Polska - Urugwaj: bez fajerwerków, ale ze stabilizacją. Życie bez Lewego istnieje, ale co to za życie?

W pożegnalnym meczu Artur Boruc zachował czyste konto, popisał się kilkoma znakomitymi interwencjami. Otrzymuje "dychę" - za całokształt reprezentacyjnej twórczości. Na drugim biegunie jest Kamil Wilczek, który... irytował.

Paweł Kapusta 10 Listopada 2017, 23:18

Królewskie pożegnanie

Artur Boruc - 10 - Wiadomo, inaczej być nie może. Boruc przez ponad dekadę zapewniał nam w meczach reprezentacji ogrom emocji - i tych dobrych, jak w meczach z Niemcami na mistrzostwach świata i Europy, i tych złych, jak choćby w starciu z Irlandią Północną. Niepodważalny fakt: Boruc to postać kultowa, legendarna - nie bójmy się tego słowa - dlatego otrzymuje od nas "dychę", za całokształt swojej reprezentacyjnej twórczości. W meczu z Urugwajem pokazał to, za co wszyscy go kochamy: dwa razy popisał się świetnymi interwencjami, a w 44. minucie wycisnął z niejednego oka kilka łez wzruszenia. Artur, dzięki!

Łukasz Fabiański - 5 - Rozegrał całą drugą połowę, ale okazji do wykazania się miał tyle, co kot napłakał. I to na dodatek - kot-twardziel. Mecz zaliczył i to by było w zasadzie na tyle. Raz przysnął i o mały włos nie stracił piłki w prostej sytuacji.

Skala 1-10 (wyjściowa 6)