał 0:1 z Górnikiem Zabrze przy Reymonta 22. Moskal prowadził Wisłę do 1 marca, kiedy został zwolniony po porażce 0:1 u siebie z Koroną Kielce. Zastąpił go Michał Probierz. Debiut: wyjazdowe zwycięstwo 2:0 z Lechią w Gdańsku
Probierz podał się do dymisji bezpośrednio po przegranej w słabym stylu z Piastem w Gliwicach 0:2 w październiku 2012 roku. Jego rolę przejął Kulawik, który podobnie jak w dwóch poprzednich przypadkach miał raptem dwa dni na przygotowanie drużyny do swojego debiutu. Był pierwszym trenerem Wisły, który debiutował w "jaskinii lwa" - w meczu z Legią Warszawa przy Łazienkowskiej 3 (1:2).
Bilans trenerskich debiutów w Wiśle "ery Cupiała":
17 zwycięstw - 6 remisów - 2 porażki
16 spotkań domowych (13 zwycięstw, remis, porażka)
9 spotkań na wyjeździe (3 zwycięstwa, 4 remisy)
1 spotkanie na terenie neutralnym (zwycięstwo)
19 spotkań ligowych (13 zwycięstwa, 3 remisy, porażka)
1 spotkanie europejskich pucharów (remis)
5 spotkań krajowych pucharów (4 zwycięstwa, remis)
