Awansując do pierwszego w karierze wielkoszlemowego finału, Eugenie Bouchard zapewniła sobie przynajmniej siódme miejsce w rankingu WTA. Jeśli pokona Petrę Kvitovą, wtedy będzie szóstą rakietą globu. W poniedziałek zawodniczka z Montrealu zostanie najwyżej w historii klasyfikowaną Kanadyjką (Carling Bassett-Seguso wspięła się na ósmą pozycję). Kvitová bez względu na wynik finału w najnowszym notowaniu rankingu znajdzie się na czwartym miejscu. Po raz ostatni tak wysoko klasyfikowana była podczas Wimbledonu 2012. W rankingu Race (uwzględnia on wyniki tylko z tego roku), na podstawie którego zawodniczki kwalifikowane są do Mistrzostw WTA, Czeszka w przypadku zdobycia tytułu znajdzie się w Top 8. Bouchard awansuje z ósmego miejsca na czwarte lub trzecie, w zależności od tego czy wygra czy przegra sobotni finał.
[ad=rectangle]
Bouchard jako pierwszy reprezentant Kanady (czy to wśród kobiet, czy mężczyzn) zagra w wielkoszlemowym finale. W drodze do niego tenisistka z Montrealu nie straciła żadnego seta. Kvitovej jedyną partię urwała Venus Williams. Czeszka była wtedy dwa punkty od porażki - przy stanie 5:7, 4:5 miała serwis i było 30-30. Od momentu, gdy w IV rundzie odpadła Maria Szarapowa, Kvitová jest jedyną wielkoszlemową mistrzynią, jaka pozostała na placu boju. To trofeum wywalczyła ona trzy lata temu właśnie na londyńskiej trawie. Po raz pierwszy w finale zagrają dwie zawodniczki urodzone w latach 90. ubiegłego wieku. Wcześniej do wielkoszlemowego finału dotarły trzy tenisistki, które przyszły na świat w latach 90.: Karolina Woźniacka (US Open 2009), Kvitová (Wimbledon 2011) oraz Simona Halep (Roland Garros 2014).
Droga Petry Kvitovej do finału Wimbledonu 2014:
I runda: Andrea Hlaváčková (Czechy) 6:3, 6:0 (1:15')
II runda: Mona Barthel (Niemcy) 6:2, 6:0 (0:55')
III runda: Venus Williams (USA, 30) 5:7, 7:6(2), 7:5 (2:30")
IV runda: Shuai Peng (Chiny) 6:3, 6:2 (1:01')
ćwierćfinał: Barbora Záhlavová-Strýcová (Czechy) 6:1, 7:5 (1:28')
półfinał: Lucie Šafářová (Czechy, 23) 7:6(6), 6:1 (1:20')
Bouchard ledwie dwa lata temu triumfowała w Wimbledonie dziewcząt, a w sobotę ma szansę wywalczyć wielkoszlemowy tytuł w zawodowym tenisie. Ostatnią zawodniczką, która przeszła tak błyskawiczną drogę od juniorki do seniorki jest Natasza Zwieriewa. Białorusinka w 1987 roku zwyciężyła w US Open wśród juniorek, a niecały rok później zaliczyła finał Rolanda Garrosa wśród seniorek (przegrała w nim 0:6, 0:6 ze Steffi Graf po 32 minutach gry).
W Erze Otwartej sześć razy wielkoszlemowy turniej wygrała zawodniczka rozstawiona z numerem szóstym, ale tylko raz taka sytuacja miała miejsce w All England Clubie. Są to Virginia Wade (US Open 1968), Steffi Graf (Roland Garros 1999), Mary Pierce (Roland Garros 2000), Anastazja Myskina (Roland Garros 2004), Na Li (Roland Garros 2011) i Serena Williams (Wimbledon 2012). Statystycznie zdecydowanie mniejsze szanse na sięgnięcie po główne trofeum ma Bouchard. Jedyną w Erze Otwartej wielkoszlemową mistrzynią, która była rozstawiona z numerem 13., jest Maria Szarapowa, która 10 lat temu w Wimbledonie wywalczyła swoje pierwsze trofeum w imprezie tej rangi. Poza tym jeszcze tylko dwie inne zawodniczki nierozstawione z numerami 1-10 święciły triumf w All England Clubie. Są to Marion Bartoli (2013 - nr 15) oraz Venus Williams (2005 - nr 14 i 2007 - nr 23).
