Historia PŚ w Kuusamo (skoki narciarskie)

Fin Janne Ahonen wygrał konkurs Pucharu Świata w Kuusamo dwukrotnie w sezonie 2004/2005. Dwa razy na podium był także w sezonie 2002/2003, gdy po raz pierwszy na skoczni Rukatunturi odbyła się inauguracja Pucharu Świata. W pierwszym konkursie, Ahonen był trzeci. Drugie zawody zakończył na drugiej lokacie. W edycji 2005/2006 ponownie znalazł się on dwukrotnie na podium. Wtedy miał miejsce nietypowy przebieg konkursów. Piątkowe zawody odwołano. Postanowiono rozegrać dwa konkursy w ciągu jednego dnia. W sobotę zawodnicy rywalizowali najpierw w jednoseryjnym konkursie, który rozpoczął się o godzinie 13:45. Od 16:15 trwały drugie zawody, który przeprowadzono zgodnie z planem (czyli były dwie serie). Ten dzień był szczęśliwy dla Ahonena. W obu konkursach uplasował się na drugim miejscu.

28 listopada 2003 roku inauguracyjny konkurs wygrał Matti Hautamaeki. Zawody z 29 listopada przełożono na niedzielny poranek. W obu konkursach z tego roku na trzeciej lokacie plasował się Velli-Matti Lindstroem, dzięki czemu w klasyfikacji PŚ po dwóch konkursach wyżej od niego był jedynie Adam Małysz z Polski. Podczas edycji 2006/2007 udało się rozegrać tylko jeden konkurs, i do tego jedną serię. Triumfatorem zmagań został Artuu Lappi, dla którego to jedyne zwycięstwo w Pucharze Świata. W następnych czterech konkursach indywidualnych na podium gospodarzy nie było.

Pierwszym Austriakiem, który znalazł się w Kuusamo na podium został Andreas Goldberger. Był on trzeci w pierwszym konkursie z grudnia 1996. Jako pierwszy z Austriaków na najwyższym stopniu podium ustał Andreas Widhoelzl - w drugim konkursie sezonu 2002/2003. W 2004 roku trzecią lokatę wywalczył Martin Hoellwarth. Dzień później drugie miejsce zajął Thomas Morgenstern, który sezon wcześniej zaliczył na skoczni Rukatunturi groźnie wyglądający upadek. W sezonie 2007/2008 Morgenstern zdobył Puchar Świata. Już na początku sezonu triumfował w konkursie. W edycji 2008/2009 drugą pozycję zajął Wolfgang Loitzl. Tuż za nim znalazł się Gregor Schlierenzauer. W sezonie 2009/2010 Loitzl ponownie był na "pudle" – tym razem na trzecim stopniu. W edycji 2010/2011 Austriacy zajęli dwa najlepsze miejsca. Triumfował Andreas Kofler. Drugi był Morgenstern.

Dwóch Japończyków znalazło się w czołowej trójce PŚ w Kuusamo. Takanobu Okabe triumfował w pierwszym konkursie. Tuż za nim znalazł się Kazuyoshi Funaki. W drugim konkursie z 1996 roku, Okabe ustał na trzecim stopniu podium. Trzykrotnie w najlepszej trójce w Kuusamo plasował się Małysz. W inauguracyjnym konkursie z sezonu 2002/2003 był drugi. W kolejnej edycji "Batman z Wisły" zajął drugie miejsce w obu konkursach.

