Z Joanną Styczeń-Lasocką rozmawiamy o wielkim sukcesie polskiej reprezentacji podczas XII Światowych Igrzysk Zimowych Olimpiad Specjalnych w Turynie, a także o tym, jakie miejsce w polskim sporcie zajmują dziś zawodnicy z niepełnosprawnością intelektualną i co jest największym wyzwaniem w kontekście kolejnych startów na imprezach tej rangi.
Rozmowa z Joanną Styczeń-Lasocką, dyrektor generalną Olimpiad Specjalnych Polska
Maciej Sierpień: 28 medali, w tym 7 złotych, 10 srebrnych i 11 brązowych, to satysfakcjonujący dorobek naszej reprezentacji?
Joanna Styczeń Lasocka: To rewelacyjny wynik, bo pokazuje, jak dobrze przygotowani byli zawodnicy. Dla mnie już sam udział naszej reprezentacji w igrzyskach to duże osiągnięcie. Przypominam, że polska reprezentacja składała się z 32 zawodników, którzy walczyli w pięciu różnych dyscyplinach. W każdej z nich zdobyliśmy medal.
Gwiazdą polskiej reprezentacji w Turynie była Wiktoria Krajewska, która sięgnęła po dwa złota w narciarstwie alpejskim. Kogo jeszcze możemy wyróżnić?
Dla mnie każda zawodniczka i zawodnik, a także poszczególni trenerzy to gwiazdy. Kibicowałam wszystkim na miejscu i widziałam ich determinację, pełne oddanie i coś, czego możemy im pozazdrościć – nieodpuszczanie. A warunki nie zawsze były łatwe. Wszyscy czuliśmy wpływ wysokości, a niektórzy nasi sportowcy, na przykład narciarze, musieli mierzyć się z trudnymi warunkami atmosferycznymi. Dlatego wyróżniłabym każdą z tych 32 osób.
Jak wielkim przeżyciem jest dla zawodników udział w imprezie tej rangi?
Takie wydarzenie jak Światowe Zimowe Igrzyska Olimpiad Specjalnych to szczyt sportowych marzeń dla każdego zawodnika i trenera. Aby znaleźć się w Turynie, musieli intensywnie trenować, a także wziąć udział w wielu zawodach na szczeblu lokalnym, regionalnym i ogólnopolskim.
Ranga i organizacyjny rozmach tego wydarzenia sprawiają, że igrzyska dostarczają nam wielkich emocji. Nasi zawodnicy byli bardzo przejęci, reprezentowali swój kraj przed całym światem. Poza tym niektórzy z nich nigdy nie lecieli samolotem, część nie była za granicą. Wrażeń im więc nie brakowało.
Domyślam się, że występ na arenach, które gościły uczestników igrzysk olimpijskich w Turynie w 2006 r. był dodatkową motywacją.
Dla naszych zawodników i trenerów to ważne, że należąc do rodziny olimpijskiej, biorą udział w zawodach na tych samych obiektach. To obok olimpijczyków i paraolimpijczyków bardzo ważna grupa zawodników. Oczywiście motywacją jest również obecność wielkich sportowców, którzy przyglądają się ich rozgrywkom, kibicują. Wśród naszych ambasadorów i ambasadorek są m.in. Sebastian Świderski, Łukasz Kubot, Joanna Jóźwik i Sofia Ennaoui. Obie panie mogą się poszczycić wieloma zwycięstwami na arenie międzynarodowej i wspierają naszych zawodników każdego dnia.
1500 zawodników ze 102 krajów, 1000 trenerów i kierowników ekip, 2000 wolontariuszy oraz ponad 300 tys. kibiców – te liczby pokazują skalę wydarzenia. To były największe Światowe Zimowe Igrzyska Olimpiad Specjalnych w historii?
Jedne z największych, ale już za chwilę, czyli za dwa lata, czekają nas Światowe Letnie Igrzyska w Chile, na których zagości ponad 7500 zawodników.
Co jest największym wyzwaniem w kontekście występu i rywalizacji sportowców z niepełnosprawnością intelektualną?
Dla mnie jako dyrektora dużym wyzwaniem są pieniądze. Cieszę się, że w tym roku do reprezentacji dołączył partner techniczny, czyli 4F. Wspólnie z PKP S.A. promowaliśmy na ich nośnikach udział polskiej reprezentacji w igrzyskach. Cały czas możemy też liczyć na sponsora głównego – Huawei Polska. Mam nadzieję, że będziemy kontynuować, rozpoczętą 37 lat temu współpracę z Ministerstwem Sportu i Turystyki. To dzięki resortowi oraz PFRON było możliwe przygotowanie reprezentacji, w tym regularne treningi. Wciąż czekam na moment, w którym będziemy mogli pochwalić się dużym zainteresowaniem partnerów i sponsorów, co pozwoli skuteczniej zmieniać jakość życia osób z niepełnosprawnościami.
Poza pieniędzmi ważne jest odpowiednie wsparcie, budowanie poczucia wartości oraz motywacji u zawodników i trenerów, a także naszych działaczy w 18 oddziałach regionalnych i 507 klubach. To dzięki ich wysiłkom organizujemy ponad 200 imprez sportowych w roku.
Nadal istnieją bariery społeczne oraz stereotypy na temat możliwości sportowców z niepełnosprawnością intelektualną. Ważne są edukacja i promowanie idei włączania, czyli realizacja naszej kampanii #GrajmyRazem.
Hasło tegorocznych Światowych Zimowych Igrzysk Olimpiad Specjalnych brzmiało "Przyszłość jest tutaj". Jak powinniśmy je rozumieć?
Każde igrzyska to początek. I tak właśnie było w Turynie. Dla zawodników to początek wielkiej zmiany w ich sercach i głowach. Dla trenerów motywacja do kolejnych działań. Dla wolontariuszy zmiana wewnętrzna i odpowiedź na potrzebę akceptacji oraz inkluzji. Igrzyska pokazały, że to w nas jest przyszłość, w nas jest zmiana.
Olimpiady Specjalne Polska od 40 lat nie tylko organizują sport, ale przede wszystkich edukują na temat możliwości i umiejętności osób z niepełnosprawnością intelektualną. Chcielibyśmy dotrzeć do wszystkich ludzi na świecie i zachęcić ich, by spojrzeli na siebie, a następnie weszli, zapraszając także swoich bliskich, do świata akceptacji, różnorodności i inkluzji.
Niepełnosprawność jest częścią ludzkości, a różnorodność jest piękna.
Honorową patronką Olimpiad Specjalnych Polska od wielu lat jest pierwsza dama Agata Kornhauser–Duda. W Turynie nasi sportowcy również mogli liczyć na doping i wsparcie pary prezydenckiej.
Do tej pory jesteśmy dumni, że wszystkie dotychczasowe pierwsze damy Polski były naszymi patronkami. Pani Agata Kornhauser-Duda przez ostatnie 10 lat była bardzo aktywna, bywała na zawodach krajowych, uczestniczyła w Światowych Letnich Igrzyskach Olimpiad Specjalnych w Berlinie w 2023r., a teraz zabrała ze sobą prezydenta. Obecność pary prezydenckiej to nie tylko zaszczyt dla naszej reprezentacji, ale też pokazanie światowej społeczności, że Olimpiady Specjalne zajmują ważne miejsce w sporcie. Do tego wielkim wydarzeniem dla nas był lot samolotem specjalnym, bo to właśnie samolot prezydencki przywiózł reprezentację na igrzyska.
