1 
Jan i Alfred Krzystyniakowie, bliźniacy urodzeni 14 marca 1958 roku w Zielonej Górze, od najmłodszych lat mieli styczność z żużlem, sportem, który w ich rodzinnym mieście był na pierwszym miejscu. Choć początkowo Jan nie wykazywał dużego entuzjazmu wobec treningów, to determinacja Alfreda sprawiła, że brat nie porzucił sportowej drogi. To Alfred niemal siłą zaciągnął go na stadion, co z perspektywy czasu okazało się kluczowym momentem w ich życiu.
Bracia Krzystyniakowie różnili się niemal wszystkim - zarówno wyglądem, jak i charakterem. Alfred, który jako pierwszy zdobył licencję żużlową w wieku 19 lat, był znany z widowiskowej i odważnej jazdy.
Nie bał się ryzyka i często podejmował śmiałe decyzje na torze, co niestety często kończyło się kontuzjami. Jego nieustępliwość i oddanie dla sportu sprawiały, że nawet mimo bólu wracał na tor, często wspomagając się blokadami, by móc startować i nie zawieść kibiców.
ZOBACZ WIDEO: Brady Kurtz przebierał w ofertach. To dlatego wybrał Betard Spartę
Jan Krzystyniak, choć początkowo sceptycznie nastawiony do żużla, z czasem odniósł większe sukcesy sportowe niż jego brat. Sam wspominał anegdotę z czasów początku swojej kariery, gdy starsi zawodnicy na parkingu stadionu komentowali, że "ten młodszy Krzystyniak nie trenuje, a chce zdawać na licencję", nie rozpoznając, że siedzi obok nich. Różnice między braćmi były tak widoczne, że trudno było uwierzyć, iż są bliźniakami.
Alfred Krzystyniak nigdy nie odniósł spektakularnych sukcesów na arenie międzynarodowej ani nie zapisał się w historii jako jeden z najlepszych polskich żużlowców, jednak jego pasja i zaangażowanie budziły szacunek.
Zyskał przydomek "gnaciarz" ze względu na liczne kontuzje, które odnosił w trakcie kariery. Pomimo problemów zdrowotnych, za każdym razem wracał na tor, udowadniając, że dla niego żużel to coś więcej niż sport – to całe życie.
Niestety, lata nieustannego ryzyka i walki z bólem miały swoje konsekwencje. Po zakończeniu kariery Alfred otrzymał rentę inwalidzką, a jego pamięć o latach sportowych zmagań była fragmentaryczna. Pomimo tego, w ostatnich latach życia pozostawał samodzielny i poruszał się o własnych siłach.
Alfred Krzystyniak zmarł 16 stycznia 2020 roku, mając niespełna 62 lata. Jego brat Jan wspomina go jako człowieka niezłomnego, który nie bał się niczego i zawsze walczył do końca, zarówno na torze, jak i w życiu.
Historia braci Krzystyniaków to przykład braterskiej więzi, pasji do żużla i determinacji, które pozwalały pokonywać największe przeszkody. Dla Alfreda sport był celem samym w sobie, a jego poświęcenie na torze na zawsze pozostanie w pamięci kibiców.