Droga Eugenie Bouchard do finału Wimbledonu 2014:
I runda: Daniela Hantuchová (Słowacja) 7:5, 7:5 (1:43')
II runda: Silvia Soler-Espinosa (Hiszpania, WC) 7:5, 6:1 (1:06')
III runda: Andrea Petković (Niemcy, 20) 6:3, 6:4 (1:31')
IV runda: Alizé Cornet (Francja, 25) 7:6(5), 7:5 (1:46')
ćwierćfinał: Andżelika Kerber (Niemcy, 9) 6:3, 6:4 (1:12')
półfinał: Simona Halep (Rumunia, 3) 7:6(5), 6:2 (1:34')
Czwarty rok z rzędu będziemy mieli sytuację, że każdy z pierwszych trzech wielkoszlemowych turniejów w sezonie wygra inna zawodniczka. Bouchard to najmłodsza finalistka wielkoszlemowej imprezy od US Open 2009 (Karolina Woźniacka) i może zostać najmłodszą mistrzynią od US Open 2006 (Maria Szarapowa). Do tej pory tylko cztery zawodniczki triumfowały Wimbledonie, zarówno wśród juniorek, jak i seniorek. Są to Ann Haydon-Jones, Karen Susman, Martina Hingis i Amelie Mauresmo. Bouchard może święcić triumf w juniorskim i seniorskim Wimbledonie szybciej niż Martina Hingis, która dokonała tego w ciągu trzech lat (1994 i 1997).
Oprócz Kvitovej w Erze Otwartej jeszcze tylko trzy leworęczne zawodniczki doszły do wielkoszlemowego finału i wszystkie grały w decydującym meczu w Londynie. Są to Ann Jones (1969 - tytuł), Monica Seles (1992 - finał) oraz Martina Navratilova (dziewięć razy tytuł, trzy razy finał). Kvitová podczas Wimbledonu 2011 została pierwszą leworęczną finalistką wielkoszlemowej imprezy od czasu Moniki Seles (Roland Garros 1998). Czeszka trzy lata temu w Londynie triumfowała po zwycięstwie nad Szarapową, a Amerykanka paryski finał przed 16 laty przegrała z Arantxą Sanchez Vicario.
Petra Kvitová i Eugenie Bouchard w Wimbledonie 2014 (ujęcie statystyczne):
Petra Kvitová (Czechy, 6) | Eugenie Bouchard (Kanada, 13) | |
---|---|---|
8 godz. 29 min | czas na korcie | 8 godz. 52 min |
13 (12-1) | rozegrane sety | 12 (12-0) |
122 (81-41) | rozegrane gemy | 127 (78-49) |
794 (445-349) | rozegrane punkty | 838 (455-383) |
2-0 | tie breaki | 2-0 |
38 | asy | 15 |
15 | podwójne błędy | 11 |
180 | kończące uderzenia | 157 |
107 | niewymuszone błędy | 113 |
12/16 (75 proc.) | obronione break pointy | 18/29 (62 proc.) |
22/51 (43 proc.) | wykorzystane break pointy | 24/58 (41 proc.) |
Kvitová w półfinale pokonała swoją rodaczkę Lucie Safarovą i w ten sposób odniosła 16. z rzędu zwycięstwo nad leworęczną zawodniczką. Dla Bouchard to ledwie szósty wielkoszlemowy turniej i już wystąpi w finale. Tylko pięć zawodniczek potrzebowało mniejszej liczby występów, by osiągnąć finał imprezy tej rangi (Pam Shriver, Venus Williams, Chris Evert, Natasza Zwieriewa i Monica Seles). Tracy Austin triumfowała w US Open 1979 w swoim szóstym występie w wielkoszlemowej imprezie. Arantxa Sanchez Vicario (Roland Garros 1989), Serena Williams (US Open 1989) i Maria Szarapowa (Wimbledon 2004) dokonały tego za siódmym podejściem i dla każdej z nich zakończyło się to zdobyciem tytułu.
