22 
Zenon Plech urodził się 1 stycznia 1953 roku w Zwierzynie. Był wychowankiem Stali Gorzów, którą reprezentował w latach 1970-1976. Następnie swoją karierę kontynuował w Wybrzeżu Gdańsk, gdzie występował aż do jej zakończenia. Dzięki swoim umiejętnościom i charakterystycznej postawie zyskał przydomek "Super Zenon" czy "Golden Boy".
- Gdyby ktoś rozmawiał z nim bez świadomości, że jest żużlowcem, nigdy by na to nie wpadł. Był niezwykle skromny. Spotkania z nim nie kończyły się na krótkim "cześć, cześć" - rozmowy z nim trwały, bo był świetnym do tego kompanem. Dzięki niemu dowiedziałem się wiele o startach czy regulacji sprzęgła. To były drobiazgi, które wpłynęły na moją karierę i wykorzystywałem je aż do jej końca - wspominał Jan Krzystyniak, kolega z toru.
Zenon Plech zdobył z drużyną Stali Gorzów trzy razy Drużynowe Mistrzostwo Polski (1973, 1975, 1976) oraz dwa razy wicemistrzostwo (1971, 1974). W barwach Wybrzeża Gdańsk dwukrotnie kończył rozgrywki na drugim miejscu (1978, 1979). Startował również w lidze brytyjskiej, reprezentując Hackney Hawks w latach 1975–1976 i 1979–1981 oraz Sheffield Tigers w 1982 roku.
ZOBACZ WIDEO: Włókniarz wciąż szuka trenera. Cieślak o potencjalnym powrocie
Na krajowym podwórku Plech pięciokrotnie sięgnął po tytuł Indywidualnego Mistrza Polski (1972, 1974, 1979, 1984, 1985), co daje mu drugie miejsce w historii tych rozgrywek, zaraz po Tomaszu Gollobie. Dwukrotnie zdobywał srebro (1981, 1983). Zwyciężył również w rywalizacji o Złoty Kask (1974, 1976, 1978) i raz triumfował w Srebrnym Kasku (1971).
Mistrz pod każdym względem
- Był niesamowicie uzdolniony ruchowo, imponował zwinnością. Mimo licznych upadków na początku kariery wychodził z nich bez kontuzji. Na zajęciach z akrobatyki, które prowadził śp. doktor Nieścieruk, radził sobie najlepiej z całej grupy. To pomagało mu później na torze unikać kontuzji - opowiadał Stanisław Chomski, kolega z drużyny.
Zenon Plech reprezentował Polskę w międzynarodowych zawodach, ośmiokrotnie startując w finałach Indywidualnych Mistrzostw Świata. Zdobył dwa medale: brąz w 1973 roku i srebro w 1979, oba na Stadionie Śląskim w Chorzowie. W Drużynowych Mistrzostwach Świata raz zdobył srebro (1976), a czterokrotnie brąz (1972, 1974, 1978, 1980). Do tego dołożył medale w Mistrzostwach Świata Par – srebrny (1980) i trzy brązowe (1973, 1979, 1981).
W Wybrzeżu wszyscy byli pod jego wrażeniem. Nazywali go nawet człowiekiem z innej planety. -Zdecydowanie tak! Pierwszy raz zobaczyliśmy Zenka, gdy byliśmy na zgrupowaniu w Cetniewie i on tam przyjechał. Później się mówiło, że przyjechał on z innej planety. Zawsze wspominaliśmy to spotkanie i strasznie się z tego śmialiśmy, bo było tam bardzo dużo miejsca na humoru - dodał Grzegorz Dzikowski, kolega z drużyny Wybrzeża.
Po zakończeniu kariery zawodniczej Plech został trenerem, prowadząc m.in. Wybrzeże Gdańsk, Stal Gorzów oraz WTS Wrocław. W 2001 roku był selekcjonerem reprezentacji Polski, która zdobyła srebro w Drużynowym Pucharze Świata. Pod koniec swojej kariery trenerskiej współpracował także z Polonią Bydgoszcz.
Wszyscy go uwielbiali
- Zenon był duszą naszego zespołu w Stali Gorzów. Miał niebywałe poczucie humoru i zawsze wprowadzał świetną atmosferę. Robił kawały, które do dziś pamiętam. Trzeba było być czujnym, bo nigdy nie wiadomo było, co wymyśli - wspominał Bogusław Nowak, kolega z drużyny.
24 marca 2018 roku w Gdańsku zorganizowano turniej "Zenon Plech zaprasza", w którym uczestniczyły wszystkie drużyny, jakie reprezentował: Stal Gorzów, Wybrzeże Gdańsk, Hackney Hawks i Sheffield Tigers. Z kolei 1 września 2018, przed meczem Polska – Reszta Świata na Stadionie Śląskim w Chorzowie, został włączony do Galerii Sław Reprezentacji Polski.
Zenon Plech zmarł 25 listopada 2020 roku w Gdańsku i został pochowany na miejscowym cmentarzu. W jego pamięci od 2021 roku organizowane są Indywidualne Międzynarodowe Mistrzostwa Ekstraligi. W pierwszej edycji, rozegranej w Toruniu, zwyciężył Jason Doyle.
Rozwiń odpowiedzi (2) 