Drugi konkurs z 1996 roku wygrał Słoweniec - Primoż Peterka. Trzeci konkurs PŚ na omawianej skoczni, której HS wynosi 142 metry, miał miejsce 6 lat później. Wtedy również triumfował Peterka. Swą świetną passę kontynuował dzień później. Uplasował się na trzeciej lokacie. Po czterech konkursach PŚ w Kuusamo, miał więc dwa zwycięstwa i jedno trzecie miejsce. Świetnie w Ruce radził sobie także Robert Kranjec, który tak jak Ahonen dwukrotnie był na podium w ciągu jednego dnia. W jednoseryjnym konkursie z edycji 2005/2006 zajął trzecią pozycję. A w zawodach złożonych z dwóch serii triumfował. Dzięki temu został - wspólnie z Finem - liderem klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

Pierwszym Norwegiem, który zajął miejsce w pierwszej trójce w Kuusamo został Lasse Ottesen. Był on drugi 8 grudnia 1996. W sezonie 2003/2004 zwycięzcą zawodów został Sigurd Pettersen, który rok wcześniej w Ruce po raz pierwszy znalazł się w najlepszej dziesiątce konkursu PŚ. Anders Jacobsen uplasował się na trzecim miejscu w edycji 2006/2007. Było to dla niego pierwsze podium PŚ w karierze. W tym sezonie w klasyfikacji generalnej PŚ, Jacobsen był drugi. Wyżej od niego uplasował się jedynie Małysz. W edycji 2007/2008 na podium obok Morgensterna znalazło się dwóch podopiecznych Miki Kojonkoskiego. Drugą lokatę zajął Bjoern-Einar Romoeren. Trzecią zaś - Tom Hilde, który tak jak Jacobsen po raz pierwszy na podium po konkursie zaliczanym do PŚ był w Kuusamo. Romoeren triumfował w pierwszym konkursie sezonu 2009/2010.

Pierwszym Niemcem, który znalazł się na podium PŚ w Kuusamo został Alexander Herr. Zajął on drugą lokatę. W drugim konkursie z sezonu 2005/2006 trzeci był Michael Uhrmann. Loteryjne zawody z sezonu 2009/2010 były szczęśliwe dla Pascala Bodmera. Zajął w nich drugie miejsce. 28 listopada 2004 roku po raz drugi w karierze na podium PŚ znalazł się Jakub Janda, który był trzeci. Rok później, Janda został triumfatorem inauguracyjnych zmagań. W sezonie 2005/2006 zdobył kryształową kulę za triumf w klasyfikacji PŚ. Dwa razy w najlepszej trójce był też Simon Ammann z Szwajcarii. Wygrał w edycji 2008/2009. Inauguracyjne zawody z sezonu 2010/2011 ukończył na trzecim miejscu.

Do sezonu 2006/2007 planowano rozgrywać w Kuusamo po dwa konkursy. Zmieniło się to w edycji 2007/2008. Wtedy zdecydowano, iż będzie jeden konkurs indywidualny oraz jeden drużynowy. W pierwszej "drużynówce" z sezonu 2007/2008 rywalizowało trzynaście krajów. Rok później było dziewięć ekip. W edycji 2009/2010 najwięcej, bo czternaście. Rok temu w zmaganiach brało udział dwanaście reprezentacji. Pierwszy konkurs wygrali Norwegowie: Anders Bardal, Hilde, Roar Ljoekelsoey oraz Romoeren. W listopadzie 2008 triumfowali Finowie: Hautamaeki, Kalle Keituri, Ville Larinto, a także Harri Olli. W każdym z czterech konkursów na podium byli Austriacy. W sezonie 2007/2008 zajęli drugą pozycję. Rok później uplasowali się na trzecim. Triumfowali zarówno w 2009, jak i 2010 roku. Zawsze w drużynie mieli miejsce: Morgenstern, Loitzl oraz Schlierenzauer. Dwa zwycięstwa w konkursach zespołowych ma Andreas Kofler. Martin Koch był raz na drugim, a raz na trzecim miejscu.

Polacy w pierwszych zawodach zajęli jedenaste miejsce. Rok później uplasowali się na siódmej pozycji. W edycji 2009/2010 "biało-czerwoni" byli na piątej lokacie. W reprezentacji skakali: Krzysztof Miętus, Małysz, Kamil Stoch, a także Piotr Żyła. Rok później również była piąta pozycja dla Polaków. W zespole znalazł sięMarcin Bachleda, zabrakło zaś Żyły.