Kvitová w Wimbledonie gra po raz siódmy. W 2008 i 2009 roku odpadła w I rundzie, ale od sezonu 2010 zawsze dochodziła co najmniej do ćwierćfinału. Dla Buchard to dopiero drugi występ w tej lewie Wielkiego Szlema - w ubiegłym sezonie doszła do III rundy, pokonując m.in. Anę Ivanović i przegrywając z Carlą Suarez. Kanadyjka w tym roku grała wcześniej w półfinale Australian Open i Rolanda Garrosa. Została pierwszą od czasu Dinary Safiny (2009) tenisistką, która w trzech pierwszych wielkoszlemowych turniejach w sezonie dochodziła do najlepszej czwórki.
Bilans spotkań pomiędzy Petrą Kvitovą a Eugenie Bouchard (główny cykl):
Rok | Turniej | Faza | Zwyciężczyni | Wynik |
---|---|---|---|---|
2013 | Toronto | II runda | Kvitová | 6:3, 6:2 |
Po finale gry pojedynczej pań o tytuł powalczą deblistki. Sara Errani i Roberta Vinci będą miały szansę zdobyć personalnego Wielkiego Szlema (wcześniej wygrały wspólnie Australian Open 2013 i 2014, Roland Garros 2012 oraz US Open 2012). Rywalkami Włoszek w finale będą Kristina Mladenović i Tímea Babos. Francuzka zagra o swój trzeci wielkoszlemowy tytuł - dwa wywalczyła w grze mieszanej wspólnie z Danielem Nestorem (Wimbledon 2013, Australian Open 2014). W ten weekend może się wzbogacić o dwa trofea (czeka ją pracowita sobota, bo razem z Kanadyjczykiem wystąpi w półfinale miksta). Dla Babos będzie to największy deblowy finał w jej karierze.
Na koniec przedostatniego dnia turnieju o tytuł powalczą debliści. Wimbledon to jedyny wielkoszlemowy turniej, w którym panowie w grze podwójnej grają do trzech wygranych setów, podobnie jak singliści. Bracia Bob i Mike Bryanowie zagrają o swój 99. wspólny tytuł i czwarty w Wimbledonie (wcześniej w 2006, 2011 i 2013). Poza tym w finale w Londynie Amerykanie grali jeszcze w 2005, 2007 i 2009 roku. Ich rywalami będą w sobotę Vasek Pospisil i Jack Sock, którzy w drodze do tego finału wyeliminowali m.in. rozstawionych z numerem ósmym Rohana Bopannę i Aisama-ul-Haqa Qureshiego, Alexandra Peyę i Bruno Soaresa (nr 2) oraz w półfinale Leandera Paesa i Radka Stepanka (nr 5). Pospisil i Sock parę deblową tworzą po raz pierwszy. Kanadyjczyk nigdy wcześniej nie grał w finale w głównym cyklu, z kolei Amerykanin w ubiegłym sezonie wywalczył tytuł w Delray Beach oraz zaliczył finał w Memphis (w obu przypadkach jego partnerem był James Blake). 21-letni obecnie Sock ma na swoim koncie już jedno wielkoszlemowe trofeum, bowiem w 2011 roku triumfował w grze mieszanej US Open wspólnie ze swoją rodaczką Melanie Oudin.
Plan gier 12. dnia wielkoszlemowego Wimbledonu 2014:
Kort centralny:
od godz. 15:00 czasu polskiego
Petra Kvitová (Czechy, 6) - Eugenie Bouchard (Kanada, 13)
Sara Errani (Włochy, 2) / Roberta Vinci (Włochy, 2) - Tímea Babos (Węgry, 14) / Kristina Mladenović (Francja, 14)
Bob Bryan (USA, 1) / Mike Bryan (USA, 1) - Vasek Pospisil (Kanada) / Jack Sock (USA)
Jesteśmy na Facebooku. Dołącz do nas! Na Twitterze też nas znajdziesz!
Gają przeciwko głośnej ale świetnej Tajce i Maksowi
Sugarpove dla niego xd